Herpes simplex virus: definitie, symptomen, typen, oorzaak en behandeling

Herpes simplex virusoverzicht

Herpes Simplex Virus (HSV) is een virale infectie die resulteert in pijnlijke zweren en blaren op verschillende lichaamsdelen. Het spreiding Van de ene persoon naar de andere door lichaamsvloeistoffen en secreties, geslachtsgemeenschap en huid-tot-huidcontact uit te wisselen. Er zijn veel verschillende soorten HSV, maar Twee veel voorkomende typen Zijn; HSV-1 (of type-1), die koortslippen of orale herpes veroorzaakt en slechts af en toe genitale herpes en HSV-2 (of type 2) veroorzaakt, die genitale herpes veroorzaakt. HSV-1 is verzonden door contact met de mondoppervlakken of het speeksel van een geïnfecteerde persoon; Het wordt overgedragen op het genitale gebied door oro-genitaal contact en resulteert in genitale herpes. Er is een klein risico op overdracht van anders normaal ogende huidoppervlakken omdat het virus zelfs zonder klinische tekenen wordt afgeworpen. De HSV-2 verspreidt zich door geslachtsgemeenschap als een persoon in contact komt met de vloeistoffen, zweren en anale of genitale oppervlakken van de patiënt. Het wordt soms overgedragen in afwezigheid van symptomen. Beide typen hebben een lager risico op overdracht van de moeder naar het kind, wat resulteert in neonatale herpes. 

Het veroorzaakt vaak geen symptomen of gewoon milde en gemakkelijk beheersbare symptomen. Het belangrijkste symptoom is terugkerende en pijnlijke zweren of blaren. Gelijktijdige secundaire infecties veroorzaken gezwollen lymfeklieren, lichaamspijn, hoofdpijn, keelpijn en koorts. De symptomen beginnen bij een tintelend, brandend en jeukende sensatie in de buurt van de plaatsen van komende zweren. De blaren openen, sijpelen de inhoud uit en worden zweren die korsten ontwikkelen. Herhaalde infecties treden op na de primaire infectie; Ze zijn echter minder ernstig dan de primaire. 

Verschillende medicijnen zijn voorgeschreven Voor zowel terugkerende als primaire infecties, en de behandelingen die binnen 48 uur na het begin van de symptomen zijn uitgevoerd, zijn het meest effectief. De meest effectieve behandelingen zijn antivirale medicijnen zoals valacyclovir, famciclovir en acyclovir (Wereldgezondheidsorganisatie, 2023). De anti-virale medicijnen verlagen de intensiteit van de symptomen en het risico en de snelheid van overdracht naar anderen. De pijnstillers zoals ibuprofen, naproxen en paracetamol worden gegeven om de pijn te beheren, en lokale anesthetica zoals lidocaïne en benzocaïne worden gebruikt om het pijnlijke gebied te verdoven. 

Preventieve maatregelen zoals het vermijden van de triggers die de symptomen verergeren, bijvoorbeeld zonlicht, het dragen van loszittende kleding, het gebruik van een warm waterbad, het drinken van koude drankjes, het vermijden van items die zijn vervuild met de lichaamsafscheidingen, met behulp van veilige geslachtsvoorzorgsmaatregelen, bijv. Condooms, het informeren van de partner in geval van infectie en het vermijden van het geslacht in ernstige gevallen zijn zeer effectief. Als tekenen zich in de zwangerschap ontwikkelen, moet de vrouw de zorgverlener raadplegen om het risico van neonatale herpes te voorkomen. De voorvaart herbergt het virus, dus medische mannelijke besnijdenis biedt enige bescherming, met name tegen type 2 (nationaal Instituut van gezondheid, persbericht, 2009). De symptomatische patiënten moeten worden getest op HIV en andere seksueel overdraagbare infecties. 

Wat is het herpes simplex -virus?

De herpesvirussen, de oorzaak van herpes simplex ziekte, zijn lid van een familie van virussen die bekend staan ​​als de herpesviridae. Het heeft meer dan 100 herpesvirussen, maar 8, waaronder HSV-1 en HSV-2, worden vaak geassocieerd met menselijke ziekten. Alle herpesvirussen veroorzaken een latente infectie waarbij er geen symptomen zijn. Zowel type 1 als type 2 zijn besmettelijk. Het herpes simplex -virus leeft als een latent virus in de sensorische zenuwganglia in het lichaam zonder symptomen te veroorzaken. De symptomen verschijnen zodra de triggers, zoals een lokaal letsel, het slapende virus activeren. 

Genitale herpes veroorzaakt door HSV-2 is een van de meest voorkomende seksueel overdraagbare infecties, en 13% van de mensen in de leeftijdsgroep 15-49 heeft in een bepaald stadium van het leven ten minste één aflevering van genitale herpes gekregen. HSV-1, de oorzaak van mondelinge herpes, is zeer gebruikelijk en 67% van de wereldbevolking onder de 50 krijgt de infectie (Wereldgezondheidsorganisatie, 2023).

Hoe wordt het herpes simplex -virus verzonden?

Het transmissiemechanisme voor beide typen is anders. HSV-1 wordt verzonden Als een persoon in contact komt met de virussen die aanwezig zijn op de buiten- en binnenoppervlakken van de mond, de lichaamsafscheidingen van de patiënt en zweren. Het virus vermenigvuldigt zich op de plaats van infectie en reist in de nerveuze weefsels om het dorsale wortel ganglion (DRG) te bereiken, waar het latent wordt. In de latente fase blijft het verborgen voor het immuunsysteem en gedurende een variabele tijd geïnactiveerd. Sommige triggers zoals hormonale behandeling, UV -straling en hyperthermische stress veroorzaken het latente virus.

Enkele veel voorkomende voorbeelden van direct gevaarlijk direct contact zijn huid-op-huid contact, orale seks en kussen. Sommige andere transmissiemethoden zijn gedeeld eetgerei, drinkware, lippenbalsem en scheermessen. De verspreiding door deze methoden is echter zeldzaam omdat het virus een lage overleving buiten het lichaam heeft (BMC Infectious Diseases, 2006). HSV-2 wordt overgedragen door direct contact met de afscheidingen van de geïnfecteerde persoon die het virus afwerpen. Sommige directe contacten die het risico lopen HSV-2 zijn huid-op-huid contact op de plaats van infectie, penetrerende seks, het delen van seksspeeltjes, orale seks en kussen. 

Wat zijn de symptomen van het herpes simplex -virus?

De symptomen ontwikkelen zich van een paar dagen tot weken Na de eerste blootstelling aan het virus. De eerste of primaire infectiesymptomen zijn meer uitgesproken dan de tweede. Een primaire infectie begint vanaf griepachtige symptomen Zoals pijn op de site, slechte eetlust, vermoeidheid, vermoeidheid, hoofdpijn, lichaamspijn, zwelling van lymfeklieren en koorts. Een jeuk, brandend en tintelend gevoel treedt op op de lokale site en vervolgens pijnlijke blaren vormen. Een of meer kleine blaren of zweren ontwikkelen zich rond de mond, lippen, tong, anaal gebied en geslachtsdelen. De blaren barsten, ontwikkelen korsten en genezen uiteindelijk. De blaren die zich ontwikkelen in de primaire infecties nemen 5-7 weken genezen en een krachtige bron van virusoverdracht zijn. 

De zweren zijn erg jeuk en de genitale zweren die zich ontwikkelen in HSV-2 resulteren in pijnlijk urineren. In het geval van terugkerende afleveringen verbeteren de symptomen veel sneller en neemt de frequentie van afleveringen af ​​naarmate het lichaam begint met het ontwikkelen van immuniteit. De blaren die zich ontwikkelen in de terugkerende afleveringen herstellen binnen een paar dagen en zijn minder pijnlijk en omvatten tintelingen, branden, jeuk en pijn. 

