10 rodzajów zaburzeń nastroju

Co to jest zaburzenie nastroju?

Zaburzenie nastroju to stan zdrowia psychicznego, który przede wszystkim wpływa na emocje. Zaburzenia te powodują uporczywy i intensywny smutek, radość lub gniew. Na szczęście zaburzenia nastroju są skutecznie leczone za pomocą kombinacji leków i psychoterapii. Słynne powiedzenie specjalisty ds. Zdrowia pojawia się: „Leczenie jest dostosowane do diagnozy jednostki i nasilenie jej objawów."

„Zaburzenia nastroju są złożone i często osłabiające warunki, które mogą wpływać na każdy aspekt życia człowieka. Nie są oznaką słabości ani wadą postaci, ale raczej wynikiem złożonych interakcji między genami, chemią mózgu i doświadczeniami życiowymi. Z właściwą Diagnoza i leczenie wiele osób z zaburzeniami nastroju może prowadzić do satysfakcjonującego i produktywnego życia ”, jak wyjaśnia dr Kay Redfield Jamison, znany psychiatra.

Zmiennie nastrój jest normalny w zależności od okoliczności. Jednak wskazania powinny występować przez kilka tygodni lub dłużej w przypadku diagnozy zaburzeń nastroju. Zaburzenia nastroju prowadzą do zmian w zachowaniu i pojawienia się oznak chorób psychicznych, które mogą utrudniać zdolność organizmu do wykonywania codziennych zadań, takich jak szkoła lub praca.

Termin „zaburzenie nastroju” obejmuje szeroki zakres warunków depresyjnych i dwubiegunowych, które wpływają na stan emocjonalny. Gdy pacjent z zaburzeniami nastroju zacznie wykazywać swoje objawy, zaobserwowano, że ich nastrój zmienia się od poważnie niskiego (depresyjnego) do zwiększonego stanu lub drażliwości (maniakalnej). Ważne jest zdiagnozowanie odpowiedniego rodzaju zaburzenia nastroju dla specjalnie ukierunkowanego planu leczenia.

Objawy zaburzeń nastroju

Objawy zaburzenia nastroju osoby różnią się w zależności od wieku i rodzaju zaburzenia nastroju, którego doświadczają. Poniżej znajdują się najbardziej typowe oznaki chorób psychicznych związanych z zaburzeniem nastroju:

• Ciągłe uczucie smutku, lęku lub pustki
• Poczucie beznadziejności lub bezradności
• Niska samoocena i poczucie bezwartościowości lub nieadekwatności
• Doświadczenie nadmiernej winy
• Utrata zainteresowania rutyną, którą kiedyś się cieszył, w tym seks.
• Problemy związane z relacjami
• Problem spania lub spania za dużo.
• Zmiany apetytu lub wagi
• Obniżone poziomy energii.
• Trudność koncentracyjna
• Niemożność podejmowania decyzji.
• Fizyczne dolegliwości, takie jak bóle głowy, bóle żołądka lub zmęczenie, które utrzymują się pomimo leczenia.
• Próby ucieczki lub groźby.
• Bardzo wrażliwe na awarię lub odrzucenie
• Wykazanie drażliwości, wrogości lub agresji
• Uporczywe myśli o śmierci lub samobójstwie, planowanie śmierci lub chcąc umrzeć.

Te uczucia są bardziej intensywne i powtarzające się niż inne normalne osoby zwykle od czasu do czasu doświadczają. Nie dotyczy to również tego, czy uczucia te utrzymują się z czasem i zakłócają zaangażowanie rodziny, przyjaciół, społeczności lub pracy.

Dla każdego, kto doświadczył myśli samobójczych, jest kluczowe, aby natychmiast szukać pomocy medycznej. Jeśli dana osoba natychmiast umówi się na spotkanie ze swoją podstawową opieką, najlepiej jest bezzwłocznie udać się do renomowanego ośrodka zdrowia psychicznego.

Znaki i objawy zaburzeń nastroju wydają się być objawami innych problemów lub warunków zdrowia psychicznego. W rezultacie zawsze należy skonsultować się z lekarzem w celu dokładnej diagnozy.

Przyczyny zaburzenia nastroju

Może istnieć kilkanaście powiązanych lub niepowiązanych przyczyn, dlaczego dana osoba jest ostatnio niska lub przygnębiona. Dokładna przyczyna zaburzeń nastroju pozostaje nieznana. Istnieją jednak dowody sugerujące, że genetyka odgrywa pewną rolę. Ponadto zmiany niektórych chemikaliów mózgu przyczyniają się do rozwoju tych zaburzeń. Zaburzenia te wpływają na osoby ze wszystkich płci, wieku, ras i poziomów dochodów.

Czynniki biologiczne

Badania wykazały, że amygdalia i kora orbitno -czołowa, dwa obszary mózgu odpowiedzialne za kontrolowanie emocji i uczuć, są dotknięte zaburzeniami nastroju. Testy obrazowania mózgu ujawniły powiększone ciało migdałowate u osób z zaburzeniami nastroju, które przyczyniają się do ich podwyższonych reakcji emocjonalnych. Nadal nie jest jasne, jak rozwijają się te zmiany mózgu lub jak odnoszą się do określonych zaburzeń nastroju. Mimo to czynniki genetyczne lub środowiskowe wpływają na nich.

Czynniki genetyczne

Silna rodzinna historia zaburzeń nastroju jest jednym z najbardziej ugruntowanych czynników ryzyka rozwoju tych warunków. Badania sugerują, że dziedziczność zaburzeń nastroju będzie prawdopodobnie złożona, obejmująca wiele genów i czynników środowiskowych. Naukowcy zidentyfikowali wiele zmian genetycznych, które przyczyniają się do rozwoju zaburzeń nastroju. Jednak nadal nie jest całkowicie jasne, w jaki sposób te czynniki genetyczne oddziałują ze sobą lub z czynnikami środowiskowymi, aby wpływać na nastrój.

Czynniki środowiskowe

Stresujące wydarzenia życiowe, przewlekły stres, trauma, odczucia depresji i nadużycia dzieciństwa były powiązane ze zwiększonym ryzykiem rozwoju zaburzeń nastroju, zwłaszcza depresji. Te doświadczenia prowadzą do zmian w mózgu i systemach reagowania na stres organizmu, które są w stanie przyczynić się do początku zaburzeń nastroju. Jednak nie wszyscy, którzy doświadczają tego rodzaju stresorów, zaczyna rozwój zaburzenia nastroju, wskazując, że odgrywają rolę inne czynniki, takie jak genetyka lub odporność.

Linki z przewlekłymi chorobami

Depresja jest powiązana z kilkoma przewlekłymi chorobami, w tym cukrzycą, chorobami Parkinsona i chorób serca. Nie jest całkowicie jasne, w jaki sposób te warunki są powiązane, ale uważa się, że depresja przyczynia się do rozwijania się lub pogarszania tych chorób poprzez kilka mechanizmów. Na przykład depresja wpływa na funkcję odpornościową, co prowadzi do zwiększonego stanu zapalnego i większego ryzyka rozwoju chorób przewlekłych. Ponadto depresja wpływa na czynniki stylu życia, takie jak ćwiczenia i dieta, co wpływa na rozwój chorób przewlekłych w czasie.

Zasadniczo następujące przyczyny prowadzą do zaburzeń nastroju.

• Traumatyczne doświadczenia (wojna, wypadek, przemoc domowa, napaść seksualna lub wykorzystywanie dzieci)
• Uszkodzenie mózgu lub inne urazowe uszkodzenie lub choroba
• Częściej w depresji.
• Niewłaściwe użycie substancji i nadmierne spożywanie narkotyków lub alkoholu
• Historia rodziny zaburzeń nastroju, depresja i lęk
• Nierównowaga chemikaliów mózgowych lub innego nieprawidłowości w mózgu
• Samotność lub izolacja
• Ostatnie zmiany w życiu rodzinnym lub zawodowym, takie jak rozwód, utrata pracy lub śmierć w rodzinie

Kogo wpływają zaburzenia nastroju?

Zaburzenia nastroju wpływają na osoby w każdym wieku, od dzieci i młodzieży po dorosłych. Zarówno kobiety, jak i osoby przypisywane kobietom przy urodzeniu (AFAB) mają większe prawdopodobieństwo doświadczenia poważnej depresji w porównaniu z mężczyznami i osobami przydzielonymi mężczyznom od urodzenia.

Podczas gdy ktoś od czasu do czasu doświadcza smutku lub depresji, zaburzenia nastroju charakteryzują się bardziej intensywnymi i trwałymi objawami drażliwości, które często są trudne do zarządzania. Osoby z historią zaburzeń nastroju w rodzinie, zwłaszcza rodziców, są bardziej prawdopodobne, aby rozwinąć zaburzenie nastroju. Wydarzenia życiowe i stres zaostrza lub ujawniają uczucie smutku, drażliwości i depresji, co czyni je trudniejszymi.

Kto jest zagrożony doświadczaniem zaburzeń nastroju?

Smutne lub depresyjne jest powszechnym doświadczeniem dla większości ludzi i jest naturalną reakcją na wyzwania i trudności życiowe. Jednak niektóre osoby doświadczają poważniejszych i długotrwałych objawów, co wskazuje na obecność zaburzenia nastroju. Zaburzenia te są trudne do zarządzania i znacząco wpływają na codzienne życie i dobre samopoczucie.

Jednym z czynników ryzyka rozwoju zaburzenia nastroju jest posiadanie rodzica o tym samym stanie. Badania wykazały, że osoby z rodzinną historią zaburzeń nastroju są bardziej prawdopodobne do rozwoju tych warunków. Musi to wynikać z czynników genetycznych i środowiskowych przekazywanych z pokolenia na pokolenie.

Zwykle okazuje się, że stresujące wydarzenia życiowe wywołują lub pogarszają uczucie smutku lub depresji. Doświadczenie poważnych zmian życia, takich jak utrata pracy, rozwód lub śmierć ukochanej osoby, może być niezwykle trudne i prowadzić do objawów depresji lub zaostrzania istniejących zaburzeń nastroju. Trudności finansowe są znaczącym źródłem stresu, które wpływają na zdrowie psychiczne.

