Hoe ziet Monkeypox er echt uit

 Dit artikel biedt een beknopte samenvatting van Monkeypox, inclusief details over virusstammen, transmissiemethoden, klinische symptomen en behandelingsopties. Deze studie benadrukt de besmettelijke aard van het virus, de uitdagingen die verband houden met de detectie ervan en de behoefte aan vaccinatie bij het stoppen van de overdracht.

MPOX is een zoönotische ziekte. Dit impliceert de mogelijkheid van overdracht tussen mensen en dieren in beide richtingen. Het heeft het potentieel om van de ene persoon op de andere te verzenden. De MPOX -virus is de onderliggende oorzaak van MPOX. Het virus behoort tot het geslacht van het orthopoxvirus, dat het pokkenvirus omvat. De aandoening werd voor het eerst gedetecteerd door wetenschappers in 1958. Twee epidemieën werden gedetecteerd in de populatie van de studie -apen. De ziekte wordt vanwege deze reden Monkeypox genoemd. Het eerste gedocumenteerde optreden van MPOX bij mensen vond plaats in de Democratische Republiek Congo in 1970. 

Virustypen

Het Monkeypox -virus is ingedeeld in twee verschillende groepen: Clade I en Clade II.

• De clade I resulteert in een groter dodelijk aantal en een hogere incidentie van ernstige ziekten. Sommige epidemieën hebben de sterftecijfers tot 10% bij patiënten veroorzaakt, maar recentere uitbraken hebben verlaagde dodelijkheidstarieven aangetoond. Clade I heeft zijn oorsprong in Centraal -Afrika.
• De clade II -variant van de pandemie ontstond en begon zich te verspreiden in het jaar 2022. Infecties veroorzaakt door clade II MPOX zijn minder gevaarlijk. Het overlevingspercentage overschrijdt 99,9% voor de meerderheid van de individuen. Clade II is afkomstig uit West -Afrika.

Beide typen van het virus  spreiding door:

• Directe of nauwkeurige betrokkenheid bij een persoon die een dissociatieve identiteitsstoornis heeft
• Fysiek contact met objecten die besmet zijn

Hoe vang je mpox?

Het virus infecteert een individu op verschillende middelen. Transmissie van persoon tot persoon treedt op wanneer een persoon in contact komt met de zweren, korstjes, ademhalingsdruppeltjes of mondelinge secreties van een geïnfecteerde persoon. Dit gebeurt vaak via intiem contact, zoals kussen, knuffelen of deelnemen aan seksuele activiteit. Momenteel is er onzekerheid over de mogelijke overdracht van het virus via vaginale secreties of sperma. Lopend onderzoek wordt uitgevoerd om deze kwestie te onderzoeken. Dier-naar-menselijke overdracht vindt plaats door direct contact tussen een dier en een persoon, zoals wanneer een dier bijt of krabt, of wanneer een mens in intiem contact komt met het bloed, lichaamsvloeistoffen of pokkenlaesies van een besmet dier . Bovendien wordt MPOX overgedragen door contact met recent vervuilde items, waaronder als kleding, beddengoed en andere linnengoed die worden gebruikt door geïnfecteerde individuen of dieren.

MPOX -symptomen

Een gemeenschappelijke Symptoom van MPOX is het uiterlijk van een uitslag op verschillende delen van het lichaam, zoals de handen, voeten, borst, gezicht, mond of rond het genitale gebied, inclusief de penis, testikels, labia, vagina en anus. De incubatieperiode varieert van 3 tot 17 dagen. Tijdens deze periode ervaart een persoon een staat van goede gezondheid en vertoont geen tekenen van kwalen. Na een reeks fasen, waaronder de vorming van korstjes, zal de uitslag uiteindelijk herstellen. De uitslag presenteert eerst als papels of blaasjes, en het is pijnlijk of prutisch.

Hoe lang duren MPOX -symptomen?

De symptomen van bof verschijnen meestal 21 dagen na blootstelling aan het virus. Als iemand griepachtige symptomen heeft, is het vrij waarschijnlijk dat een uitslag binnen een tot vier dagen zal verschijnen. Zoek medisch advies van een arts als men symptomen heeft, zoals een uitslag.
Een persoon die is geïnfecteerd met MPOX, brengt het virus over aan anderen die beginnen met het begin van de symptomen totdat de uitslag volledig is genezen en een nieuwe huidlaag is ontwikkeld.
Recente studie suggereert dat sommige individuen het MPOX -virus overbrengen naar anderen gedurende een periode van maximaal vier dagen eerder tot het begin van enige symptomen. Het exacte aantal personen dat wordt getroffen door deze voortdurende wereldwijde pandemie, die in 2022 begon, is onzeker. Momenteel is er geen bewijs dat suggereert dat personen die asymptomatisch zijn het virus aan anderen hebben overgedragen. De CDC zal zorgvuldig de nieuwste updates over de verspreiding van MPOX controleren. 