Hoe wordt het herpes simplex -virus gediagnosticeerd?

Diagnose van herpes simplex -virusinfectie is gebaseerd op klinische tekenen, laboratoriumtests om de infectiebiomarkers te detecteren en beeldvormingstechnieken zoals MRI om HSV -encefalitis te diagnosticeren. Het moet differentieel worden gediagnosticeerd door gerelateerde kwesties zoals Varicella-Zoster-virus, Kaposi's sarcoom herpesvirus, human herpesvirus 6, human herpesvirus 7, epstein-barr virus en cytomegalovirus. De laboratoriumbevestiging met behulp van microscopische technieken is nuttig in het geval van een ernstige infectie met atypische symptomen en als de patiënt immuungecompromiseerd of zwanger is. De schrappen van de gescheurde blaasjes worden gebruikt voor microscopische analyse en veranderingen in de virus-geïnfecteerde cellen worden waargenomen na kleuring (HSV -infecties, MSD -handleiding). De bloedtesten zoals volledige bloedtellingen helpen zorgverleners om de aanwezigheid van infecties in het lichaam te detecteren.

De diagnose wordt bevestigd door tests zoals serotyping, virale culturen, PCR en MRI in het geval van door HSV veroorzaakte encefalitis. De monsters voor de kweek en PCR worden verkregen uit de basis van zweren laesies en blaasjes. In het geval van een hoge herhalingsfrequentie en als de symptomen niet oplossen en niet reageren op de antivirale behandelingen, wordt HIV-infectie vermoed (HSV -infecties, MSD -handleiding). De artsen raden vaak aan om te testen op andere seksueel overdraagbare aandoeningen zoals HIV en Chlamydia in het geval van een hogere HSV -frequentie, en beide partners worden getest. 

Wat zijn de verschillende soorten herpes simplex -virus?

Verschillende typen van herpesvirussen zijn humaan alfaherpesvirus 1 (herpes simplex virus-1 of HSV-1 of type 1), humaan alfaherpesvirus 2 (HSV-2 of type 2), varicella-zoster virus (HSV-3), Epstein-Barr virus (mens Herpesvirus 4 of HHV-4), humaan herpesvirus 6 (HHV-6), humaan herpesvirus 7 (HHV-7), Kaposi's sarcoom herpesvirus (HHV-8) en cytomegalovirus (CMV). 

De classificatie is gebaseerd op de genetische verschillen en de belangrijkste sites van infecties, hoewel ze in staat zijn om verschillende lichaamsdelen te infecteren. HSV-1 veroorzaakt voornamelijk infecties in de ogen, keel, gezicht, mond en centraal zenuwstelsel, terwijl HSV-2 voornamelijk wordt geassocieerd met infecties van de anale en genitale gebieden.

HSV-1

Herpes simplex type 1 (HSV-1) is verantwoordelijk voor de primaire en terugkerende uitbarstingen in de mond, lippen en genitale regio. Het is zeer gebruikelijk, en naar schatting wordt tweederde van de wereldbevolking op een bepaald moment herpes ontwikkeld (WHO). Naast de zweren aan de mond en lippen veroorzaakt het herpes encefalitis (de belangrijkste doodsoorzaak als gevolg van herpes, met een sterftecijfer van 70% indien onbehandeld) en oculaire infectie (oorzaak van blindheid). Na de eerste replicatie op de plaats van infectie bereikt het virus de dorsale wortelganglia en wordt het slapend. 

De infectie is asymptomatisch bij de meeste patiënten. In het geval van primaire infectie, de symptomen komen tussen 3 dagen tot 1 week na blootstelling aan virus. De eerste symptomen zijn onder meer tintelingen en brandend gevoel voordat huidlaesies beginnen, tederheid, gelokaliseerde pijn, koorts, gebrek aan eetlust en gegeneraliseerde zwakte. De blaasjes barsten uit, vormen korsten en de symptomen verdwijnen in 2-6 weken. De terugkerende infecties veroorzaken dezelfde symptomen, maar zijn milder dan de primaire infectie. De infecties worden ernstiger en chronischer in het geval dat de patiënt immuungecompromitteerd is. 

Voor diagnose, verschillende tests worden gebruikt. Bloedtests worden bijvoorbeeld gebruikt om de antilichamen te detecteren tegen de virussen en polymerasekettingreactie (PCR) -test wordt gebruikt om virale genen met hoge gevoeligheid en specificiteit te detecteren. De andere methoden zijn fluorescerende antilichaambepaling en de virale kweek. De behandeling omvat het gebruik van antiviralen zoals valacyclovir, die slechts één dag met de dosis van 2G van 2G wordt gebruikt. De zorgaanbieders bepalen de frequentie en dosering op basis van herhalingfrequentie en de aanwezigheid of afwezigheid van immunosuppressie. De laesies van de mond lossen gemakkelijk op. De ziekten treden echter op in de vorm van cycli van rust en reactivering. 

Voor preventie is het noodzakelijk om fysiek contact te voorkomen met iemand met koude pijnlijke of andere symptomen, mannelijke condooms te gebruiken en de arts te raadplegen voor preventieve antivirale therapie in geval van vermoedelijke blootstelling. 

HSV-2

Het herpes simplex-virus 2 of HSV-2 is de oorzaak van genitale herpes, een van de meest voorkomende genitale infecties en seksueel overdraagbare infecties, die volgens 13% van de wereldbevolking treft, volgens WHO (2023). Hoewel HSV-1 en HSV-2 betrokken zijn bij genitale infecties, speelt HSV-2 een belangrijke rol. Het virus verspreidt zich als een persoon in contact komt met de huid of de lichaamsafscheidingen van de symptomatische of asymptomatische patiënt tijdens geslachtsgemeenschap. Het wordt overgedragen via andere middelen zoals het delen van gebruiksvoorwerpen, maar ze zijn minder belangrijk. 

Na de eerste infectie en de oplossing van de eerste symptomen in 10-14 dagen, het virus wordt slapend in de sensorische zenuwen en activeert in het latere leven in reactie op verschillende spanningen. Eenmaal geactiveerd, bereikt het virus opnieuw de huidplaatsen waar het repliceert, waardoor lokale huiduitbarstingen worden veroorzaakt. De primaire infectie veroorzaakt symptomen zoals moeilijk en pijnlijk urineren, zwelling van de lymfeklieren en de vorming van zweren, zweren en, uiteindelijk, de korsten. De genitale laesies zijn bijzonder pijnlijk en veroorzaken pijnlijk urineren, brandende pijn en zwelling van de vulva bij vrouwen. De andere genoemde algemene symptomen zijn zwakte, hoofdpijn en koorts die bij maximaal 24% van de patiënten worden genoteerd een studie door Johnston en collega's in 2008.

Voor diagnose worden PCR en serotyping gebruikt. Veel symptomen lijken op urineweginfecties; Een urineonderzoek is vereist om de oorzaak uit te sluiten. Testen op andere seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's) zoals chlamydia, gonorroe en hiv worden aanbevolen.

De primaire infecties verdwijnen binnen drie weken, zelfs zonder behandelingen. Anti-virale middelen zoals acyclovir, valacyclovir enz. Worden gebruikt en de behandelingsdosering, frequentie en duur worden bepaald door de zorgverleners op basis van het doel van de behandeling, d.w.z. voor de behandeling van primaire of recidiverende infecties of profylaxie. De primaire infecties hebben langdurige behandelingen nodig bij hogere doses. De essentiële oliën, bijvoorbeeld pepermuntolie, eucalyptusolie en Australische tea tree olie, hebben antivirale eigenschappen en zijn volgens de huid laesies effectief Paul Schnitzler (Universiteit van Heidelberg, Duitsland). 