Warto zauważyć, że kobiety są bardziej narażone na rozwój depresji niż mężczyźni. Niektóre teorie sugerują różnice hormonalne, oczekiwania społeczne i doświadczenia życiowe przyczyniają się do tego zwiększonego ryzyka. Ponadto, zdiagnozowanie członka rodziny z zaburzeniem nastroju zwiększa prawdopodobieństwo, że reszta członków rodziny w opracowaniu tego samego stanu.

Zaburzenie nastroju ma silny składnik genetyczny, a posiadanie członka rodziny znacznie zwiększa ryzyko jego rozwoju. Krewni osób z chorobą afektywną dwubiegunową są również narażeni na zwiększone ryzyko rozwoju depresji. Podkreśla to znaczenie świadomości historii rodziny i poszukiwania pomocy, jeśli pojawią się objawy depresji lub choroby afektywnej dwubiegunowej.

Jak częste są zaburzenia nastroju dla różnych poziomów wieku?

Młodzi dorośli od 18 do 29 lat mieli najwyższą częstość występowania objawów depresyjnych, a 21% zgłaszało objawy w ciągu ostatnich dwóch tygodni. Ta grupa wiekowa miała również największy odsetek dorosłych z łagodną depresją, na podstawie danych z CDC w 2019 r. Warto jednak zauważyć, że chociaż depresja była bardziej powszechna wśród młodych dorosłych, mniej prawdopodobne jest, że jest to poważne.

Dorośli w wieku 30 lat i starsi mieli niższą częstość występowania depresji, a częstość występowania ciężkiej depresji nie różniła się znacząco w zależności od grupy wiekowej. Jednak umiarkowana depresja miała bardziej znaczący wpływ na dorosłych w wieku od 45 do 65 lat. Nasilenie objawów zmniejszyło się w starszym wieku dorosłym, przy czym osoby w wieku 65 lat i więcej częściej doświadczały łagodniejszych objawów.

Jeśli chodzi o dzieci i młodzież, na całym świecie około 12% osób w wieku od 12 do 17 lat miało epizod depresyjny w 2020 r. Na tyle ciężki, aby spowodować znaczne upośledzenie. Natomiast depresja była mniej powszechna u dzieci poniżej 12 roku życia, a tylko 1,7% doświadczyło objawów.

Około 2,6% osób starszych cierpi na zaburzenia depresyjne. Chociaż starzenie się i depresja nie zawsze są powiązane, stopniowy spadek zdolności fizycznych i psychicznych towarzyszących starości jest w stanie zagrozić samowystarczalności. Ponadto starsi dorośli są skłonni do doświadczania smutku i żałoby za przejście bliskich. Wskaźnik śmiertelności wśród starszych osób dorosłych jest większy niż u tych, którzy wyrażają wyższy poziom zadowolenia z życia, mówi ostatnie badania.

Statystyki te podkreślają znaczenie rozpoznawania i zajęcia się depresją, szczególnie wśród młodych dorosłych i młodzieży. Konieczne jest poszukiwanie profesjonalnej pomocy i wsparcia dla osób doświadczających objawów depresji, niezależnie od ich wieku.

Jak ustalić, czy mam zaburzenie nastroju?

Zaburzenie nastroju oznacza, że ​​wygenerowane emocje nie pasują ani nie radzą sobie z otaczającym się, co utrudnia jednostce wykonywanie rutynowych zadań. Ludzie z zaburzeniami nastroju prawie zawsze czują się smutni lub źli lub przełączają się między byciem szczęśliwym a czuciem. Lęk utrudnia osobie utrzymanie ogólnego dobrego nastroju. 

Oprócz niektórych głównych objawów wymienionych powyżej, rozważ prawdopodobieństwo zaburzeń nastroju, jeśli dana osoba stoi w obliczu następujących objawów i dolegliwości: 

• Zaburzenie emocjonalne
• Dysforyczny nastrój
• Uczucie beznadziejności
• Stały gniew
• Zbuntowane akty
• Trudności w szkole.
• Trudność z przyjaciółmi i rówieśnikami
• Kłopoty z rodziną
• Impulsywne, potencjalnie niebezpieczne zachowanie

Manifestacje zaburzeń nastroju przypominają inne zaburzenia zdrowia medycznego lub psychicznego. Znaki różnią się młodszymi dziećmi i są widoczne jako drażliwość. U małych dzieci zmieniają się ich interakcja; Wycofują lub wykazują problemy behawioralne. Niektórzy wykazują ekstremalną nadpobudliwość i impulsywność. Zawsze zaleca się ubieganie się o diagnozę u lekarza lub eksperta ds. Zdrowia psychicznego dla dziecka wykazującego nietypowe zachowanie.

Kiedy powinienem zobaczyć lekarza ewentualnego zaburzenia nastroju?

Objawy związane z nagłym atakiem manii lub depresji, które trwają dłużej niż zwykle, powinny być spotkane z specjalistą ds. Zdrowia psychicznego. Konieczne może być skonsultowanie się z lekarzem w celu ustalenia, czy inne leki lub czynniki środowiskowe wpływają na zaburzenie nastroju. Znajomość i wykształcenie objawów poważnych i drobnych zaburzeń nastroju jest niezbędne do śledzenia postępu i poszukiwania odpowiedniej pomocy.

Jeśli obawiasz się doświadczenia zaburzenia nastroju, jak najszybciej zaplanuj rozmowę z specjalistą ds. Zdrowia psychicznego lub lekarzem. Unika się wahania w sprawie odpowiedniego leczenia poprzez zwiedzenie kogoś godnego zaufania przed konsultacją, jak przyjaciel lub ukochany, przywódca religijny, minister lub ktokolwiek, z kim czujesz się komfortowo.

Zazwyczaj zidentyfikowane jest zaburzenie nastroju, gdy uczucie smutku, szczęścia lub gniewu są nadmiernie silne i trwałe, a gdy towarzyszą objawy zaburzenia nastroju, takie jak zmiany w snu lub poziomach aktywności. Ponadto znacząco wpływa na zdolność osoby do funkcjonowania.

Na wypadek: szukaj bezpośredniego doradcy od pracownika służby zdrowia:

• Dzienne sprawy związane z pracą, relacjami, czynnościami społecznymi lub innymi aspektami życia wpływają na pofalowane emocje. 
• Zwiększona tendencja do spożywania narkotyków lub alkoholu do odrętwienia bólu wewnętrznego.
• Myśli samobójcze lub wykazują zachowania samobójcze, które wymagają pomocy medycznej. 

Zaburzenia nastroju raczej nie znikną bez profesjonalnej interwencji i pogorszyły się z czasem. Najlepiej jest szukać profesjonalnej pomocy, zanim zaburzenie nastroju się pogorszy, ponieważ łatwiej jest leczyć we wczesnych etapach.

10 rodzajów zaburzeń obejmuje:

Główna depresja: Depresja jest powszechnym zaburzeniem zdrowia psychicznego, które ma poważne poczucie smutku lub rozpaczy, które występuje z konkretnym urazem lub bez powodu. Czasami nazywa się to „głównym zaburzeniem depresyjnym” lub „depresją kliniczną”. Depresja utrudnia ludziom normalne zajęcia, takie jak chodzenie do szkoły, spędzanie czasu z przyjaciółmi, a nawet wstawanie z łóżka rano. Może się wydawać, że życie nie jest już warte życia.

Depresja nie jest czymś, co jest w stanie „wyrywać”, a nikt nie jest winy, że tak się czuje. Lepsze uczucie zajmuje dużo czasu, ale niektóre zabiegi pomagają. Większość osób z depresją zaczyna czuć się lepiej z medycyną lub rozmowa z kimś pomaga, jak terapeuta. Więc nie poddawaj się nadziei! Przy odpowiedniej pomocy można zacząć czuć się lepiej.

Objawy poważnej depresji

Osoba czuje się zmęczona i nie ma energii prawie codziennie. Osoby z depresją również często czują się winni lub bezwartościowe i mają trudności z koncentrowaniem się lub podejmowaniem decyzji. Mają problemy ze snem lub spanie za dużo. Nie czują się zainteresowani robieniem rzeczy, które zwykle lubisz. Czują się niespokojni lub zwalniają i często myślą o śmierci lub samobójstwie. Są podatne na szybkie zdobywanie lub utratę dużej wagi.

Główna depresja utrudnia codzienne rzeczy, takie jak praca, uczenie się, spanie, jedzenie i dobrze się bawić z przyjaciółmi. Niektóre osoby doświadczają depresji klinicznej tylko raz, podczas gdy inne mają ją wiele razy.

Co powoduje poważną depresję?

Główna depresja jest spowodowana różnymi czynnikami, w tym:

• Utrata ukochanej osoby przez śmierć, rozwód lub separację
• Czuję się odizolowany lub pozbawiony połączeń społecznych.
• Wielkie zmiany życia, takie jak przeprowadzka, ukończenie szkoły, zmiana pracy lub emerytura.
• Problemy związane z znaczącym innym lub szefem
• Doświadczanie przemocy fizycznej, seksualnej lub emocjonalnej

Czasami poważna depresja biegnie w rodzinach, ale innym razem wpływa na osoby bez historii choroby.

Jak dbać o osobę z zaburzeniem nastroju?

Główna lub kliniczna depresja to choroba leczona, której dotyczy leki przeciwdepresyjne i psychoterapia. Inne leki są zwykle dodawane do leków przeciwdepresyjnych w celu zwiększenia ich skuteczności, a różne leki działają lepiej dla różnych osób. Terapia elektrokonwulsywna, donosowa ketamina i przezczaszkowa stymulacja magnetyczna to dodatkowe opcje leczenia dostępne dla osób z ciężką lub trudną do leczenia depresję.

Sezonowe zaburzenie afektywne (SAD): Smutne, sezonowe zaburzenie afektywne, jest rodzajem depresji, która objawia się w tym samym sezonie każdego roku. Jest to zaburzenie nastroju, które dotyka osoby, które doświadczają normalnego zdrowia psychicznego przez cały rok, ale wykazują objawy depresji w określonym sezonie, zwykle zima, ale nie wyłącznie. SAD to sezonowe zdarzenie, w którym osoby powracają do swojego zwykłego stanu w pozostałej części roku.

