Glukofaga

Lek przeciwcukrzycowy zwany glukofagiem (metformina) jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Działa poprzez zmniejszenie ilości cukru wytwarzanego przez wątrobę i wchłaniane przez jelita. Glukofaga może pomóc w utraty masy ciała poprzez zmniejszenie apetytu. Ponadto może pomóc w uniemożliwieniu ci utraty wagi. Zwyczajowe jest przyjmowanie glukofagu z jedzeniem. Można go zabrać z posiłkami do trzech razy dziennie. Poproś lekarza lub farmaceutę o wyjaśnienie wszelkich instrukcji dotyczących etykiety na receptę, że nie masz pewności co do śledzenia. Zgodnie z zaleceniami weź glukofaga zgodnie z zaleceniami. Nigdy nie bierz tego w większych lub mniejszych ilościach lub częściej niż kierowany przez lekarza. Ten artykuł ma na celu zapewnienie użytkownikom Welzo informacji o glukofagie.
Przegląd
Zastosowania
Skutki uboczne
Lek
Składniki
Suplementy
Farmakokinetyka

Co to jest glukofaga?

Doustne leki na cukrzycę zwane metforminą pomaga w regulacji cukru we krwi. Dorośli z cukrzycą typu 2 mogą poprawić kontrolę cukru we krwi, przyjmując metforminę oprócz zdrowej diety i regularnych ćwiczeń. Pacjenci z cukrzycą zależną od typu 1 lub insuliny nie mogą skorzystać z metforminy, ponieważ nie mogą wytwarzać własnej insuliny. Twój poziom cukru we krwi może spaść zbyt nisko, jeśli przyjmujesz glukofaga wraz z insuliną lub innymi lekami cukrzycy. Każda cukrzyca może doświadczyć niskiego poziomu cukru we krwi (hipoglikemia). Ból głowy, głód, pocenie się, zamieszanie, drażliwość, zawroty głowy lub drżenie to niektóre objawy. Zawsze mają pod ręką źródło cukru na wypadek spadku cukru we krwi. Sok pomarańczowy, żel glukozy, cukierki lub mleko są przykładami źródeł cukru. Użyj zastrzyku, jeśli masz ciężką hipoglikemię i nie jesteś w stanie niczego spożywać.

Farmakokinetyka

Przewód żołądkowo-jelitowy szybko pochłania metforminę, a maksymalne stężenie w osoczu odbywa się 1-2 godziny po podaniu doustnym. Chociaż istnieje znaczna zmienność międzyosobnicza szybkości absorpcji, zakres absorpcji (AUC) wzrasta proporcjonalnie do podawanej dawki.

Żywność nie zmniejsza biodostępności. Metformina nie ulega metabolizmu wątroby (brak zaangażowania cytochromu P450) i jest wydalana niezmienioną w moczu. Nerwia nerkowa metforminy (CLR) jest odwrotnie skorelowana z klirensem kreatyniny (CLCR). W miarę spadku funkcji nerek CLCR maleje, a okres półtrwania metforminy wydłuża się. Nie ma różnic w farmakokinetyce podawania pojedynczej i wielokrotnej dawki u pacjentów z normalną czynnością nerek.

Poszczególne populacje

Starsi: Nie ma różnic w farmakokinetyce podawania pojedynczej i wielokrotnej dawki u osób starszych o normalnej funkcji nerek.
Upośledzenie nerek: proporcjonalnie do nasilenia upośledzenia nerek, półtród półtrwania metforminy jest przedłużony, a jej AUC jest podniesione. mniej niż 60 ml na minutę klirensu kreatyniny). Pacjenci z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniami nerek (CLCR = 60-90 ml/min) nie potrzebują dostosowania dawki. Podczas przechodzenia lub tuż przed procedurą obrazowania, która wykorzystuje jodowane materiały kontrastowe, metformina powinna zostać zatrzymana, ponieważ może to spowodować nagłą zmianę funkcji nerek. Dializa nie ma wpływu na stężenia metforminy w surowicy.