Monkeypox -afbeeldingen: 5 fasen

Het MPOX -virus behoort tot de familie Orthopoxvirus. Hoewel het variola -virus leidt tot zowel bof als pokken, is bof vaak minder ernstig en resulteert het zelden in de dood. Pokken en MPOX worden niet geassocieerd met waterpokken, omdat waterpokken worden veroorzaakt door het Varicella-Zoster-virus. Door Poxvirus geïnduceerde ziekten worden gemanifesteerd als huiduitslag, knobbeltjes of laesies.

Naarmate MPOX in een individu vordert, kunnen laesies wijzigingen ondergaan of zich verder ontwikkelen. Een individu zal de voortgang van zweren ervaren via vijf verschillende fasen.

Fase 1: Macules

Macules, die platte en verkleurde huidgebieden zijn, dienen als de eerste indicatie van een MPOX -infectie. Soms komt een uitbarsting op de vochtige voering van de mond die bekend staat als een enanthem of enantheem vroeg op. Om de twee dagen komt er een macule voor.

Fase 2: papels

Vervolgens zullen de macules geleidelijk vergroten en overgaan in papels. Deze fase duurt een duur van twee dagen.

Fase 3: blaasjes

Nadat de laesies zijn gevorderd naar het Papule -stadium, worden ze gevuld met een transparante vloeistof. Dit suggereert de aanwezigheid van blaasjes in de MPOX -laesies. In dit stadium lijken deze laesies op blaren. De laesies blijven maximaal twee dagen in het vesiculaire stadium bestaan.

Fase 4: Pustules

Zodra de duidelijke vloeistof in de blaasjes bewolkt wordt, geeft dit aan dat de laesies zijn gevorderd naar het pustulaire stadium. De pustules hebben een karakteristieke sferische vorm en hebben een rigide textuur wanneer aangeraakt. Na verloop van tijd zullen deze puisten de navelstreng ondergaan, een toestand waarin het koepelvormige centrum van de laesies zinkt. De duur van deze fase varieert van vijf tot zeven dagen totdat de laesies korst beginnen te vormen.

Fase 5: korstjes

De wonden zullen uiteindelijk korstjes worden. De aanwezigheid van krassen duurt een duur van ten minste 14 dagen of langer voordat ze volledig verdwijnen. Mogelijke manifestaties omvatten de aanwezigheid van kleine depressies of een aanhoudende verandering in de huidskleur.

Zodra de korst volledig is losgemaakt, wordt het individu als niet-infectieus beschouwd.

MPOX (Monkeypox) versus puistjes of andere hobbels

Het nauwkeurig diagnosticeren van MPOX is problematisch, omdat het afhankelijk is van de ontwikkeling van zweren tijdens de ziekte. Andere aandoeningen of ziekten die vergelijkbare kenmerken vertonen, zijn onder meer:

• Veel voorkomende huidaandoeningen zijn blaren of puistjes, door medicijnen geïnduceerde allergieën, bacteriële huidinfecties, mazelen, pokken, schurft, syfilis en herpes.
• Een arts diagnosticeert persoon met MPOX met behulp van klinisch onderzoek en polymerasekettingreactie (PCR) -tests.

 Uit een recent onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift BMJ bleek dat meer dan de helft van de 197 vrijwilligers, die allemaal positief testten op MPOX, voor het eerst de huid- of slijmvlieslaesies meldden als hun eerste symptoom. Als alternatief ontwikkelden andere patiënten systemische symptomen, zoals koorts, in een later stadium. De onderzoekers benadrukten de "neiging" van de laesies die plaatsvonden in de anale en vaginale gebieden, evenals in en rond de lippen en nek. Bovendien hadden verschillende personen geïsoleerde laesies die stilstaan.

De onderzoekers stelden dat deze veranderingen worden toegeschreven aan een dermatologische uitbarsting, die dient als de eerste indicatie van virale invasie in het organisme. De overdracht van de ziekte vindt plaats via seksuele activiteit. Een recent onderzoek heeft de meeste infecties tijdens de pandemie gekoppeld aan seksuele activiteit tussen mannen. 

Diagnose

Het diagnosticeren van MPOX is een uitdaging vanwege het vermogen om andere ziekten of aandoeningen te imiteren. Het is cruciaal om MPOX te differentiëren van andere seksueel overdraagbare aandoeningen, schurft, herpes, mazelen, bacteriële huidinfecties, waterpokken en medicatie-gerelateerde allergieën. Een persoon met MPOX heeft mogelijk infectie met herpes of een andere seksueel overdraagbare aandoening (SOA). Aan de andere kant krijgt een jongere die tekenen van waterpokken vertoont, vervolgens MPOX. Testen is essentieel om een ​​snelle behandeling te bieden voor patiënten en om de voortgang van de ziekte te stoppen. 