Kto jest podatny na smutek?

Chociaż każdy jest podatny na rozwój smutku, jest bardziej powszechny wśród kobiet niż mężczyzn. Ludzie, którzy mieszkają dalej od równika, gdzie zimą jest krótkie światło dzienne, są również bardziej narażone na to. Osoby w wieku piętnastu do pięćdziesięciu pięciu pięciu lat są bardziej podatne na SAD, podczas gdy osoby starsze mają mniejsze ryzyko jego rozwoju. Ponadto osoby z bliskimi krewnymi z SAD są bardziej narażone na rozwój stanu. Czasami nazywa się to depresją sezonową, depresją zimową lub smutkiem latem.

Objawy smutku

Objawy i oznaki sezonowego zaburzenia afektywnego powstają o określonej porze roku i obejmują:

• Doświadczanie poczucia smutku, beznadziejności lub łez
• Zwiększony apetyt i pragnienia żywności, co prowadzi do przyrostu masy ciała.
• Utrata masy ciała
• Utrata zainteresowania wcześniej przyjemnymi zajęciami
• Zaburzenia snu, takie jak zasadzenie lub bezsenność.
• Zmęczenie, wyczerpanie i ogólny brak energii
• Drażliwość
• Trudność koncentrowana na zadaniach.

Przyczyny smutku?

Uważa się, że zmniejszenie światła słonecznego i krótszy czas trwania światła dziennego powodują przesunięcie chemiczne w mózgu, co wiąże się z rozwojem SAD.

Sad był również powiązany z melatoniną; Hormon związany ze snem. Ciało naturalnie wytwarza więcej melatoniny w odpowiedzi na ciemność; W rezultacie więcej hormonów jest wytwarzanych podczas krótszych, ciemniejszych dni zimy.

Leczenie smutnego?

Leczenie „letniej depresji” i „depresji zimowej” różnią się i obejmuje jedno lub kombinację następujących podejść:

• Ekspozycja na światło słoneczne: spędzanie czasu na zewnątrz lub w pobliżu okna łagodzi objawy.
• Terapia świetlna: Gdy zwiększenie narażenia naturalnego światła słonecznego nie jest możliwe, korzystne jest ekspozycja na wyspecjalizowane światło na określony czas trwania.
• Psychoterapia: terapia poznawczo-behawioralna lub interpersonalna pomaga w radzeniu sobie z zniekształconym postrzeganiem siebie i negatywnymi perspektywami środowiskowymi. Pomaga również w zwiększaniu umiejętności interpersonalnych oraz identyfikowaniu i zarządzaniu źródłami stresu.
• Leki przeciwdepresyjne: Te leki na receptę pomagają naprawić nierównowagi chemiczne, które powodują SAD.

Żywność do wzięcia: Oto kilka opcji żywności w celu łagodzenia objawów sezonowych zaburzeń afektywnych (SAD):

1. Źródła witaminy D obejmują ryby tłuszczowe, żółtka i grzyby.
2. Złożone węglowodany znajdują się w pełnych ziarnach, słodkich ziemniakach i fasoli.
3. Kwasy tłuszczowe omega-3 są dostępne u tłuszczowych ryb, siemy lnianych i orzechów włoskich.
4. Niezbędne składniki odżywcze i przeciwutleniacze są obfite w owocach i warzywach.
5. Źródła tryptofanu obejmują indyka, kurczaka, orzechy i nasiona.

Zaburzenie indukowane substancją: Zastosowanie leków prowadzi do zmian w stanach psychicznych, które przypominają chorobę psychiczną, ale są zaburzeniami wywołanymi substancją (SID). SIDS to choroby lub warunki wynikające bezpośrednio z nadużywania substancji. Różnią się od współistniejących zaburzeń lub podwójnych diagnoz, ponieważ choroba psychiczna nie jest po prostu współistniejąca z uzależnieniem. Mimo to jest to szczególnie spowodowane nadużywaniem substancji.

Przyczyny SID

Mózg wytwarza chemikalia, które wpływają na nasze myśli, emocje i działania. Gdy te chemikalia nie są odpowiednio zrównoważone, prowadzi to do problemów z myśleniem, odczuciem lub zachowaniem. Różne leki zmieniają ilości tych chemikaliów, powodując problemy z nastrojem.

Podczas gdy niektóre leki powodują problemy z nastrojem podczas ich spożywania, inne mogą powodować problemy, które utrzymują się przez tygodnie po zaprzestaniu użytkowania. Kilka leków i leków prowadzi do problemów nastroju, w tym:

• Nielegalne narkotyki, takie jak kokaina i LSD, a także alkohol
• Leki bez recepty, takie jak niektóre zmniejszone
• Leki na receptę, które leczą problemy z sercem, wysokie ciśnienie krwi, lęk, depresja, ból i inne. 

Objawy SID

Objawy depresji obejmują czucie smutne i bezinteresowne, zaburzenia snu, zmiany apetytu i wagi, niską energię, utratę pożądania seksualnego, poczucie bezwartościowości, trudności z koncentracją oraz myśli o samobójstwie lub śmierci. Z drugiej strony objawy manii obejmują zawyżone poczucie samooceny, rozmowy, wyścigowe myśli, niepokój, lęk, bezsenność, drażliwość i lekkomyślne zachowanie.

Leczenie SID

Poszukaj pomocy medycznej, jeśli podejrzewasz, że leki wpływają na twój nastrój, i nie zmierzaj dawek leków bez wskazówek lekarza. Leczenie nadużywania narkotyków i uzależnienia obejmuje leki, terapię, grupy samopomocy i programy leczenia nadużywania substancji. Sugeruje się, że musisz być gotów przestać używać leków do leczenia, aby były skuteczne. Terapia podawana w grupach lub indywidualnie obejmuje w niektórych przypadkach leki na depresję lub lęk.

Trwałe zaburzenie depresyjne (dystymia): Trwałe zaburzenie depresyjne (PDD) jest rodzajem depresji, która trwa przez dłuższy czas. Objawy obejmują poczucie smutku i pustego, tracą zainteresowanie codziennymi czynnościami i posiadanie trudności w wykonywaniu zadań. Powszechne są również niskie samooceny, poczucie porażki i beznadziejność. Te uczucia trwają przez lata i wpływają na relacje, pracę i życie codzienne. Osoby z uporczywym zaburzeniem depresyjnym walczą, aby czuć się szczęśliwym nawet w radosnych sytuacjach i być opisywani jako mający negatywną osobowość. Choć mniej ciężki niż poważna depresja, obecny nastrój osoby z trwałym zaburzeniem depresyjnym waha się od łagodnego do ciężkiego.

Przyczyny PDD

Przyczyny dystymii i depresji nie są jeszcze w pełni rozumiane przez ekspertów. Podczas gdy genetyka przyczynia się, wiele osób dotkniętych depresją nie pokazuje historii tego stanu, podczas gdy inne z historią rodziny nie rozwijają depresji. Uważa się również, że zaangażowane są również nieprawidłowości w obwodach mózgu lub szlakach nerwowych odpowiedzialnych za regulację nastroju. Ponadto główne stresory życiowe, przewlekłe choroby, leki oraz problemy związane z relacją lub pracę zwiększają prawdopodobieństwo rozwoju dystymii u osób biologicznie predysponowanych do depresji.

Leczenie i zapobieganie

Najbardziej skuteczne leczenie PDD obejmuje leki i rozmowy terapii lub poradnictwa. Leki przeciwdepresyjne, takie jak SSRI i SNRI, skutecznie leczą depresję. Jednak wyczuwanie efektów zajmuje jednak miesiąc lub dłużej, i ważne jest, aby kontynuować przyjmowanie leków zgodnie z zaleceniami. Doradztwo, szczególnie poznawcze terapia behawioralna (CBT), pomaga również w zarządzaniu PDD. W CBT terapeuta pomaga w identyfikowaniu i trudnościach negatywnych myśli i emocji oraz rozwijają bardziej pozytywny wzór myślenia.

Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne: Zaburzenie dysforyczne przedmiesiączkowe (PMDD) jest ciężkim rodzajem zespołu przedmiesiączkowego (PMS), który powoduje objawy fizyczne i emocjonalne w ciągu tygodnia lub dwóch prowadzących do miesiączki. PMS zwykle powoduje wzdęcia, bóle głowy i tkliwość piersi.

Około 10% kobiet lub osób przypisanych kobietom po urodzeniu (AFAB) wieku reprodukcyjnego wpływa PMDD.

Objawy PMDD

Objawy PMDD różnią się w zależności od osoby i pojawiają się jeden lub dwa tygodnie przed okresem i znikają w ciągu kilku dni od początku. Oprócz objawów PMS, takich jak wzdęcia i skurcze, objawy PMDD obejmują pragnienia żywności, wahania nastroju, zmęczenie, bóle głowy, trudności z koncentracją, lękiem, atakami paniki, depresji, myśli samobójczych i napięcia, przytłoczonego, złego lub drażliwego. Niektóre osoby doświadczają objawów PMDD do menopauzy.

Przyczyny PMDD

Dokładna przyczyna PMDD jest nieznana ekspertom. Jednak zmiany hormonalne obejmujące estrogenne i progesteron są odpowiedzialne za wywołanie objawów podczas fazy między owulacją a miesiączką. Dodatkowo fluktuacje poziomu serotoniny, chemikalia w mózgu, która reguluje nastrój, sen i głód, przyczyniają się do objawów PMDD. Poziomy te różnią się podczas cyklu menstruacyjnego.

Leczenie zaburzeń dysforycznych przedmiesiączkowych

Aby zarządzać PMDD, świadczeniodawcy opieki zdrowotnej zalecają takie leczenie, jak SSRI, leki przeciwdepresyjne, hormonalne tabletki antykoncepcyjne, zmiany dietetyczne, leki bez recepty, regularne ćwiczenia i narzędzia do zarządzania stresem. Zabiegi te pomagają złagodzić fizyczne i emocjonalne objawy PMDD.