De preventie heeft het vermijden van fysiek contact nodig met iemand die zweren in het genitale en anale gebied heeft, met behulp van mannelijke condooms en het raadplegen van de arts voor preventieve antivirale therapie in geval van vermoedelijke blootstelling. 

Wat is de behandeling voor het herpes simplex -virus?

Voor de behandeling van orale en genitale herpes, medicijnen en huismiddeltjes zijn effectief. De medicijnen worden gebruikt om zowel primaire als terugkerende infecties te behandelen. De medicijnen zoals antiviralen en pijnstillers verlagen de frequentie, ernst en duur van de symptomen, maar genezen ze niet. In het geval van terugkerende infecties zijn de behandelingen zeer effectief wanneer ze binnen 48 uur na symptomen worden gestart. Verschillende antivirale medicijnen zoals valacyclovir, acyclovir en famciclovir worden gebruikt voor behandeling. De secundaire symptomen worden behandeld wanneer ze zich voordoen. 

Medicijnen: Er is geen medicijn dat de ziekte volledig geneest. De behandeling is gericht op het verlichten van de symptomen en het bieden van comfort aan de patiënt zolang het virus zijn cyclus voltooit en het lichaam zichzelf herstelt. De artsen schrijven antivirale medicijnen voor, zoals acyclovir, famciclovir en valaciclovir. Nieuwe antivirale medicijnen zoals cidofovir en foscarnet worden aanbevolen als het virus zich verzet tegen de gemeenschappelijke antivirale geneesmiddelen. De anti-virale medicijnen voorkomen virale replicatie, helpen bij het beheren van symptomen en het verlagen van het risico op virale afwerpen. De crèmes en zalven die lokale verdovende middelen bevatten zoals tetracaïne (Viractin®, Pontocaine® en Ametop -gel), benzocaïne (Lanacane® en Dermoplast®) en lidocaïne (Lidorx® en Lidoderm®) zijn beschikbaar via de teller en, de symptomen. Pijn, jeuk, brandend en tintelend. 

Voor een betere werkzaamheid en resultaat moet de behandeling worden gestart zodra (of binnen 24 uur) de tekenen zoals tintelingen en brandende start. Het gebruik van anti-virale medicijnen zorgt ervoor dat de symptomen 1-2 dagen eerder oplossen dan wanneer dergelijke medicijnen niet worden gebruikt, en de medicijnen verminderen de ernst van de symptomen. Verschillende antivirale geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van HSV zijn;

Acyclovir (Zovirax®) is een voorgeschreven medicijn Beschikbaar als orale pillen en actuele voorbereidingen. Het verbetert de genezing en verlaagt de ernst van pijn en andere symptomen van genitale herpes. Bij immuungecompromitteerde mensen verlaagt het de verspreiding van het virus naar de andere lichaamsdelen en verlaagt dus het risico op complicaties. Een IV -voorbereiding die acyclovir bevat, wordt in ernstige gevallen geïnjecteerd voor een betere respons. 

Denavir (PencicLover®) is een actuele crème Dat helpt de terugkerende koortslippen van orale herpes te behandelen. Het wordt als veilig beschouwd voor volwassenen ouder dan 12 jaar. Hoewel sommige zorginstellingen zoals CDC actuele voorbereidingen voor genitale herpes ontmoedigen, wordt het nog steeds voorgeschreven. 

Docosanol (ABREVA®) traktaties Terugkerende en ernstige herpes simplex labialis, de gemeenschappelijke terugkerende infectie van de periorale weefsels en lippen veroorzaakt door HSV-1. Verscheidene bestuderen Bewijs zijn veiligheid en effectiviteit voor HSL. Er zijn echter beperkte klinische gegevens beschikbaar. 

Valaciclovir (Valtrex®) is beschikbaar als orale pillen en is voorgeschreven om primaire infecties en flare-ups van genitale en mondelinge herpes te behandelen. De mensen die een hoge frequentie van flare-ups ervaren, worden gevraagd om het dagelijks te nemen als onderdeel van onderdrukkende therapie. Het vermindert het risico van overdracht naar de seksuele partner en verlaagt het risico op verdere infecties. Het is veilig tijdens de zwangerschap als Dierstudies hebben ontdekt dat het risico op zwangerschapscomplicaties erg laag is. 

Famciclovir (Famvir®) wordt voorgeschreven voor genitale en mondelinge herpes en is beschikbaar als orale tabletten. Het wordt aanbevolen voor mensen om een ​​goede immuniteit te hebben. De veiligheidsgegevens tijdens de zwangerschap zijn beperkt en niet voorgeschreven tijdens de zwangerschap. De gegevens van de dierstudies tonen aan dat zwangerschapscomplicatierisico laag is. Het is voorgeschreven Voor terugkerende en eerste infecties, hoewel het geen favoriete medicijn is voor primaire infecties. 

Deze antivirale medicijnen zijn goedgekeurd voor HSV. Sommige risico's en bijwerkingen Zoals verwarring, slaperigheid, misselijkheid en hoofdpijn moeten de patiënten bekend zijn. Valaciclovir en acyclovir hebben vergelijkbare werkmechanismen en veroorzaken nierdisfunctie en worden voorgeschreven bij lagere doses of vermeden bij nierpatiënten. Sommige antivirale medicijnen veroorzaken gevaarlijke interacties met andere geneesmiddelen, en de patiënten worden geadviseerd om de apotheker te raadplegen voor interacties tussen geneesmiddelen. 

Een ander nuttig ding om te overwegen tijdens de behandeling is het aantal recidieven elk jaar. Als een persoon minder dan zes jaarlijkse recidieven ervaart, bevelen de artsen vaak antivirale therapie aan voor elke recidief (intermitterende behandeling). Als de herhalingsfrequentie echter zeer hoog is, wordt het vaak aanbevolen om antivirale geneesmiddelen gedurende een langere periode te nemen, zoals 6-12 maanden (onderdrukkende behandeling). Het elimineert het risico op ziekte niet. De ernst van de symptomen en het risico op overdracht naar andere mensen zijn echter aanzienlijk verminderd. De algemeen aanbevolen Behandelingsplannen Want die herpes zijn;

Eerste behandeling: Een kort verloop van antivirale medicijnen gedurende 7-10 dagen wordt voorgeschreven in het geval van tekenen of symptomen of een bevestigende diagnose. Het helpt de symptomen te voorkomen en gevaarlijke complicaties te voorkomen. De duur is verlengd als de symptomen in die tijd niet verbeteren. Na een eerste behandeling bieden de zorgaanbieders verdere behandelingsrichtlijnen op basis van de frequentie van flare-ups en ernst van de klinische tekenen. 

Intermitterende behandeling: In het geval dat de symptomen na de eerste behandeling verdwijnen, wordt intermitterende behandeling aanbevolen. Het herpesvirus blijft in het lichaam en veroorzaakt veel terugkerende infecties. Tijdens intermitterende behandeling worden de antivirale medicijnen alleen gebruikt om een ​​opflakkering aan te kunnen. De keuze van de intermitterende behandeling hangt af van de zorgverleners, omdat sommigen het gebruik ervan aanbevelen, terwijl anderen het niet voorschrijven.