De aanbevolen laboratoriumtest voor de Identificatie van viraal DNA bij MPOX is de polymerasekettingreactie (PCR) -assay. Optimale diagnostische monsters worden verkregen door druk uit te oefenen om vloeistof, korsten of huid uit de uitslag te extraheren. Als er geen huidlaesies aanwezig zijn, worden wattenstaafjes uit het orofarynx, het anale gebied of het rectale gebied gebruikt voor testdoeleinden. Het is niet raadzaam om bloedtesten uit te voeren. Antilichaamdetectietechnieken zijn niet effectief in het onderscheiden van verschillende orthopoxvirussen.

Uitchecken Welzo's Monkeypox -testkit Dat is thuisstaafje die helpt bij het detecteren van het virus.

Behandeling en vaccinatie

De primaire Doelstellingen van het behandelen van MPOX zijn om de uitslag effectief te beheersen, ongemak te verlichten en het risico van gevolgen te verminderen. Tijdige en proactieve behandeling is cruciaal om de symptomen effectief aan te pakken en de progressie van de aandoening te voorkomen.

Het ontvangen van een vaccinatie voor MPOX voorkomt effectief ziekte. De toediening van de immunisatie moet plaatsvinden binnen een periode van 4 dagen na blootstelling aan een persoon die positief heeft getest op MPX (of binnen maximaal 14 dagen als er geen zichtbare symptomen zijn).

Personen met een verhoogde gevoeligheid overwegen een vaccinatie te ontvangen om de kans op het opstellen van MPOX te verminderen, met name te midden van een epidemie.

Zorgverleners die mogelijk directe interactie hebben

Personen die seksuele activiteiten met verschillende partners doen, namelijk mannen die seksuele relaties hebben met andere mannen, evenals individuen die in de seksindustrie werken. Personen die aan MPOX worden getroffen, moeten medische hulp krijgen in een afgelegen omgeving, afgezien van anderen. Hoewel Tecovirimat, oorspronkelijk ontworpen om pokken te bestrijden, wordt gebruikt als een antivirale behandeling voor MPOX, is er meer onderzoek aan de gang op dit gebied. Aanvullende details over MPOX -vaccinatie en casusbehandeling zijn toegankelijk. 

Mensen vragen ook

Is Monkeypox fataal?

Ja, Monkeypox is fataal in zeldzame en ernstiger gevallen. Het sterftecijfer varieert van 1-10% op basis van de oorzakelijke stam van het Monkeypox-virus en de immuunstatus van het getroffen individu. Tijdige medische hulp en behandeling vermindert de mortaliteit bij personen die geïnfecteerd met Monkeypox -virus aanzienlijk zijn.

Is het mogelijk om Monkeypox meer dan eens te krijgen?

Gevallen van herinfectie met Monkeypox zijn zeldzaam, maar daar. Het is mogelijk en waarschijnlijk het virus meer dan eens samentrekt bij personen met een slechte immuunstatus of een zwakkere respons van het immuunsysteem op de initiële infectie.

Hoe kan ik Monkeypox -infectie voorkomen?

Het is belangrijk om goede hygiëne te oefenen om Monkeypox -infectie te voorkomen. Regelmatig handwas met schoon water en schuimzeep, vermijd niet in de buurt van zieke dieren en raak hun lichaamsvloeistoffen niet aan. Controleer bovendien de immuunstatus en word gevaccineerd tegen het virus voordat u naar gebieden met Monkeypox -gevallen reist. Individuen worden aanbevolen om meteen door een professional in de gezondheidszorg te worden gecontroleerd als ze Monkeypox -infectie vermoedt door de symptomen.

Conclusie

Uiteindelijk blijft Monkeypox een dodelijke zoönotische kwaal die in staat is mensen te infecteren en ernstige en misschien dodelijke ziekte te veroorzaken. Hoewel we vooruitgang hebben geboekt bij het begrijpen van de vele stammen van het virus, hoe het zich verspreidt, en de symptomen die het veroorzaakt, diagnosticeren en controleren ervan nog steeds aanzienlijke moeilijkheden heeft. Om de impact van Monkeypox -epidemieën te minimaliseren, is het cruciaal om uitgebreide campagnes voor de volksgezondheid, rigoureuze monitoring en doorlopend onderzoek te implementeren. Immunisatie is een cruciale tactiek om de overdracht van ziekten te stoppen, vooral bij groepen die zeer vatbaar zijn voor infectie. Om het risico van Monkeypox te verminderen en de wereldwijde volksgezondheid te beschermen, is het belangrijk om opgeleid en waakzaam te zijn.