Zaburzenie rozregulowania nastroju nastroju (DMDD): Zaburzenie rozregulowania nastroju nastroju (DMDD) jest stanem zdrowia psychicznego powszechnego u dzieci i młodzieży. Charakteryzuje się trwałą drażliwość, gniew i częste, intensywne wybuchy temperamentu. Objawy DMDD wykraczają poza zwykły nastrój i znacząco wpływają na codzienne funkcjonowanie dziecka w domu, w szkole i w sytuacjach społecznych. Dzieci z DMDD są bardziej prawdopodobne, aby mieć wysokie wykorzystanie usług opieki zdrowotnej, hospitalizację i zawieszenie szkolne. Są również bardziej narażone na rozwój innych zaburzeń nastroju.

Objawy zakłócające zaburzenie rozregulowania nastroju

Dzieci lub młodzież, u których zdiagnozowano DMDD, wykazują ciężkie wybuchy temperamentu i przewlekle drażliwy lub zły nastrój przez większość dnia, co prowadzi do problemów w różnych środowiskach. Te wybuchy i napady złości powinny trwać przez co najmniej 12 miesięcy i występować średnio trzy lub więcej razy w tygodniu. Diagnoza zwykle odbywa się między 6 a 10, a objawy musiały występować w sposób ciągły przez 12 lub więcej miesięcy.

Przyczyny DMDD

DMDD jest niedawno zidentyfikowanym zaburzeniem, przyczyny tego zaburzenia są słabo rozumiane przez badaczy. Uważa się jednak, że czynniki biologiczne, genetyczne i środowiskowe przyczyniają się do jego rozwoju, podobnie jak inne warunki, takie jak opozycyjne zaburzenie i zaburzenie afektywne dwubiegunowe.

Leczenie destrukcyjnego zaburzenia rozregulowania nastroju

Ze względu na to, że DMDD jest ostatnio uznanym stanem, istnieją ograniczone badania nad jego leczeniem. Leczenie innych stanów dzieciństwa związane z drażliwości, takie jak lęk i ADHD, zastosowano w leczeniu DMDD. Obecne opcje leczenia DMDD obejmują psychoterapię i leki. Psychoterapia jest często najpierw zalecana, z lekiem jako opcją drugorzędną, jeśli to konieczne.

Zaburzenie cyklotymiczne

Cyklotymia, znana również jako zaburzenie cyklotymiczne, jest zaburzeniem nastroju, które jest stosunkowo łagodne w porównaniu z innymi zaburzeniami nastroju. Obejmuje naprzemienne okresy łagodnej depresji i hipomanii, a ani nie osiągają nasilenia, ani długości poważnych epizodów depresyjnych lub pełnych manii obserwowanych w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Objawy doświadczane przez osoby z zaburzeniem cyklotymicznym są mniej ciężkie niż objawy obserwowane w pełnym zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym.

Objawy zaburzenia cyklotymu

Poniżej znajdują się objawy związane z podwyższonymi stanami nastroju cyklotymii:

• Nadmierne poczucie szczęścia lub dobrego samopoczucia (euforia)
• Wysoce optymistyczne perspektywy
• Zwiększona samoocena
• Mówiąc bardziej niż zwykle
• Złe podejmowanie decyzji prowadzi do ryzykownego zachowania lub głupich wyborów.
• Myśli wyścigowe
• Drażliwość lub niepokój
• Nadmierna aktywność fizyczna
• Zintensyfikowany dążenie do osiągnięcia celów, niezależnie od tego, czy są one związane z pracą, życiem społecznym lub seksualnością.
• Zmniejszona potrzeba snu
• Tendencja do łatwego rozpraszania.
• Trudność koncentracyjna.

Przyczyny zaburzeń cyklotymu

Zaburzenie cyklotymiczne jest często uważane za łagodny rodzaj choroby afektywnej dwubiegunowej, chociaż dokładna przyczyna obu stanów pozostaje niejasna. Wydaje się, że oba warunki mają składnik genetyczny, osoby z cyklotymią mają większe prawdopodobieństwo posiadania członków rodziny z chorobą afektywną dwubiegunową i odwrotnie.

Opcje leczenia

Cyklotymia jest łagodnym, nierozpoznanym zaburzeniem nastroju leczonym psychoterapią i lekami. Terapia behawioralna poznawcza (CBT) jest skuteczna w leczeniu cyklotymii. Lek takie jak stabilizatory nastroju są przepisywane w celu zmniejszenia wahań nastroju. Terapia ma na celu pomóc osobom rozpoznawać, monitorować i poradzić sobie z objawami, radzić sobie ze stresem, zmienić ich wzorce myślenia i poprawić komunikację. Chociaż nie zatwierdzono żadnych konkretnych leków do leczenia cyklotymii, przepisywane są stabilizatory nastroju, takie jak walproinian, lamotrygina i lit.

Depresja związana z chorobą medyczną: Depresja jest zaburzeniem nastroju charakteryzującym się smutkiem, beznadziejnością i brakiem zainteresowania życiem codziennym. Depresja jest spowodowana różnymi chorobami, takimi jak choroby serca, choroba Parkinsona i raka. Poprawa zdrowia fizycznego pomaga złagodzić objawy depresji, ale jeśli utrzymuje się stan leżący u podstaw, depresja trwa.

Objawy

Objawy depresji obejmują nie tylko smutek i niezainteresowany rzeczami, ale także drażliwość, zmiany wzorców snu, zmiany apetytu i wagi, niskie energię, utrata zainteresowania seksem, poczucie bezwartościowości i poczu i brak motywacji do poprawy stanu.

Przyczyny depresji związane z chorobą

Dokładna przyczyna depresji jest nieznana, ale uważa się, że nierównowaga chemikaliów w mózgu, która wpływa na myśli, emocje i działania prowadzą do tego stanu. Wiele problemów medycznych i niektóre leki zakłócają tę równowagę, co prowadzi do depresji. Warunki medyczne, które przyczyniają się do powodowania depresji, obejmują choroby serca, udar mózgu, problemy mózgu, takie jak choroba Parkinsona, problemy hormonalne, takie jak problemy z tarczycą, infekcje i rak. Choroba prowadzi do depresji z powodu obniżonego poziomu energii, poczucia izolacji i zmian w postrzeganiu siebie.

Leczenie depresji związane z chorobą medyczną

Większość osób, które otrzymują leczenie depresji, odzyskuje z tego, chociaż sukces nie jest gwarantowany. Łączenie leków przeciwdepresyjnych i psychoterapii jest często bardziej skuteczne niż samo leczenie. Istnieje wiele różnych rodzajów leków przeciwdepresyjnych, ale dokładny mechanizm ich działania nie jest w pełni zrozumiany. Psychoterapia polega na rozmowie z licencjonowanym profesjonalistą, który pomaga osobie z depresją koncentrować się na zachowaniach, emocjach i myślach, które przyczyniają się do ich stanu i odzyskują kontrolę i przyjemność.

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe: Zaburzenie dwubiegunowe obejmują choroby dwubiegunowe I i choroby bipolarne II.

Bipolar I zaburzenie

Bipolar I zaburzenie I, znane wcześniej jako „depresja maniakalna”, to stan zdrowia psychicznego, który wpływa na nastrój, energię i zdolność jednostki do funkcjonowania. Zaburzenie to charakteryzują się ekstremalnymi emocjonalnymi wzlotami i upadkami, które trwają przez kilka tygodni lub dłużej. Wysokie wahania nastroju, znane jako mania, obejmują szereg objawów, w tym podwyższoną energię, euforię, drażliwość, myśli wyścigowe, rozmowę i pobudzenie. Objawy te są tak ciężkie, że zakłóca codzienne życie, pracę i relacje.

Niskie wahania nastroju związane z chorobą afektywną dwubiegunową I odzwierciedla objawy depresji, takie jak smutek, beznadziejność, letarg, trudności z koncentracją, bezwartościowość i utrata zainteresowania codziennymi czynnościami. Objawy te zakłóca zdolność jednostki do funkcjonowania i wpływającego na jej jakość życia.

Bipolar i zaburzenie I jest uważane za najcięższą postać choroby afektywnej dwubiegunowej ze względu na intensywność epizodów maniakalnych. Osoby doświadczające manii angażują się w ryzykowne zachowania, takie jak nadmierne wydatki, nadużywanie substancji i lekkomyślna jazda, zagrażając bezpieczeństwu i samopoczuciu.

Bipolar II zaburzenie

Bipolar II zaburzenie obejmuje również cykle depresji, takie jak chorobę dwubiegunową I, ale obejmuje hipomanię, mniej ciężką formę manii. Okresy hipomaniczne są mniej intensywne niż epizody maniakalne, a osoby nadal wykonują swoje codzienne zadania. Jednak hipomania powoduje, że jednostka czuje się nadmiernie szczęśliwa, pewna siebie i energiczna, co prowadzi do impulsywnego podejmowania decyzji i zachowań podejmujących ryzyko.

Ogólnie rzecz biorąc, zarówno dwubiegunowe zaburzenia I, jak i II znacząco wpływają na życie jednostki i kluczowe jest poszukiwanie właściwej diagnozy i leczenia od pracownika służby zdrowia. Przy odpowiednim leczeniu pacjenci z chorobą afektywną dwubiegunową prowadzą zdrowe i produktywne życie. 

Zaburzenie nastroju związane z wszelkimi innymi stanami zdrowia

Prawie każdy ciężki stan zdrowia zwykle wywołuje zaburzenia nastroju. Niektóre znane schorzenia, które prowadzą do diagnozy zaburzeń nastroju spowodowanych ogólnym stanem chorobowym, obejmują zaburzenia neurologiczne (takie jak choroba Huntingtona, choroba Parkinsona i choroba Alzheimera) i zawały serca.

Zmiany nastroju i zachowania są spowodowane chorobami, które wpływają na mózg, takie jak urazowe uszkodzenie mózgu, guzy mózgu i infekcje, takie jak zapalenie mózgu lub zapalenie opon mózgowych. Na nastrój wpływają również zaburzenia hormonalne, takie jak problemy z tarczycą, zmiany nadnerczy i cukrzyca. 