Onderdrukkende behandeling: Het gaat om het nemen van lagere doses antivirale medicijnen dagelijks gedurende lange tijd. Professionals in de gezondheidszorg bevelen het aan in het geval van een hoge frequentie van recidieven. Het is een preventieve maatregel en resulteert in een significante afname van het aantal recidieven en de ernst van de symptomen. Het verlaagt het risico van overdracht naar andere mensen. Het onderzoek ondergaat nieuwe behandelingsopties zoals genbewerking en vaccinatie te verkennen. Dierproeven voor beide hebben redelijke resultaten opgeleverd. De toepassing op mensen is echter nog een verre kreet. 

Home Remedies: Home remedies MOET alleen worden geprobeerd na overleg met de dokter. Het bewijsmateriaal ter ondersteuning van huismiddeltjes is anekdotisch en meer wetenschappelijk bewijs is nodig. Desalniettemin helpen sommige remedies de symptomen van herpes simplex -virus te verlichten. Deze omvatten het gebruik van vrij verkrijgbare of voorgeschreven pijnstillers zoals ibuprofen en acetaminophen, baden of weken in zout en licht warm water, het gieten , het gebruik van loszittende kleding voor beter comfort en het vermijden van irritatie, het aanbrengen van een lotion of een crème met een lokale verdoving zoals lidocaïne of benzocaïne op de urethra onmiddellijk voordat u plas en ijspakketten gebruikt om de zweren te kalmeren. Het ijs mag niet direct op de zweren worden aangebracht en moet in een doek worden gewikkeld. 

Wat zijn de risicofactoren geassocieerd met het herpes simplex -virus?  

Het risico op infecties is niet hetzelfde voor alle mensen, en de mensen met slechte immuniteit, geavanceerde HIV-infecties, primaire immunodeficiëntie (een soort genetische immunosuppressie), die immunosuppressieve geneesmiddelen krijgen, bijvoorbeeld corticosteroïden, anti-kanker geneesmiddelen enz. En patiënten Het ondergaan van medische procedures zoals orgaantransplantaties lopen een hoger risico. Demografische parameters zoals geslacht, leeftijd, etnische groepen, obesitas, roken, enz., Neem een ​​rol.

Een Eerdere studie gepubliceerd in de European Journal of Epidemiology In 2001 merkte verschillende risicofactoren op voor HSV-1. De gegevens werden verzameld met behulp van een vragenlijst van 596 studenten van 17-41 jaar uit twee regio's. De volgende risicofactoren werden geïdentificeerd (een oneven ratio betekent een verband tussen blootstelling en risico, en een hoge oneven ratio betekent een hoger risico);

1. Geschiedenis van mondelinge laesies: Het virus was latent in de mensen die de infectie in het verleden hadden. Het infectiegraad van HSV-1 voor beide regio's was zo hoog als 55,3% bij de mensen die de afgelopen 12 maanden orale laesies hadden meegemaakt.
2. Seksuele geschiedenis: Seksuele geslachtsgemeenschap dient als een wijze van ziektebransfer en de studenten die geslachtsgemeenschap hebben in de afgelopen maanden hebben een hoger risico op HSV-1-infectie (ODD-ratio: 1,88). 
3. Stress: Mensen die worden blootgesteld aan hogere stressniveaus hebben een slechte immuniteit en vertonen een hoog risico (oneven verhouding: 1,79).
4. Seropositiviteit voor HSV-1: Seropositiviteit voor HSV-1 is erg hoog en de meeste mensen zijn positief voor het virus zonder klinische tekenen. De seropositieve mensen hebben een hoger risico op het ontwikkelen van ziekten (oneven verhouding: 6,90). 

Evenzo werden de risicofactoren van HSV-2-infectie gerapporteerd door Nog een studie gepubliceerd in de Seksueel overdraagbare infecties in 2001. De studie gebruikte gegevens van 3306 vrouwen. Verschillende risicofactoren van geïdentificeerde HSV-2-seropositiviteit waren;

1. Chlamydia -infectie in het verleden hebben: Mensen met een chlamydia -infectie in het verleden hebben een hoger risico. 
2. Leeftijd bij het eerste geslacht: Het hebben van seks op jonge leeftijd verhoogt het risico op genitale herpes. Vrouwen die hun eerste geslachtsgemeenschap hebben op de leeftijd van 15 of minder, hebben 70% meer kans op antilichamen voor HSV-2.
3. Geschiedenis van andere seksueel overdraagbare aandoeningen: Mensen met een geschiedenis van andere soa's, bijvoorbeeld menselijke papillomavirusinfectie en syfilis, hebben een hoger risico. 
4. Aantal seksuele partners: Vrouwen die al lang meer dan één seksuele partner hebben gehad, hebben een dubbel risico op HSV-2.
5. Aziatische afkomst: Patiënten geboren in Noord -Aziatische of Zuidoost -Aziatische landen hebben een hoger risico.
6. Diverse factoren: Enkele andere factoren geassocieerd met een hoger risico op genitale herpes zijn het aantal levende geboorte, het aantal zwangerschappen, de aanwezigheid van genitale herpes in de seksuele partner, met een herpesinfectie in het verleden, een lager niveau van onderwijs en gevorderde leeftijd. 

Wat zijn de complicaties van het herpes simplex -virus als ze niet worden behandeld?

Beide soorten herpesinfecties zijn zeer besmettelijk en worden snel van de ene persoon naar de andere verspreid en veroorzaken bij sommige patiënten ernstige complicaties. De complicaties van verschillende soorten herpes zijn;

Complicaties van HSV-1 (orale herpes): Het is een milde infectie voor de meeste mensen, en de symptomen gaan door zonder complicaties. De complicaties komen voor bij gevorderde mensen met verschillende chronische ziekten en verzwakte immuunsysteem. De Complicaties omvatten Uitdroging als gevolg van beperkte waterinname in geval van ernstige orale blaren en encefalitis. Bij encefalitis bereikt het virus de hersenen, wat ontstekingen veroorzaakt. Het is in de meeste gevallen niet dodelijk en veroorzaakt alleen griepachtige symptomen. Andere complicaties zijn huidinfecties, herpes whitlow (een abces in de zachte weefsels) en blaren op de vingers als het kind vingers zuigt. Het virus dat zich naar de ogen verspreidt, veroorzaakt ontsteking en zwelling van de ogen en cornea -infectie, wat leidt tot blindheid.

Complicaties van HSV-2 (genitale herpes): Genitale herpes is mild tot onschadelijk, maar er is nog steeds een gevaar van complicaties. Minderjarige Complicaties omvatten Ontsteking rond het rectum- en blaasgebied dat pijn en zwelling veroorzaakt. Het voorkomt het legen van de blaas en een katheter is vaak nodig om het te legen. Meningitis is een zeldzame complicatie die zich ontwikkelt wanneer het virus ontsteking van de membranen rond de hersenen en het ruggenmerg veroorzaakt. Virale meningitis is echter een milde aandoening en lost zich meestal op. Een zelfs zeldzame complicatie is de encefalitis.

De aanwezigheid van HSV verhoogt het risico op verschillende andere seksueel overdraagbare aandoeningen. Breaks in de huid vergemakkelijken de binnenkomst van ziektekiemen in het lichaam, waardoor lokale en systemische infecties worden veroorzaakt. Misschien is de ernstigste complicatie van genitale herpes de neonatale herpes. De infectie gaat door aan het kind tijdens de bevalling of zwangerschap en veroorzaakt blindheid, hersenschade en zelfs de dood van de baby. Naast HSV-1 en HSV-2 veroorzaken verschillende andere soorten herpes verschillende complicaties, b.v. 