Upośledzenie wątroby: U pacjentów z upośledzeniem wątroby farmakokinetyka metforminy nie ma wpływu. Pacjenci z łagodnym do umiarkowanym upośledzeniem wątroby nie potrzebują dostosowania dawki.

U pacjentów z ciężką chorobą wątroby metformina należy stosować ostrożnie, ponieważ wyższe stężenie leku w surowicy może zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej. Podczas przechodzenia lub tuż przed procedurą obrazowania, która wykorzystuje jodowane materiały kontrastowe, metformina powinna zostać zatrzymana, ponieważ może to spowodować nagłą zmianę funkcji nerek.

Interakcje narkotykowe

Metformina nie oddziałuje znacząco z innymi powszechnie przepisywanymi lekami, takimi jak akarboza, ranitydyna, furosemid, nifeedipina lub glipizide.

Statyny (inhibitory reduktazy HMG-CoA) mogą mieć wyższe stężenie w osoczu po przyjmowaniu metforminy. Chociaż znaczenie kliniczne tej interakcji jest nieznane, nie zaleca się przepisywania tych leków.

Współczesne stosowanie leków metforminowych i kationowych (takich jak cymetydyna), które są wydalane przez wydzielanie rurowe, może powodować wzrost stężenia w osoczu metforminy.

Metforminy nie należy łączyć z lekami kationowymi, które są wydalane przez wydzielanie rurowe, takie jak ranitydyna, cimetydyna, chinina, prokainamid i trimetoprim.
Doustne stężenie antykoncepcyjne w osoczu mogą wzrosnąć w odpowiedzi na metforminę.

Skutki uboczne

Przestrzeńcowe skutki uboczne metforminy, które są najczęściej zgłaszane, to wzdęcia, niestrawność, nudności i wymioty. Przez większość czasu te działania niepożądane pojawiają się na początku terapii i odchodzą z dalszym leczeniem.

Zawroty głowy, bóle głowy, wysypki na skórze i osłabienie to dodatkowe, rzadsze skutki uboczne.

Zastosowanie metforminy może czasami powodować poważne działanie uboczne kwasicy mlekowej. W szpitalu należy uczestniczyć w sytuacji kryzysowej, takiej jak kwasica mlekowa, należy wziąć udział w szpitalu. Ból brzucha, ból mięśni, duszność, nieregularne bicie serca i poczucie zimna są oznakami kwasicy mleczanowej. Zadzwoń do lekarza od razu, jeśli doświadczysz któregokolwiek z tych skutków ubocznych podczas przyjmowania metforminy.

Dawkowanie i administracja

Metformina powinna być przyjmowana w dawce początkowej 500 mg dwa razy dziennie z posiłkami. Dawkę można zwiększyć i podawać w podzielonych dawkach do 2000 mg dziennie.

Weź nieudaną dawkę metforminy, gdy tylko ją zapamiętasz, jeśli zapomnisz ją wziąć. Pomiń pominiętą dawkę i wykonaj regularny harmonogram dawkowania, jeśli jest to prawie czas na kolejną dawkę. Aby zrekompensować pominiętą dawkę, nie weź drugiego.

Przedawkować

Hipoglikemia, kwasica mlekowa i niewydolność żołądkowo -jelitowa są oznakami przedawkowania metforminy.

Od razu wybierz lekarza lub centrum kontroli zatruć, jeśli uważasz, że wziąłeś zbyt dużo metforminy.

Składowanie

Zalecana temperatura przechowywania metforminy wynosi 15–30 ° C (59–86 ° F). Trzymaj ten lek w pojemniku, który jest szczelnie zamknięty. tarcza przed wilgocią i światłem. Trzymaj się z dala od łazienki. Trzymaj dzieci i zwierzęta domowe z dala od wszystkich leków. O ile nie poinstruowano tego, unikaj spłukiwania leków w dół toalety lub wlewania ich do drenów. Gdy produkt nie jest już potrzebny lub wygasł, odpowiednio go pozbawiaj. Aby uzyskać więcej informacji na temat prawidłowego pozbycia się produktu, porozmawiaj ze swoim farmaceutą lub firmą zajmującą się zarządzaniem odpadami w sąsiedztwie.