Inne schorzenia, takie jak przewlekły ból, zaburzenia autoimmunologiczne i zaburzenia snu, przyczyniają się do rozwoju zaburzeń nastroju. Ponadto leki na schorzenia czasami powodują lub pogarszają objawy nastroju. Aby skutecznie leczyć stan, niezbędne jest rozwiązanie problemów medycznych przyczyniających się do zaburzenia nastroju.

Jakie jedzenie jest dobre dla osób z zaburzeniami nastroju?

Chociaż według badań żadne jedzenie powszechnie nie korzysta z osób z zaburzeniami nastroju, niektóre potrawy pozytywnie wpływają na nastrój. Te pokarmy obejmują:

• Kwasy tłuszczowe omega-3, które występują u tłuszczowych ryb, siemy lnianych, nasion Chia i orzechów włoskich, pomagają zmniejszyć stan zapalny i poprawić funkcjonowanie mózgu, co łagodzi objawy depresji.
• Złożone węglowodany, na przykład pełnoziarniste ziarna, owoce i warzywa, stanowią stałe źródło glukozy, które pomaga utrzymać poziom energii i stabilizować nastrój.
• Probiotyki, takie jak te znalezione w jogurcie i innych fermentowanej żywności, pomagają poprawić zdrowie jelit i zmniejszyć stan zapalny, co przyczynia się do poprawy nastroju. 
• Bogate w zakresie witaminy żywności, w tym zielone warzywa zielone, fasola, orzechy i pełnoziarniste, są ważne dla funkcjonowania mózgu i pomagają zmniejszyć objawy depresji.

Warto zauważyć, że zrównoważona dieta składająca się z różnych pokarmów bogatych w składniki odżywcze jest ogólnie zalecana dla ogólnego zdrowia i jest szczególnie korzystna dla osób z zaburzeniami nastroju. Ważne jest również, aby skonsultować się z pracownikiem służby zdrowia przed znaczącym zmianą diety.

Jakie są ryzyko związane z zaburzeniami nastroju?

Zaburzenia nastroju mają znaczący negatywny wpływ na ogólne zdrowie jednostki. Istnieje wiele ryzyka związanego z zaburzeniami nastroju, które rosną wraz z postępem czasu tego konkretnego zaburzenia nastroju. Najlepszym sposobem radzenia sobie z zaburzeniem nastroju jest omówienie objawów zaburzeń nastroju z psychoterapeutą, zanim osiągnie on zaawansowaną formę. Poniżej omawiamy niektóre ryzyko długoterminowych zaburzeń nastroju. 

Biedne życie społeczne: Życie społeczne jednostki obejmuje ich związek z członkami rodziny, przyjaciółmi, kolegami lub z lepszą połową. Relacje te wymagają rozsądnego umysłu na oddanie i zaangażowanie. Z powodu zaburzeń nastroju nie spełniają oczekiwań, a tym samym tracą swoich bliskich. Są świadomi swoich obowiązków, ale ich niezdolność do odczuwania i wyrażania swoich prawdziwych emocji jest kosztowna dla ich bliskich. Biedne życie społeczne powoduje dalsze pogorszenie ciała i umysłu, ponieważ relacje międzyludzkie powinny przynieść pokój między sobą i zapewnić ulgę umysłową w trudnych czasach. 

Po pogorszeniu zdrowia psychicznego następuje słaba wydajność w pracy, która kończy się bezrobociem. Słabe życie społeczne dodatkowo czyni tę osobę bezczynną i odgrywa ważną rolę w długoterminowych zaburzeniach nastroju. 

Malejące zdrowie fizyczne: Zdrowie fizyczne zależy od zdrowia psychicznego. Mózg naszego ciała jest jak centralna jednostka przetwarzania (CPU) komputera. Gdy procesor przegra się, komputer nie zajmuje czasu. Problemy żołądkowe mają większą korelację ze stresem i lękiem, ponieważ uwalnianie kwasów żołądkowych wzrasta wraz z nadmiernym myśleniem. Zaburzenia serca są powszechnie obserwowane u osób z przewlekłą depresją lub psychozą. Rytm i szybkość serca zmieniają się w nastrój i emocje, które na dłuższą metę powodują wpływ. Przeszłość i teraźniejszość świata jest pełne genialnych artystów i przywódców, którzy poznali depresję i ostatecznie jeździli łóżko. Dlatego zachęcamy ludzi, aby nigdy nie zabierali nieprzespanych nocy ani niekończących się pętli przemyślenia lekkiego. Spadające objawy zdrowia fizycznego nie są normalne i należy je jak najszybciej skierować do specjalisty ds. Zdrowia. 

Nadużywanie substancji: Używanie narkotyków, które nie są legalne lub prawne, ale nie zalecane, nazywane jest nadużywaniem substancji. Nadużywanie substancji obejmuje stosowanie narkotycznych narkotyków, które są zakazane w wielu krajach, a ich salon ma poważne kary. Nadużywanie substancji obejmuje również przepisane leki, gdy są przyjmowane w dużych dawkach ze względu na satysfakcję psychiczną. 

Osoby z zaburzeniami nastroju mają tendencję do odrętwienia bólu psychicznego narkotycznym lekami, przeciwdepresyjami lub środkami uspokajającymi. Przepisana dawka tych leków jest minimalna na początku terapii, ale na dłuższą metę oporność rozwija się, co powoduje, że osoba spożywa więcej. Nadużywanie takich leków ostatecznie prowadzi do powodowania ciężkich ogólnoustrojowych skutków ubocznych, które wpływają na serce, płuca, mózg i kończyny. 

Lekarze sugerują zwalczanie objawów chorób psychicznych, zanim osoba rozwinie się pragnienie takich leków lub postrzegać je jako ostateczność do ucieczki. Recepta medyczna przez zarejestrowanego lekarza jest wymagana do uzyskania leków na zaburzenia zdrowia psychicznego, takie jak zaburzenie afektywne dwubiegunowe, zaburzenie obsesyjne, mania itp. Recepta jest niezbędna do zapewnienia dobrego samopoczucia pacjentów i zapobiegania im nadużywania narkotyków lub przedawkowania. 

Samobójstwo: Samobójstwo to zakończenie życia z samookaleczeniem. Samobójstwo jest jedną z głównych przyczyn śmierci na całym świecie, a ludzie z zaburzeniami nastroju stanowią najwięcej z nich. Samobójstwo wymaga wielu przeciążeń sensorycznych dla osoby, aby podjąć tę decyzję, a osoby z nieleczonymi przewlekłymi zaburzeniami nastroju uważają, że jest to jedyna ucieczka. Nagłe emocje rozpaczy lub ogromnej straty prowadzą również do samobójstwa. Niektóre zaburzenia zdrowotne powodują silny ból fizyczny, który nie znika z bolarkami. Ludzie cierpiący na takie zaburzenia kończą swoje życie samodzielnie. Podobnie najczęstszą przyczyną śmierci w chorobie Huntington, zaburzeniu neurologicznym, jest samobójstwo. 

Samobójstwo jest niefortunną utratą ludzkiego życia, która dotyka również wszystkich wokół nich. Pacjenci z przewlekłą depresją, które są w ogromnej rozpaczy i nie widzą wokół nich nadziei, muszą być zadbane w tym względzie, ponieważ mają największe tendencje do podejmowania prób samobójczych i sukcesu. Natychmiastowa uwaga zdrowia psychicznego jest zwrócona na osoby, które spotykają się nagłe straty w swoim życiu i rozwijają tendencje samobójcze. 

Zaburzenia nastroju mają niekorzystny wpływ na zdrowie fizyczne, bezpośrednie otoczenie i relacje. Przy odpowiednim leczeniu i zmianach stylu życia ryzyko zaburzeń nastroju jest złagodzone, a osoba ta zostaje przywrócona do normalnego funkcjonowania w swoim znaczącym życiu. 

W jaki sposób zaburzenie nastroju wpływa na mózg? 

Zaburzenia nastroju wynikają z historii dolegliwości umysłowych, traumy lub historii takich zaburzeń. Zaburzenie nastroju jest funkcjonalną nieprawidłowością mózgu, która później przechodzi również w utratę właściwości fizjologicznych, takich jak nieodpowiednie uwalnianie neuroprzekaźników lub błędów w okablowaniu mózgu. Poniżej omawiamy niektóre znane zaburzenia nastroju z ich teoretycznym wpływem na morfologię mózgu. 

Zaburzenia lękowe: Zaburzenia lękowe to grupa stanów zdrowia psychicznego, które mają nadmierne zmartwienie, zamieszanie, strach, drażliwość i unikanie. Zaburzenia lękowe wynikają z kompleksów niższości, głównie, które mają historię związaną z traumą, negatywnym wizerunkiem lub niską własną wartością.

Pragnieniu osiągnięcia najwyższej rangi lub dobrego osiągnięcia na scenie prawie zawsze towarzyszy lęk. Zaburzenia lękowe są powszechne wśród osób o większych celach. Studenci, szczególnie w medycynie, napotykają zwiększony poziom lęku zawsze z powodu większej konkurencyjności w swoich dziedzinach. Zaburzenia lękowe są dalej klasyfikowane do następujących:

• Uogólnione zaburzenie lękowe
• Lęk napadowy
• Zaburzenie lęku społecznego
• Różne zaburzenia związane z fobami

Zaburzenia te różnią się tylko nieznacznie od siebie i mają zupełnie inne plany leczenia. 

Naukowcy uważają, że zaburzenia lękowe mają związek z uwalnianiem głównie neuroprzekaźników. Niski poziom serotoniny lub podwyższony poziom neuroprzekaźników kwasu aminowego gamma (GABA) powodują poczucie niskiej samooceny. Zmiany te mają wpływ na obszary mózgu zależne od wspomnianych neuroprzekaźników. Dotknięte obszary i wynikające z tego działania opisano poniżej. 