Varicella Zoster-virus (HSV-3): Het veroorzaakt gordelroos en waterpokken. De infectie is normaal gesproken mild; In sommige gevallen veroorzaakt het echter Ernstige complicaties leidend tot toxisch schoksyndroom, chronische pijn, zoster -parese (motorische zwakte van een groep spieren), ziekten van bloedvaten en ogen, meningoencefalitis, cerebellitis (ontsteking van spieren), myelopathieën (verwondingen van het ruggenmerg) en pneumonie. Het risico op complicaties is hoger bij mensen met een slechte immuniteit (Maria A. Nagel, MD). 

Epstein Barr-virus (HSV-4): IT is de oorzaak van besmettelijke mononucleose die zelden ernstig is. Het veroorzaakt zelden complicaties en is vaak onopgemerkt. De complicaties zijn de ontsteking van hartspieren, encefalitis en lymfoom (kankers van lymfeklieren). 

Cytomegalovirus (HSV-5): Het veroorzaakt infecties zoals mononucleosis en hepatitis. De infectie is ongecompliceerd bij mensen met een goede immuniteit. Mensen met een slechte immuniteit hebben een risico van longontsteking en encefalitis. Het virus gaat soms over naar pasgeboren baby's tijdens de bevalling en zwangerschap en veroorzaakt complicaties zoals vroegtijdige geboorte, slechte leverfuncties, longontsteking, cerebrale parese, vertragingen in neurologische ontwikkeling, sensorineuraal gehoorverlies en aanvallen.

Hoe beïnvloedt het herpes simplex -virus vrouwen tijdens de zwangerschap en bevalling?

Herpes-infecties veroorzaken levensbedreigende complicaties voor pasgeboren baby's als ze worden verworven tijdens de zwangerschap of de bevalling. De impact op zwangerschap en geboorte hangt af van de timing van de infectie. 

Vrouwen besmet vóór de zwangerschap of in het eerste trimester van de zwangerschap: Het risico van het doorgeven van infecties aan pasgeboren baby's is erg laag als de vrouwen besmet raken vóór de zwangerschap of in het eerste trimester van de zwangerschap, en Eén studie merkte op dat slechts 1% van de baby's die zijn geboren bij de moeders die in het laatste trimester van de zwangerschap zijn geïnfecteerd, tijdens de geboorte besmet zijn. Zwangere vrouwen moeten vóór de geboorte tekenen van infectie zoeken en de arts raadplegen als er tekenen zijn. Als er geen tekenen zijn, bestaat er geen risico voor de zwangerschap en treedt een normale geboorte op. Als er echter tekenen of een bevestigde diagnose van HSV zijn, wordt de Caesarian -sectie aanbevolen, omdat het het risico op overdracht naar de pasgeboren baby aanzienlijk verlaagt. 

Naar schatting 13% van zwangere vrouwen die HSV hebben ervaren een uitbraak op het moment van levering, en het risico van een uitbraak wordt verlaagd door een preventief gebruik van anti-virale geneesmiddelen die dagelijks beginnen 35 weken van zwangerschap en doorgaan tijdens de geboorte. De behandeling verhoogt de kansen op een normale geboorte, omdat wordt opgemerkt dat alleen dat 4% Van vrouwen die antivirale medicijnen hebben ontvangen, hadden een keizersnede nodig in vergelijking met 13% van de geïnfecteerde vrouwen die geen behandeling hebben ontvangen. 

Vrouwen besmet in de latere stadia van de zwangerschap: Het risico om de infectie door te geven aan de baby neemt aanzienlijk toe naarmate de zwangerschap vordert, en er wordt opgemerkt dat het risico wordt 30-50% Als de vrouw is geïnfecteerd in het derde trimester. Daarom worden vrouwen die infectie verwerven in het laatste trimester aanbevolen een keizersnede. Om infectie in het laatste trimester te voorkomen, is het noodzakelijk om seks (zowel orale als genitale) bij de patiënten of vermoedelijke patiënten te voorkomen. De eerste uitbraken bij zwangere vrouwen veroorzaken ernstigere tekenen en worden behandeld met antivirale medicijnen zoals Aciclovir, en als de tekenen zeer ernstig zijn, worden de medicijnen gegeven via de intraveneuze route. De verdere uitbraken zijn niet ernstig en antivirale medicijnen worden normaal niet gebruikt. De medicijnen worden alleen gebruikt in gecompliceerde gevallen of in gevallen van ernstige symptomen. 

HSV -infectie en de gezondheid van de pasgeboren baby: De overdracht van infectie op pasgeboren baby's veroorzaakt neonatale herpes. Het resulteert in Ernstige tekenen Net als aanvallen, schade aan vitale organen zoals het hart, de longen en de lever; terugkerende en ernstige zweren op de mond, geslachtsdelen, ogen en huid; gecompliceerde infecties zoals virale meningitis; doofheid en blindheid. 

Hoe kan ik het simplex -virus van het herpes voorkomen?

De herpes simplex -virussen worden verkregen door intieme relaties (niet noodzakelijk seksueel) en familieleden behoren tot de meest voorkomende bronnen. Er is geen gelicentieerd vaccin beschikbaar om HSV te voorkomen. Sommige strategieën helpen echter de overdracht van virussen te verlagen. Deze omvatten;

Contact vermijden: In een actieve orale uitbraak moeten de patiënten contact vermijden, zoals het delen van lippenbalsem, handdoeken, waterflessen, glazen en ander gebruiksvoorwerpen en kussen. Dergelijke maatregelen elimineren het risico echter niet, omdat de transmissie ook optreedt van asymptomatische patiënten. 

Rol van zorgverleners: Om het risico te voorkomen, moeten werknemers in de gezondheidszorg waakzaam zijn als ze besmettelijke agenten van één persoon naar de otters dragen. Professionals in de gezondheidszorg moeten handschoenen gebruiken om patiënten met actieve of vermoedelijke infecties te onderzoeken. Risicovolle procedures zoals bronchoscopie en zuigen moeten worden uitgevoerd met de juiste mond- en oogbescherming. 

Patiëntopleiding: Patiënten met orale en genitale zweren moeten worden opgeleid over de risico's die ze vormen aan hun intieme partners en de overdracht en preventie van infecties tijdens de zwangerschap, wat gevaarlijk is voor de baby. 

Voorzorgsmaatregelen tijdens seksuele activiteiten: Om het risico op transmissie te verlagen, moeten de barrières voor orale en vaginale seks worden gebruikt. Condooms verlagen bijvoorbeeld het risico op transmissie wanneer de patiënt het virus afwerpen. 

Voorzorgsmaatregelen voor atleten: Het risico op cutane herpesvirussen is hoger bij atleten, bijvoorbeeld worstelaars. De atleten met de borden mogen alleen deelnemen aan contactsporten zodra de laesies zijn opgedroogd en de korstfase zijn binnengekomen. Het gebruik van preventieve antivirale geneesmiddelen vermindert het risico op uitbraak bij patiënten die al dan niet een geschiedenis van het herpesvirus hebben door de transmissie te verlagen. Dus, sommige experts bevelen aan dat atleten, ongeacht de geschiedenis van het herpesvirus, dagelijks 1G valaciclovir moeten nemen tijdens het zomerkamp, ​​en er werd opgemerkt dat het het risico van de uitbraak verminderde door 87%. 

Voorzorgsmaatregelen tijdens de zwangerschap: Om het risico en de overdracht tijdens de zwangerschap te verlagen, wordt de HSV-status van beide ouders bepaald met behulp van laboratoriumtests, en de risicovolle vrouwen moeten worden gevraagd om het oro-genitale contact te verlagen, met name nabij de termijn. De aanbevelingen variëren van staat tot staat. De Caesarian Section verlaagt echter het risico op neonatale overdracht voor vrouwen die de virussen dicht bij de term afwerpen. De studies ondergaan om de voordelen en risico's van profylactische antivirale behandeling te begrijpen. Indien nodig moeten professionals in de gezondheidszorg het alleen aanbevelen na het wegen van de potentiële voordelen en risico's. 

Veiligheidstips: Naast de hierboven genoemde voorzorgsmaatregelen met betrekking tot verschillende mensen die zich bezighouden met gezondheidszorg, zijn er enkele nuttige tips voor patiënten. Dit zijn; 

• De patiënten mogen de tekenen van partners niet verbergen en hen indienen informeren. Het is belangrijk om toekomstige partners te informeren vóór intimiteit. 
• De patiënten moeten zich bewust zijn van en alert zijn op de symptomen. Vermijd nauw contact met de mensen als de symptomen er zijn en blijven dit doen na enkele dagen na de oplossing van de symptomen. 
• De handen moeten worden gewassen met een antiseptische oplossing of zeep van goede kwaliteit na contact met de zweren, lichaamsafscheidingen of een vermoedelijke persoon. 
• De patiënten moeten latex mannelijke condooms gebruiken, hoewel ze geen 100% bescherming bieden.
• Raadpleeg de zorgverlener voor onderdrukkende therapie en neem deze regelmatig aan indien aanbevolen. 

Ondanks alle maatregelen wordt het virus nog steeds overgedragen en verkregen van asymptomatische mensen, en het is belangrijk om waakzaam te zijn over de tekenen en symptomen.

Preventie van neonatale herpes: De voorzorgsmaatregelen zijn nodig om het risico van virale overdracht naar de pasgeboren baby te verlagen. In het geval van de mannelijke partner heeft herpes en de vrouwelijke partner niet, vermindert het gebruik van mannelijke condooms het risico op transmissie. Het risico wordt echter niet geëlimineerd. Het is dus beter om seks te vermijden, omdat er geen reden is om een ​​baby te riskeren die dicht bij de levering ligt. In het zeldzame geval van overdracht naar de baby wordt de baby behandeld met antivirale medicijnen. Er is geen bewijs dat het door de moedermelk wordt overgedragen. Dus tenzij er zweren op de borsten zijn, is het veiliger om de baby borstvoeding te geven. Elke persoon met koortslippen of HSV -laesies of die dit in het recente verleden had gehad, mag de baby niet vasthouden. De ouders moeten erop staan ​​dat iemand van plan is om de baby te houden hun handen wassen voordat ze dit doen. 

Tijdens de bevalling is de volgende precaire belofte om het risico van virale overdracht naar de baby te verlagen.

• Raadpleeg de verloskundige of gynaecoloog en zorg ervoor dat de zorgverlener op de hoogte is van de situatie
• Informeer de zorgverlener over de tekenen die aanwezig zijn in afwezigheid van zichtbare tekenen, zoals branden en jeuk
• Vraag de zorgverlener om de tas niet eerder te scheuren terwijl deze beschermt tegen de aanwezige virussen
• Controleer de baby ten minste drie weken na de bevalling op tekenen van herpesinfectie zoals slechte eetlust, chagrijnigheid, huiduitslag en koorts en informeer de betrokken kinderarts.

Hoe is het herpes simplex -virus gerelateerd aan HIV?

Verworven immunodeficiëntiesyndroom (AIDS), veroorzaakt door het menselijke immunodeficiëntievirus, vernietigt het immuunsysteem. Het vernietigt effectief het vermogen van het lichaam om infecties af te weren. Bijgevolg hebben mensen met HIV een hoger risico op infecties, waaronder HSV en ervaren ze ernstiger symptomen dan mensen met een normaal immuunsysteem. Het risico van hiv-acquisitie bij mensen met HSV-2-infectie is Drie keer hoger dan in de algemene bevolking (Katherine J. Looker, PhD en collega's, 2017). HSV wordt geclassificeerd als een 'bepalende voorwaarde' voor aids als aids wordt vermoed bij mensen die een hogere frequentie van afleveringen en ernstige tekenen ervaren die meer dan een maand duren en de slokdarm, bronchiën en longen beïnvloeden. 

Bovendien suggereert het bewijs dat de overdracht van HIV is gekoppeld aan HSV-2. De actieve herpes simplex -virusinfectie verhoogt de virale hiv -afval, dat wil zeggen de afgifte van HIV -deeltjes uit mucosale weefsels. Dus mensen met niet -detecteerbare HIV -belasting in de andere lichaamsvloeistoffen hebben vaak een detecteerbare virale belasting in de genitale secreties. Antivirale therapie voor HSV verlaagt het risico op symptomatische HSV-infecties. Het is echter vaak niet effectief om virale hiv -afstoting te verlagen. 

Daarom hebben HIV-positieve patiënten met een actieve HSV-2-infectie een 3-4 keer hoger risico op het overbrengen van HIV naar hun seksuele partners. Evenzo hebben HIV-negatieve patiënten met een actieve HSV-2-infectie een hoger risico op het verwerven van HIV. Het wordt toegeschreven aan verschillende factoren, zoals de aanwezigheid van open zweren die gemakkelijke toegang tot HIV en de actieve binding van HIV aan de macrofagen die aanwezig zijn op de plaats van actieve infectie mogelijk maken. Dergelijke factoren kunnen HIV over de slijmvliesbarrières van de anus en de vagina worden gedragen en de bloedbaan betreden.

Hoe besmettelijk is HSV-1 genitaal?

HSV-1, de oorzaak van koortslippen, is verantwoordelijk voor Een derde van de gevallen van genitale herpes. Het is zeer besmettelijk en wordt gemakkelijk door de genitale en orale route doorgegeven door mond-tot-mond contact en andere contacten zoals mond tot geslachtsdelen, geslachtsdelen tot mond en geslachtsdelen voor geslachtsdelen. Het betekent dat genitale herpes zich ontwikkelt als een persoon zich bezighoudt met orale seks met een patiënt met koortslippen. Het is een serieuze zorg zoals 70% van de Britse bevolking ontwikkelt koortslippen vanwege HSV-1. Zowel HSV-1 als HSV-2 zijn gekoppeld aan genitale herpes, maar de meeste gevallen worden veroorzaakt door HSV-2. 

HSV-1 komt echter veel vaker voor dan HSV-2, dus er is een aanzienlijk risico op het verkrijgen van genitale herpes van een patiënt met koortslippen. Het omgekeerde treedt ook op, hoewel het risico erg hoog is. Het betekent dat het mogelijk is voor een persoon die zich bezighoudt met orale seks met een persoon die genitale herpes heeft vanwege HSV-2 om orale zweren te ontwikkelen. Het is belangrijk om te onthouden dat zowel genitale herpes als orale zweren van de ene persoon naar de andere worden overgedragen, zelfs bij afwezigheid van symptomen (asymptomatische afstoten). Het is dus heel moeilijk om de overdracht van herpes simplex -virus te vermijden vanwege de zeer besmettelijke aard, en de preventieve protocollen bieden een gedeeltelijke mate van bescherming.

Wat zijn veel voorkomende misvattingen over het herpes simplex -virus?

Herpes simplex -virus, met name genitale herpes, is een veel voorkomende ziekte en inspireert populaire verbeelding. Bijgevolg is het de focus geworden van veel misvattingen. Hier zijn enkele misvattingen die eraan verbonden zijn en hun waarheid. 

Waarheid: Precies het tegenovergestelde is waar. Herpes simplex -virus komt vaker voor dan velen gedacht. Over 67% van de wereldbevolking onder de 50 ontwikkelt koortslippen en andere laesies vanwege HSV-1, eenccording naar WHO. Dus een persoon die koortslippen ontwikkelt, behoort tot de meerderheidsgroep. Evenzo heeft 13% van de wereldbevolking HSV-2, de belangrijkste oorzaak van genitale herpes. Beide statistieken tonen aan dat het een zeer veel voorkomende aandoening is. 