Migdał jest odpowiedzialny za przetwarzanie ogólnego poczucia zagrożeń lub obaw. Obszar Amygdala jest nadpobudliwy w zaburzeniach lękowych, nawet jeśli nie ma widocznego zagrożenia. 

. kora przedczołowa Odpowiedzialność za odpowiednie podejmowanie decyzji, analiza otoczenia i przetwarzanie emocji jest najmniej aktywne u pacjentów z zaburzeniami nastroju. 

Insula jest wyjaśniony, aby odgrywać rolę w utrzymaniu postawy i chodu jednostki. Zwiększone wiercenie obiektami i ciągłe wstrząsanie nogami w atrybutach lęku obniżonej aktywności w wysyłce mózgu. 

Przewlekła depresja: Depresja jest zaburzeniem nastroju, które ma zarówno psychiczne, jak i fizyczne oznaki degradacji zdrowia. Depresja obejmuje ogólne uczucie niewyjaśnionego smutku, zmęczenie, senność i nadmierną drażliwość. Ludzie z depresją są wyjątkowo wrażliwi i nie mają radości z robienia rzeczy lub poznawania ludzi, którzy kiedyś sprawili, że czuli się na szczycie świata. Depresja występuje sam lub wynika z historii zaburzeń lękowych. Poniżej wspominamy o kilku obszarach mózgu, które mają wpływ na depresję. 

Migdał, obszar mózgu, który wykrywa niebezpieczeństwo i staje się, ponieważ zawsze jest aktywowany w depresji. Zaburzenie nastroju jest widoczne z objawów ekstremalnej wrażliwości i zmęczonego zachowania osoby w depresji. 

. kora przedczołowa traci normalne funkcjonowanie z powodu nieodpowiednich poziomów serotoniny. Zaburzenie nastroju powoduje zmniejszenie ekspresji i odbioru emocji, co jest jednym z widocznych objawów depresji. 

A hipokamp jest obszarem w mózgu, który oszczędza pamięć. Obszar hipokampa jest nieaktywny dla osób z przewlekłą depresją. Tacy pacjenci często mają trudności z przywołaniem starych wspomnień lub opisaniem najnowszego. 

Te zmiany w mózgu w depresji są przypisywane niezrównoważonym poziomom dopaminy i serotoniny. Celem leczenia jest wprowadzenie tych neuroprzekaźników w normalnym zakresie w celu lepszego funkcjonowania ciała i umysłu. 

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe: Zaburzenie afektywne dwubiegunowe charakteryzuje się nagłym przesunięciem nastroju, energii i ekspresji emocjonalnej z jednej skrajności na drugą. Zaburzenie afektywne dwubiegunowe składa się z dwóch faz, tj. Manii i depresji. Mania stanowi drażliwość, zwiększoną rozmowę, bezsenność, wrogie i urojeniowe zachowanie. W fazie maniakalnej, prążkowia ma to głównie wpływ, który wykazuje ryzykowne i impulsywne zachowanie. Pacjenci są postrzegane jako nadpobudliwe w codziennych czynnościach z niezwykle dobrym nastrojem. Wkrótce nastąpi wyczerpanie, które rozwija się w kierunku wystąpienia fazy depresji. 

Z drugiej strony depresja obejmuje zmęczenie, niski nastrój, utratę pamięci, zmniejszony apetyt i bóle ciała. W fazie depresji, migdał jest aktywowany, który generuje ogólne poczucie beznadziejności i rozpaczy. Pacjent nagle staje się emocjonalny i rzuca się na nic. 

Badane są neurotransmittery, takie jak dopamina i noradrenalina i stwierdzają, że odgrywają rolę w zaburzeniach dwubiegunowych. Dwie chemikalia uwalniają lub zamykają się na własnej woli i powodują objawy omówione powyżej. 

Trzy zaburzenia nastroju omówione powyżej są w dużej mierze zależne od neuroprzekaźników uwalnianych w mózgu. Leki mające na celu leczenie objawów lub zaburzenia obejmują głównie leki, które wprowadzają pokrewne poziomy neuroprzekaźników do normy. 

Jakie jest leczenie zaburzeń nastroju?

Zaburzenia nastroju występujące z przesadnymi lub zaniżonymi objawami. Wiele osób nadal uważa, że ​​zaburzenia nastroju są spowodowane traumą i mają wpływ przez całe życie, niezależnie od leczenia. Taki sposób myślenia należy zmienić, ponieważ wszystkie zaburzenia nastroju można leczyć z różnymi sposobami leczenia. Leczenie zaburzeń nastroju zaczyna się od modyfikacji stylu życia po leki i terapię. Alternatywne tryby są wybierane jednocześnie, aby uczynić plan leczenia pacjenta z jednym lub wieloma zaburzeniami nastroju. Poniżej znajdują się odpowiednie sposoby leczenia, które działają dla pacjentów z zaburzeniami nastroju.

Leczenie: Powyższe dwa metody leczenia są same korzystne, ale wymagają dodatkowej interwencji terapii leczniczej. Leczenie zaburzeń nastroju obraca się wokół rodzaju zaangażowanego neuroprzekaźnika. To klasyfikuje leki do następujących grup:

Leki przeciwdepresyjne Czy leki stosowane w leczeniu depresji. Główną funkcją leków przeciwdepresyjnych jest regulacja poziomów serotoniny i noradrenaliny. Dawkowanie przeciwdepresyjne są przepisywane przez pracowników służby zdrowia tylko zgodnie z potrzebą pacjenta, ponieważ powoduje senność, nudności i dysfunkcję seksualną po dużym spożyciu.

AncioTics są narkotykami stosowanymi do łagodzenia lęku. Anciosytyka obejmuje benzodiazepiny, które depresją nadaktywowane obszary mózgu, np. Amygdala. Benzodiazepiny wymaga czasu, aby rozpocząć pracę dla pacjentów, a tym samym wymagają regularnego spożycia. Leki przeciwlękowe powodują sedację, więc ich nadużycie i przedawkowanie są powszechne u pacjentów z zaburzeniami nastroju. Pracownicy ds. Zdrowia zaleca się najwyższą dbanie o przepisaną dawkę leków, aby uniknąć zagrożeń dla zdrowia. 

Stabilizatory nastroju Czy leki znane z leczenia zaburzeń nastroju z nietypowym początkiem lub wyjątkowo przesadnymi objawami. Stabilizatory nastroju obejmują chorobę dwubiegunową. Leki na bazie litu są stosowane w leczeniu zaburzeń dwubiegunowych, które mają dobre wyniki. Długoterminowe użycie powoduje przyrost masy ciała, senność lub drżenie.

Leczenie zaburzeń nastroju jest czasami ryzykowne, ponieważ pacjenci z takich leków rozwijają uzależnienie od narkotyków. Niektórzy pacjenci rozwijają objawy odstawienia po przestrzeganiu przyjmowania leków, jednocześnie wierząc, że już ich nie potrzebują. Typowe objawy odstawienia obejmują zwiększone napięcie mięśni, ucisk klatki piersiowej, walkę o oddech i bóle ciała. Objawy odstawienia różnią się dla różnych leków i wymagają natychmiastowej pomocy medycznej. 

Psychoterapia: Psychoterapia jest najczęstszą metodą leczenia stosowaną w zaburzeniach nastroju. Sesje psychoterapii składają się z aktywnego mówienia i słuchania między pacjentem a jego psychoterapeutem. Psychoterapia pomaga osobom wypowiadać się na własny umysł, a następnie wybierać rozwiązania od terapeuty na każdą niepokojącą myśl. Psychoterapia ma trzy główne typy, które omówiono poniżej. 

Terapia behawioralna poznawcza (CBT): „Zrobił to i tak dla tej osoby w tej sprawie, czy to było miłe czy zło? Jakie działania mogłyby być lepszymi alternatywami? ” CBT zwykle obraca się wokół takich pytań. Głównym celem CBT jest uświadomienie sobie pacjenta o jego sytuacji i zasugerowanie zdrowego wyboru dla siebie. W sesjach CBT podmiot ma rozważyć własne działania i ocenić własne zachowanie. Podczas gdy terapeuta po cichu słucha, podmiot opowiada o swojej usytuowanej materii, reakcja udzielona przez nich wówczas i tam i mówi o tym, co myślą lub co jeszcze należy zrobić. 

Pacjenci z nadmiernym myśleniem i lękiem są uratowani podczas tej terapii, prosząc ich o przekształcenie negatywnego myślenia w pozytywne. Robią wykres swoich niepokojących myśli i piszą przed nim pozytywny. Regularne powtarzanie pozytywnego myślenia ćwiczenia pomaga zwiększyć wizerunek ze zdrowymi potwierdzeniami dla siebie. 

Terapia psychoanalityczna: Terapia psychoanalityczna, znana również jako terapia psychodynamiczna, opiera się na zestawie dogłębnych rozmów i technik, które wywołują podświadomość. Terapia psychoanalityczna pomaga osobom przypominać sobie rzeczy w odległej przeszłości i dawno zapomniane. Terapia psychoanalityczna obejmuje urazy i incydenty z dzieciństwa, żywe sny, dogłębne pragnienia i tęsknoty. Temat nie zawsze jest świadomy czegoś takiego w ich umyśle, ale terapeuta kopie głębiej, aby znaleźć i zbadać korzeń, który spowodował choroby zdrowia psychicznego. 

Terapia interpersonalna: Zaburzenia nastroju zdenerwowały relacje lub pozycję społeczną jednostki. Sesje terapii interpersonalnej koncentrują się na relacjach jednostki. W depresji poporodowej matka doświadcza poważnej senności i rozpaczy. Początkowe blues odbijają swoje żniwo na relacjach żony męża i powodują emocjonalną nieobecność na obu końcach. W skrajnych przypadkach matka również szkodzi noworodle. W takich przypadkach sesje leków i terapii interpersonalnej wykazały dużą poprawę. 