De aanwezigheid van koortslippen op de mond weerspiegelt de aanwezigheid van seksueel overdraagbare infecties.

Waarheid: Het is niet noodzakelijk waar. De koortslippen ontwikkelen zich vanwege HSV-1, wat geen SOA is. Het wordt overgedragen door mondeling contact en niet door seksuele activiteiten. De genitale herpes veroorzaakt door HSV-2 wordt zelden geassocieerd met koortslippen. 

HSV is voornamelijk een ziekte van genitale organen.

Waarheid: Mensen beschouwen herpes als een korte vorm van genitale herpes. Daarom wordt aangenomen dat herpes genitale herpes betekent. Er zijn echter twee belangrijke soorten herpes, HSV-1 en HSV-2. Het meest voorkomende type, HSV-1, wordt niet geassocieerd met genitale aandoeningen en veroorzaakt orale zweren.

Genitale herpes is een ziekte van promiscue mensen.

Waarheid: Genitale herpes is een veel voorkomende seksueel overdraagbare aandoening. Het hebben van meer seksuele partners verhoogt het risico om het te verwerven. Het is echter niet nodig; Sommige mensen vangen genitale herpes met slechts één seksuele partner. Het verantwoordelijke virus blijft heel lang in het lichaam en wordt soms zonder ziekten overgedragen. 

Mannelijke condooms elimineren het risico op genitale herpes.

Waarheid: Hoewel mannelijke condooms tot de preventieprotocollen behoren en het risico verminderen, elimineren ze het risico niet en krijgen mensen die condooms gebruiken nog steeds genitale herpes. Het gebeurt omdat de condooms niet alle huid bedekken en soms scheuren. Mannelijke condooms bieden nog steeds een redelijke veiligheidsmarge. Een studie waarbij veel onderzoekers in 2016 betrokken zijn, merkte op dat het gebruik van condooms het risico van mannelijke-naar-vrouwelijke overdracht door seks met 96% vermindert (Clinical Infectious Diseases, 2016). 

Genitale herpes wordt gemakkelijk geïdentificeerd omdat het altijd zichtbare tekenen en symptomen veroorzaakt.

Waarheid: Genitale herpes wordt anders ervaren door verschillende mensen. Sommige mensen ontwikkelen tekenen zoals zweren en zweren, terwijl anderen geen tekenen ontwikkelen en asymptomatisch blijven. Onder de symptomatische mensen ontwikkelt de meerderheid tekenen die niet alleen worden toegeschreven aan genitale herpes, en alleen een minderheid ontwikkelt gemakkelijk herkenbare symptomen. 

Genitale herpes is niet te behandelen.

Waarheid: Het is niet waar. Hoewel het, net als andere virale aandoeningen, het niet volledig te behandelen is, wordt het beheerd met behulp van een verscheidenheid aan medicijnen en worden de zichtbare symptomen uiteindelijk opgelost. De intensiteit van terugkerende infecties is zelfs laag en gemakkelijker beheersbaar. De tijdige behandeling vermindert de duur van ziektes en herhaling van ziekten en overdracht naar de vatbare populatie. Het is dus verre van een onbehandelbare plaag. 

Genitale herpes is de oorzaak van baarmoederhalskanker.

Waarheid: Genitale herpes heeft geen verband met baarmoederhalskanker. Baarmoederhalskanker is te wijten aan een ander virus, de menselijk papillomavirus (HPV). HPV is seksueel overgedragen en veroorzaakt wratachtige laesies. Dat is de reden waarom sommige mensen het verkeerd begrepen als genitale herpes. 

Een complete STI -testkit detecteert genitale herpes.

Waarheid: Normaal gesproken bevat een complete STI -testkit geen genitale herpes. De beste en enige manier om de aandoening te diagnosticeren is om de arts te bezoeken als er tekenen zijn. De monsters worden genomen en naar het laboratorium gestuurd voor diagnose. HSV is een te vaak voorkomende infectie om een ​​bron van zorgen te zijn.

Alleen penetrerende seks verzendt genitale herpes.

Waarheid: Genitale herpes heeft nauw contact nodig met een huid tot huid. Dus, anale of vaginale seks is overbodig en het wordt overgedragen door huid-op-huid contact, genitaal-tot-mond contact, mond-tot-mond contact enz. Het wordt overgedragen door orale seks als de partner koortslippen heeft, in zweren in het genitale gebied. Tandheelkundige dammen of condooms bieden enige bescherming tegen virale overdracht. Toch ontwikkelen sommige mensen HSV ondanks alle maatregelen. 

Als een man monogaam is en nog steeds herpes van de vrouwelijke partner verwerft, zal de vrouw waarschijnlijk geslachtsgemeenschap hebben met een andere man. 

Waarheid: Hoewel het een mogelijkheid is, is het niet noodzakelijk waar. Het is mogelijk om genitale herpes van iemand in het late verleden te krijgen zonder het te weten. Het virus blijft slapend en wordt onlangs geactiveerd als reactie op stress. Sommige mensen hebben het virus in hun lichaam en blijven het een leven lang overbrengen. Dus, de schuld geven van de vrouwelijke partner is ongepast.

Waarheid: Actieve blaren en zweren vergemakkelijken de transmissie. Transmissie treedt echter op zonder zweren en blaren. Het is te wijten aan asymptomatische virale afstoten waarbij de patiënten het virus zonder enige symptomen afwerpen. Daarom is het goed om mannelijke condooms en tandheelkundige dammen te gebruiken bij het aangaan van vaginale en orale seks voor bescherming. Het risico op transmissie is hoger in het geval van actieve infectie.

Waarheid: Beide zijn vaak in de war maar zijn verschillende omstandigheden. Herpes is een besmettelijke ziekte die zweren rond de genitale organen en mond veroorzaakt. De zweren en zweren zijn met pus gevuld en barsten uiteindelijk, waardoor ongemak en pijn veroorzaakt en korst vormen. De aften zijn echter niet-contagieus en niet-viraal en ontwikkelen zich binnen wangen en lippen. De aften zijn anders dan herpeszweren omdat ze een witachtige en zachte rand hebben en als roze kraters zijn. De aften worden toegeschreven aan diverse oorzaken zoals hormonale veranderingen en slechte immuniteit. 

Waarheid: Herpes is een zeer stiekeme infectie. Het bestaat soms in het lichaam zonder tekenen en wordt in die periode tussen partners overgedragen. Daarom zijn patiënten met HSV-2 er zich vaak niet van bewust. Het is waarschijnlijk dat zelfs als een persoon erover weet, ze waarschijnlijk de mythen zullen geloven over het herpes simplex -virus en de informatie voor zijn partner verbergen. 

Een vaccin is beschikbaar voor het herpesvirus. 

Waarheid: Helaas is er geen vaccins of de juiste remedie beschikbaar voor HSV. Wetenschappers worstelen om het te bereiken, maar het gedrag en de aard van het virus belemmeren de ontwikkeling van effectieve vaccins. Alleen de behandeling met antivirale medicijnen is de beschikbare behandelingsoptie. 

Wonen met iemand met HSV is erg riskant.

Waarheid: Het is niet waar. Er is een risico op transmissie. Het is echter verminderd met behulp van antivirale geneesmiddelen en preventieprotocollen, en het leven met de patiënt is niet noodzakelijk riskant. Bovendien zijn er veel andere wijzen voor het verwerven van de HSV naast de partner. 

Herpes wordt overgedragen door bloed.