Terapia elektrokon -letnia (ECT): Terapia elektrokonwulsywna obejmuje przenoszenie impulsów elektrycznych przez mózg i stymuluje nieaktywne obszary. ECT jest ostatecznością do leczenia ciężkiej i przewlekłej depresji, która nie reaguje na leki. Pacjent otrzymuje znieczulenie ogólne i odpoczynku mięśni, a następnie prąd o specyficznej wielkości jest przenoszony przez ich mózg. Stwierdzono, że wielu pacjentów reaguje na tę formę terapii, ale zgłoszono również utratę pamięci. 

Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS): Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna obejmuje wytwarzanie pola magnetycznego, które stymuluje obszary mózgu. TMS działa podobnie do terapii elektrokon -kolizy, z wyjątkiem zasady, że siły magnetyczne są wymagane do działania tej terapii. Pacjent siedzi na krześle bez anesteteracji ani nie udzielając rozluźniaczy mięśni. Folia magnetyczna jest umieszczana na ich głowie, która wytwarza pole magnetyczne w kierunku tkanki mózgowej. Stwierdzono, że folia magnetyczna poprawia nastrój i leczy depresję. TMS nie powoduje utraty pamięci, ale zgłaszane są bóle głowy i poczucie dyskomfortu. 

Wsparcie środowiskowe: Wsparcie środowiskowe to zrozumienie i przywiązanie wykazane przez bezpośrednie otaczanie jednostki. Wsparcie środowiskowe obejmuje przyjaciół, kolegów, członków rodziny i romantycznego partnera. Wydłużenie ciepłych rąk i wsparcie społeczne wobec pacjentów z zaburzeniami nastroju ma kluczowe znaczenie w leczeniu. Ludzie z zaburzeniami nastroju są świadomi emocjonalnej niezdolności do wyrażania i odwzajemnienia otoczenia, ale nie są w stanie samodzielnie poprawić się. Wzajemne zrozumienie i empatia krewnych pomagają im w wyzdrowieniu wcześniej, gdy zdecydowanie zdecydują się na lepsze dla swoich bliskich. 

Choroby psychiczne i ich leczenie wymagają wysiłku i determinacji zarówno pacjenta, jak i jego bliskich krewnych. Następnie pacjenci całkowicie wracają do zdrowia z zaburzenia nastroju po odpowiednim leczeniu i opiece. 

Jak poprawić zaburzenia nastroju?

Leczenie zaburzeń nastroju wymaga codziennego oddania w kierunku poprawy i dochodów. Chociaż istnieje wiele sposobów leczenia dostępnych dla wszystkich rodzajów zaburzeń nastroju, nadal ważne jest samodzielne przejęcie swojego zdrowia psychicznego. Ulepszenia zaburzeń nastroju są wprowadzane poprzez przyjmowanie prostych nawyków i rutyny omówionych poniżej. 

Modyfikacje stylu życia: Modyfikacje stylu życia są związane z spożyciem diety i wzorem snu jednostki. Stwierdzono, że interwencja w tych dwóch oddziałach zdrowia ludzkiego ciała przynosi najlepsze wyniki w odniesieniu do zdrowia psychicznego. 

Wzór snu: Stwierdzono, że zmniejszony sen lub zasady mają znaczący wpływ na zdrowie psychiczne. Optymalnie zabezpieczenie 8-godzinnego czasu snu jest konieczne dla każdej osoby dorosłej. Poza czasem snu, ważne jest również, aby zwrócić uwagę na czas rutynowo idzie do łóżka. Spanie w nocy i praca w ciągu dnia jest idealna do lepszego funkcjonowania. Niestety, człowiek dziś przystosował się do rutyny pobytu do późnej nocy i budzenia się następnego ranka na szkołę lub pracę. Zmienioną rutynę należy zniechęcić, ponieważ nic dobrego nie wynika z natury. 

Zdrowa dieta: Zalecana jest zrównoważona dieta, która obejmuje wszystkie makro i mikro żywieniowe odżywianie. Folian i witamina B12 Odgrywać udział w rozwoju ośrodkowego układu nerwowego i regulacji podaży nerwu obwodowego. Dieta o niskiej zawartości żelaza ma łatwą zmęczenie, co wynika głównie z niedokrwistości, dlatego objaw ten jest również przypisywany upośledzeniu funkcji układu nerwowego z powodu zmniejszonego natleniania u odpowiednich osób. Poziomy witaminy D są prawie zawsze zmniejszane u pacjentów z przewlekłą depresją, dlatego zaleca się, aby kąpiel słoneczna codziennie codziennie przez 30 minut. 

Rutynowe ćwiczenia: Zdrowie jest ogromnym atutem, a fakt ten jest realizowany tylko wtedy, gdy zdrowie się pogarsza. Zalecana jest od osób grup wiekowych zaleca się od łagodnej do umiarkowanej rutyny treningowej. Ćwiczenia uwalniają niektóre neuroprzekaźniki w mózgu, zwane endorfinami. Endorfiny to szczęśliwe cząsteczki, które podnoszą nastrój po uwolnieniu. Rutynowe Ćwiczenia równa się codziennej dawce endorfin, które okazało się pomocne w leczeniu depresji i zaburzenia stresu pourazowego (PTSD). Osobom z depresją powinny poruszać się od czasu do czasu, nawet jeśli uważają to za najtrudniejsze. Gdy ich ciało złamie kod do szybkiego uwalniania szczęśliwych cząsteczek po spacerze lub treningu, są one codziennie motywowane do kontynuowania rutyny. 

Przyjmowanie zdrowego stylu życia zawsze udowodniono, że zatrzymuje postęp każdej choroby w kierunku zaawansowanej formy lub całkowicie go wyleczyć. Po ustąpieniu zaburzenia inne metody leczenia mogą zostać zakończone lub kontynuowane w potrzebie, ale zaleca się ulepszenia stylu życia w celu uchylania się szybkiego starzenia się i chorób. 

Czy ADHD jest uważane za zaburzenie nastroju?

Zaburzenie nadpobudliwości deficytu uwagi (ADHD) jest zaburzeniem rozwojowym mózgu i jego późniejszym okablowaniu. ADHD jest zwykle diagnozowany w dzieciństwie. Objawy ADHD obejmują brak skupienia podczas wykonywania określonej aktywności, brak zdolności do kontrolowania impulsów i działania wobec tych impulsów i utrzymanie normalnego zachowania ludzkiego. 

Zaburzenia nastroju to choroby zdrowia psychicznego, które wpływają na zdolność do zrozumienia myśli i emocji w normalnych warunkach. Zaburzenie nastroju jest związane głównie ze zmniejszoną zdolnością emocjonalną i obejmuje depresję i chorobę afektywną dwubiegunową. Depresja jest ciągłym poczuciem niskiego postrzegania siebie, podczas gdy zaburzenie afektywne dwubiegunowe wciąż zmieniają się między wyjątkowo dobrym nastrojem (mania) a ekstremalną rozpaczą (depresja). 

Zaburzenia ADHD i nastroju mają kilka podobieństw, ale są one całkowicie oddzielone. Zatem ADHD nie jest zaburzeniem nastroju, które jest dalej omawiane poniżej. 

Podczas gdy zaburzenia nastroju są związane z zaburzonym stanem emocjonalnym jednostki, ADHD jest zdiagnozowane na długo przed rozpoczęciem rozwoju emocjonalnej zależności lub dojrzałości osoby. ADHD to utrata zdolności do skupienia się i realizacji przypisanych zadań, ponieważ zdolność umysłowa jest zmniejszona z powodu błędu rozwojowego. Ma objawy nadpobudliwości, nadmiaru mówienia i niepokoju, które skierują się w kierunku fazy maniakalnej zaburzenia dwubiegunowego. Podobnie niepokój powoduje łatwą zmęczenie i postęp w kierunku depresji. Utrata dobrej energii, a tym samym obniżona zdolność koncentracji u pacjentów z zaburzeniami nastroju, niekoniecznie oznacza, że ​​ten pacjent cierpi również na ADHD. 

Objaw niskich nastrojów i niskiej samooceny są dzielone przez prawie wszystkie zaburzenia zdrowia psychicznego i trudno jest różnić się między nimi. 

Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych jest odniesieniem stosowanym przez ekspertów psychologii w celu rozróżnienia różnych zaburzeń zdrowia psychicznego. W tym podręczniku wykazano, że zaburzenia nastroju są umieszczane w jednej klasie zaburzeń zdrowia psychicznego, podczas gdy ADHD jest umieszczany w innym. Klasa chorób neurorozwojowych obejmuje zaburzenia takie jak ADHD, autyzm i niepełnosprawność intelektualna. Z drugiej strony zaburzenie nastroju jest szeroko sklasyfikowane w zaburzeniach depresyjnych i dwubiegunowych. Zmiana klasy oznacza różnicę między kursem, symptomatologią, prezentacją kliniczną i planami leczenia tych dwóch zaburzeń zdrowia psychicznego. 

Leczenie ADHD obejmuje leki takie jak amfetaminy, które pomagają w złagodzeniu niespokojnego i nadpobudliwego zachowania, podczas gdy zaburzenie afektywne dwubiegunowe ma na celu doprowadzenie podwyższonych lub depresyjnych neuroprzekaźników do normalnych poziomów. Psychoterapia, taka jak terapia behawioralna poznawcza (CBT) i terapia interpersonalna wykazały dużą poprawę w leczeniu ADHD. 

Choroby psychiczne są wyczerpujące dla jednostki, a jeśli nie są leczone, noszą wiele chorób jednocześnie. Pacjenci z ADHD cierpią na ciężką depresję w punkcie życia, która powoduje problemy z sformułowaniem faktycznej diagnozy i leczeniem punktowym. W ten sposób lekarze radzą odwiedzić specjalistę ds. Zdrowia psychicznego, gdy tylko zdrowie psychiczne zacznie się kaleczyć i pojawiają się objawy. 

Czy lęk jest rodzajem zaburzenia nastroju? 

Lęk to stan zdrowia psychicznego, który dotyka wielu populacji na całym świecie. Niepokój występuje nadmierne zmartwienie, strach, niepokój, wiercenie i zwiększone pocenie się. W ciężkich przypadkach należy zaobserwować duszność oddechu i paniki. Zaburzenia lękowe są dalej klasyfikowane do następujących:

• Uogólnione zaburzenie lękowe (GAD)
• Zaburzenie lęku społecznego
• Lęk napadowy
• Różne fobi

Lęk jest zwykle wywoływany w określonych ustawieniach, takich jak wydajność na scenie, pojawiające się na egzaminie, angażowanie się w otoczenie społeczne lub wszystko, co wymaga szczegółowej wcześniejszej regulacji umysłowej, aby się nim stawić czoła. 