Waarheid: Het is niet waar. Hoewel het wordt gediagnosticeerd door bloedtesten, wordt het niet door het bloed overgedragen. Het is veilig om bloed te doneren zodra er geen actieve laesies zijn en de koortslippen zijn genezen. In het geval van antivirale behandeling moet de bloedtransfusie 48 uur of langer worden uitgesteld, zoals de arts aanbeveelt.

De aanwezigheid van herpes heeft een langdurig gebruik van condooms nodig.

Waarheid: Condooms zijn nuttig. De beslissing om al dan niet te gebruiken, moet echter worden genomen na discussie met de partner. Condooms zijn niet 100% effectief en andere maatregelen, bijvoorbeeld het vermijden van seks tijdens actieve infectie en het gebruik van tandheelkundige dammen en anti-virale geneesmiddelen zijn noodzakelijk.

De herpes wordt altijd overgebracht naar de pasgeborene tijdens de levering van een baby.

Waarheid: Het is een mogelijkheid maar geen zekerheid. De preventieve maatregelen verminderen het risico op overdracht naar de baby. Hoewel 2-3% zwanger Vrouwen in het VK hebben herpes, neonatale herpes wordt gediagnosticeerd in slechts een fractie van baby's.

Wordt herpes simplex virus als een soa beschouwd?

Ja, genitale herpes veroorzaakt door herpes simplex virus type 2 (HSV-2) en minder vaak door herpes simplex type-1 (HSV-1) wordt beschouwd als een van de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's). Het wordt overgedragen door alle seksuele activiteiten zoals orale seks, vaginale en anale seks. Genitale herpes wordt echter door sommige niet-seksuele middelen overgedragen, zoals het delen van persoonlijke items en kussen. Het gebruik van veilige sekspraktijken is nuttig voor het voorkomen van SOA's, inclusief herpes. Het is dus belangrijk om professionele hulp te zoeken als er tekenen zijn van genitale herpes en de partner moet worden geïnformeerd over de aandoening. Seksuele activiteiten moeten worden vermeden zodra de actieve zweren er zijn. Een ander ding om op te merken is dat niet alle soorten herpesvirussen genitale herpes veroorzaken, en seksuele activiteiten behoren tot de andere nauwe contacten die het risico verhogen.

Is herpes besmettelijk een ziekte?

Ja, de ziekten veroorzaakt door het herpesvirus zijn besmettelijk en van de ene persoon naar de andere doorgegeven tijdens nauw contact. De ziekten worden zowel tijdens de actieve infectie als tijdens de latente fase doorgegeven, maar het risico is hoger in de actieve fase. Veilig gedrag is nodig en voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen om het risico op transmissie te voorkomen of op zijn minst te verlagen. Alle soorten ziekten veroorzaakt door de herpesvirussen, inclusief de meest voorkomende typen (type 1 en type 2), worden tijdens nauw contact verzonden. Alle mensen die de ziekte verwerven, ontwikkelen echter niet noodzakelijk de tekenen. 

Het virus wordt verspreid door contact, zoals het aanraken van de zweren en blaren, het delen van persoonlijke items zoals handdoeken, scheermessen enz., En bezig met orale of vaginale seks en kussen. Vanwege de asymptomatische virale afwerpen is het mogelijk om een ​​infectie van een persoon te krijgen, zelfs zonder klinische tekenen. Gezien de hoge prevalentie van herpes simplex -virussen, is het waarschijnlijk dat een persoon het virus verwerft maar toch geen tekenen ontwikkelt voor een leven lang. Het gebruik van preventieve maatregelen en preventieve therapie verlaagt het risico op overdracht naar de gevoelige persoon. Het risico wordt echter nooit geëlimineerd.

Kan herpes simplex -virus worden genezen?

Nee, momenteel is er geen remedie beschikbaar voor het herpes simplex -virus. Anti-virale medicijnen helpen de symptomen te beheren, de ernst van tekenen te verminderen en de transmissiesnelheid te verlagen, maar ze elimineren het virus niet. De patiënten blijven het virus lange tijd afwerpen, zelfs na de oplossing van de symptomen. In het geval van tekenen van ziekten moeten de patiënten de zorgverlener raadplegen voor nauwkeurige en betrouwbare informatie over de opties voor behandeling en preventie. Het onderzoek ondergaat de behandeling te verkennen en vaccins te ontwikkelen voor het herpes simplex -virus. 

HSV-1 veroorzaakt koortsblaren en koortslippen in of rond de mond. Het is een zeldzame oorzaak van genitale herpes. HSV-2 is de belangrijkste oorzaak van genitale herpes en veroorzaakt pijnlijke blaren in de anale en genitale gebieden. Alle ziekten veroorzaakt door herpesvirussen zijn besmettelijk. Na verloop van tijd begint het immuunsysteem van het lichaam immuniteit te ontwikkelen die de oplossing van de symptomen veroorzaakt. Toch blijft het virus in het lichaam en kunnen geen behandeling of immuunmechanismen het uit het lichaam losmaken. 

Is er een crème gemaakt voor herpes?

Ja, er zijn verschillende crèmes beschikbaar die helpen bij het behandelen van herpes -laesies. De actuele crèmes zijn zowel zonder recept als op recept beschikbaar. Enkele veel voorkomende voorbeelden zijn; 

Zovirax® (Acyclovir 5%): Het is een antivirale crème Dat wordt aanbevolen voor orale herpes en om de uitslag te behandelen veroorzaakt door gordelroos en waterpokken. Het werkt door het vermogen van het virus om zich te reproduceren te remmen. Het wordt goed verdragen, heeft minder bijwerkingen en verkort de verwachte duur van een uitbraak met bijna een halve dag. Het wordt minstens vijf keer per dag op de zweren toegepast of zoals de arts aanbeveelt. 

Denavir® (penciclovir 1%): Het is een Recept anti-virale crème voor herpes. Het werkt op dezelfde manier als de Zovirax. Het wordt om de twee uur aangebracht of zoals aanbevolen door de arts.

Xerese (acyclovir+ hydrocortisone): Het bevat 1% hydrocortison en 5% acyclovir. Het verbetert de genezingstijd en verlaagt de herhalingsfrequentie. 

Alle hierboven genoemde antivirale crèmes zijn duur en moeten worden gebruikt zoals de arts aanbeveelt.

Daarnaast zijn enkele andere actuele producten die worden gebruikt om herpes -symptomen te behandelen;

Hydrocortison Cream: Het is een actuele corticosteroïde Beschikbaar in verschillende vormen zoals lotions, zalven en crèmes. De 1% of lagere sterke punten zijn zonder recept beschikbaar en hogere sterke punten zijn beschikbaar op recept. Het vermindert de symptomen zoals pijn, jeuk en roodheid, maar behandelt het virus niet. Het is goedkoop en veroorzaakt milde bijwerkingen zoals roodheid, jeuk en droogheid.

Abreva (docosanol): Het is beschikbaar OTC en invloeden de bevestiging van HSV aan de lichaamscellen. Het verlicht de ernst en pijn die bij de zweren wordt geassocieerd en vermindert de duur van de uitbraak. Het moet zo snel mogelijk worden toegepast na het verschijnen van tekenen minstens vijf keer per dag. Het is goedkoper dan veel andere antivirale producten en veroorzaakt minimale bijwerkingen. 

Lysinecrème: Lysine is een van de essentiële aminozuren die het lichaam niet kan voorbereiden en moet van buitenaf worden voorzien. Lysine werken door het verlagen van de niveaus van een ander aminozuur, arginine. Het virus heeft arginine nodig om zichzelf te repliceren. De resulterende remming van virale replicatie verlaagt de frequentie en ernst van de symptomen. Er zijn echter beperkte werkzaamheid en veiligheidsgegevens beschikbaar.