Zaburzenia nastroju są związane z wariantami przewlekłego stanu emocjonalnego jednostki. Nie występują nagle i nigdy nie potrzebują wyzwalacza na początek jego codziennych objawów. Objawy przełączają się między manią a depresją, ale nadal przestrzegany jest regularny wzór zaburzenia. Lęk nie jest rodzajem zaburzenia nastroju, który jest dodatkowo widoczny z poniższej dyskusji. 

Lęk charakteryzuje się nagłymi atakami intensywnego strachu i zmartwień wraz z objawami fizycznymi, takimi jak niepokój. Lęk wpływa zatem na funkcje poznawcze i zachowanie osoby. Zaburzenia nastroju wpływają na emocje i charakteryzują się przedłużającymi się i trwałymi objawami ciężkiej depresji lub podwyższonego nastroju. 

Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM-5) wyraźnie rozróżnił zaburzenia nastroju od zaburzeń lękowych, utrzymując je w oddzielnych klasach. To pokazuje dobrze zbadane różnice w cechach klinicznych i opracowane plany leczenia tych dwóch zaburzeń.

Leki przeciwlękowe, takie jak benzodiazepiny i barbiturany, są zobowiązane do leczenia zaburzeń lękowych, które szybko łagodzą objawy nadmiernego zmartwienia i niepokoju. Z drugiej strony leki przeciwdepresyjne lub leki litowe są stosowane w leczeniu zaburzeń nastroju i mają dłuższy działania.

Lęk tagów wraz z wieloma chorobami psychicznymi. W ponad 60% przypadkach lęk współistnieje z zaburzeniami nastroju, takimi jak depresja i zaburzenie afektywne dwubiegunowe. Stwierdzono, że odpowiednie leczenie i opieka poprawiają objawy. Modyfikacje stylu życia, takie jak harmonogram zdrowego jedzenia i snu, zapewnia ogólną poprawę zdrowia. Unikanie sytuacji, które wywołują również obawy. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i benzodiazepiny są skutecznym leczeniem zaburzeń lękowych. Terapia behawioralna poznawcza jest psychoterapią z wyboru w leczeniu zaburzeń lękowych.

Podsumowując, zaburzenia lękowe i zaburzenia nastroju są zupełnie inne od siebie. Podobieństwo między tymi dwoma jest częstym problemem, a zaburzenia te mają wiele objawów, ale nadal wymaga od nich specjalisty ds. Zdrowia psychicznego i odpowiednio doradztwa.

Czy stres powoduje zaburzenia nastroju? 

Stres jest powszechnym i powiązanym doświadczeniem dla wszystkich ludzi. Występuje z powodu różnych sił, takich jak praca, szkoła, odpowiedzialność społeczna. Przewlekły stres powoduje zaburzenia nastroju, takie jak depresja i zaburzenie afektywne dwubiegunowe. W poniższym artykule omawiamy związek między obciążeniem stresu a zaburzeniami nastroju i odpowiadamy na pytanie, czy stres powoduje depresję i lęk, czy nie. 

Stres jest odpowiedzią na sytuacje groźne.  Nowości dla tej osoby, a nieświadomość awaryjnych powoduje wytwarzanie stresu. Stres wynika z oczekującej pracy, obciążeń finansowych, relacji i problemów zdrowotnych. Stres jest psychologiczny, ale ma swoje fizyczne objawy, takie jak zwiększone napięcie mięśni, ból głowy, niepokój i uczucie ucisku klatki piersiowej. 

Stres jest ostrą sytuacją, a jego objawy korelują z zaburzeniami nastroju. Ludzie, którzy starają się robić to codziennie przy minimalnych zasobach finansowych lub większym obciążeniu pracą, większy stres. Zbyt duży stres przez długi czas ostatecznie powoduje zaburzenia nastroju, takie jak depresja i zaburzenie afektywne dwubiegunowe. 

Stres na przedłużanie okresów powoduje zaburzenia nastroju, które mają również wpływ na ogólne zdrowie. Lekarze zawsze doradzają swoim pacjentom z problemami z sercem, aby uniknąć stresu. Cukrzyca występuje również z powodu przewlekłego stresu. Młodzież i dorośli rozwijają zaburzenia odżywiania z powodu stresu prowadzącego do utraty apetytu oraz niedożywienia lub przejadania się i otyłości. 

Niestety, w dzisiejszym świecie ludzie zginają się na wiertło w pracy i ignorują opiekę nad swoim zdrowiem. Studenci medycyny i lekarze przystosowali się do picia kawy zamiast optymalnego snu. Ciągłe spożywanie kawy w celu relaksu i uniknięcia snu powoduje dalszy stres i niepokój. Kawa bezpośrednio wpływa również na żołądek, co jest już kwaśne ze względu na wzrost stresu. Wszystkie te czynniki ostatecznie odgrywają swoją rolę w powodowaniu ostatniego ciosu - zaburzeń nastroju. 

Zaburzenia nastroju można leczyć z lekami, ale należy dokonać modyfikacji stylu życia, gdy osoba jest w erze stresu. Powszechna praktyka, która wierzy, że miejsce pracy kaleczy bez żadnej osoby i miesięcznych produktów; Pasja jest doceniana, ale nie jest warta życia ludzkiego. Szef z łatwością zastępuje pracownika problemami zdrowia psychicznego związanego ze stresem, a wkrótce ktoś inny to działa. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że samoopieka zarówno w zdrowiu psychicznym, jak i fizycznym jest obowiązkowa, aby ustawić poruszanie się.

Zdrowie zawodowe odegrało główną rolę w lepszym funkcjonowaniu klasy robotniczej populacji. Z pomocą ergonomii, naprawy służb i dobrze zaprojektowane miejsca pracy są egzekwowane, aby pomagać ludziom codziennie w odpowiednim środowisku. Odpowiednie środowisko pomaga nie tylko ze zdrowiem fizycznym, w rzeczywistości udowodniono, że lepsze wyniki w poprawie zdrowia psychicznego. Zmniejszony stres i zadania tylko zgodnie z możliwościami osoby umieściły ją w wykonalnym środowisku pracy, a tym samym uniknąć depresji na dłuższą metę. 

Czy zaburzenie nastroju jest uważane za poważną chorobę psychiczną? 

Zaburzenia nastroju wpływają na emocjonalne samopoczucie człowieka. Studia twierdzą, że z pewnością jest to walka o przetrwanie każdego dnia dla osoby z zaburzeniami nastroju, która nie ma na co czekać. Ludzie są czasami otoczeni niekończącymi się możliwościami i kochającymi ludziami, ale nadal czują najbardziej samotną osobę na ziemi. Przewlekłe stany zgłosiły również próby samobójcze, ponieważ mają tendencję do kończenia własnego życia, myśląc o tym jako o bezsensownym ćwiczeniu. 

Zaburzenie nastroju jest uważane za poważną chorobę psychiczną w zakresie wpływu na jakość życia. Osoby z zaburzeniami nastroju są uporczywie mało na serotoninie, w ten sposób czują się przygnębione, beznadziejne, bezradne i bezwartościowe. To sprawia, że ​​osoba liczyła swoje dni, gdy żyje, tak jakby cierpiała na śmiertelną chorobę fizyczną. Według Światowej Organizacji Zdrowia „Depresja” jest uważana za jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności. Około 266 milionów ludzi wszystkich grup wiekowych cierpi na depresję na całym świecie. 

Zaburzenia nastroju są związane ze zwiększoną liczbą samobójstw. Prawie 90% przypadków próby samobójstw ma w historii zaburzenia nastroju, takie jak depresja i zaburzenie afektywne dwubiegunowe. Święty umysł nigdy nie zarysowuje ich ciało, ale osoby z zaburzeniami nastroju rezygnują z życia wiele lat temu i próbują samobójstwa, gdy żyć dalej, jest dla nich nie do zniesienia. 

Wiele osób nadal uważa, że ​​zdrowie psychiczne jest związane wyłącznie z całkowitym upadkiem mózgu lub śpiączki. Poza tym choroby zdrowia psychicznego są stygmatyzowane w wielu obszarach świata, a zatem osoby z zaburzeniami nastroju są odporne i niechętnie przedstawienia psychoterapeuty, co powoduje dalsze uszkodzenie zdrowia psychicznego. Ludzie potrzebują edukacji w tym zakresie i muszą być informowani o tym, jak depresja ma zdolność całkowicie wyłączenia człowieka i kosztowania ich jedynego życia.

10th Październik jest obserwowany i obchodzony jako dzień zdrowia psychicznego na całym świecie każdego roku. Jego głównym celem jest edukacja i świadomość na temat objawów chorób psychicznych i wynikowych powikłań. Kampanie uświadamiające, książki, filmy i programy telewizyjne oparte na chorobach psychicznych wykazały dużą poprawę edukacji mas. Ludzie, którzy zaprzeczaliby depresji w poprzedniej dekadzie, są teraz dobrze zrozumiani z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, które są oklaskiwane dla siły roboczej zaangażowanej w dział zdrowia psychicznego. 

Wniosek

Zaburzenia nastroju stanowią istotną troskę o zdrowie publiczne, ponieważ krzywdzą jakość życia jednostki. W rezultacie społeczeństwo, członkowie rodziny i pracownicy służby zdrowia muszą je zrozumieć i uznać.

Złożoność otaczająca zaburzenia nastroju, w tym ich objawy i leczenie, stwarza piętno wobec tych, którzy na nich cierpią. Wymaga to wdrażania środków edukacyjnych w celu zwalczania takiego scenariusza.

Rodzina odgrywa istotną rolę w przestrzeganiu leczenia pacjenta, a także głęboko wpływa na ich stres psychiczny. Dlatego należy im poświęcić równą uwagę i opiekę.