De ziekte van legionairs: symptomen, oorzaken en behandelingen

Wat is de ziekte van legionairs?

De ziekte van Legionnaires is een ernstige vorm van longontsteking veroorzaakt door een bacterie die wordt genoemd Legionella. De bacteriën werden voor het eerst ontdekt na een uitbraak op een American Legion Convention in 1976 in Philadelphia. De naam voor de bacteriën kwam van de aanwezigen van de congres die begonnen met het ontwikkelen van een vorm van longontsteking en beschreven het eenvoudig als de ziekte van legionairs. Er is een test voor de aanwezigheid van Legionella In een omgeving die niet duur is, biedt een lijst met laboratoria snel resultaten. Het is uiterst moeilijk om te detecteren Legionella in een klinisch laboratorium omdat klinische isolaten van Legionella zijn moeilijk te groeien op de meeste cultuurmedia en vereisen speciale cultuurmedia. Het immuunsysteem van de patiënt vecht tegen de bacteriën en de symptomen verdwijnen, en de persoon gaat door met zijn leven en zoekt nooit naar een diagnose.

Legionella Bacteriën geven de voorkeur aan warm water en mensen verwerven de infectie door het inademen van fijne mist- of waterdruppeltjes die zijn besmet met deze bacteriën uit de lucht. Er zijn in het verleden uitbraken geassocieerd met de Whirlpool -spa's en de watersystemen van het ziekenhuis. Tot 5.000 mensen per jaar in de Verenigde Staten zijn slachtoffers in ziekenhuizen vanwege deze ziekte. Het aantal infecties is echter waarschijnlijk veel hoger dan gerapporteerd. Naast de gediagnosticeerde gevallen gebeuren veel infecties waarschijnlijk vanwege gevoelige gevallen die elk jaar mensen in het ziekenhuis bieden of doden, niet worden gediagnosticeerd als de ziekte van legionairs en worden dus niet gemeld.

Wat is het verschil tussen de ziekte van legionairs en longontsteking?

De ziekte van Legionnaires is een specifiek type pneumonie veroorzaakt door Legionella -bacteriën die de longen infecteren. De meeste in het ziekenhuis opgenomen patiënten met de ziekte van legionairs vertonen meestal een koorts en hoest, naast andere longsymptomen zoals diarree en verwarring.

Wat zijn de symptomen van de ziekte van legionairs?

• Spierpijn
• Hoge koorts: Vaak meer dan 104 graden Fahrenheit of 40 graden Celsius
• Hoofdpijn
• Agitatie
• Rillingen
• Hoest
• Verwarring

Aanvankelijk ervaren patiënten alleen spierpijn en een milde hoofdpijn. Aanvullende symptomen verschijnen meestal 1 tot 2 dagen later. Naarmate de aandoening vordert, wordt koorts toeneemt, vergezeld van verslechterende spierpijn en koude rillingen. Ademhalingssymptomen zoals hoesten, kortademigheid en pijn op de borst ontwikkelen zich naarmate de bacteriën gewoonlijk de longen infecteren. De hoest is aanvankelijk droog maar vordert om sputum en potentieel bloed te produceren. Ongeveer een derde van de geïnfecteerde ervaring met misselijkheid, braken en diarree. Gastro -intestinale symptomen resulteren vaak in aanzienlijk verminderde eetlust. Verwarring en veranderingen in gedrag manifesteren.

Wat zijn de complicaties van de ziekte van Legionnaires?

De ziekte van Legionnaires leidt tot ernstige complicaties:

• Ademhalingsfalen: Dit gebeurt wanneer de longen niet voldoende zuurstof aan het lichaam leveren.
• Nierfalen: Kan het gevolg zijn van de accumulatie van vloeistoffen en afvalproducten in de bloedbaan.
• Septische schok: Waar de infectie zich naar de bloedbaan verspreidt, waardoor een snelle bloeddruk daalt. Dit compromitteert bloedstroom naar vitale organen, inclusief de hersenen en nieren.

Hoe wordt de ziekte van Legionnaires overgedragen?

De meeste gevallen van de ziekte van legionairs zijn geïsoleerd en geen onderdeel van erkende uitbraken. Desondanks worden jaarlijks meer dan 20 uitbraken gerapporteerd. Hoewel deze uitbraken vaker voorkomen in de zomer of vroege herfst, treedt de ziekte van Legionnaires het hele jaar door voor.

Legionella -gebruikers worden gevonden in natuurlijke waterbronnen zoals rivieren en meren. In de meeste gevallen bestaan ​​ze in relatief lage getallen en lijken ze niet schadelijk te zijn. Soms penetreren ze kunstmatige watersystemen, bijvoorbeeld de verdampingscondensors in airconditioning en industriële koelsystemen. Bovendien werd Legionella overal gevonden dat water kunstmatig werd geleverd of gebruikt. Individuen raken geïnfecteerd door kleine druppels van fijne nevels van water te inhaleren die zijn vervuild met virulente bacteriën, niet door inname. Hoewel transmissie van persoon tot persoon zeldzaam is, zijn er weinig gerapporteerde gevallen waarin de ziekte van legionairs tussen individuen werd overgedragen. Deze toestand komt vaker voor in gebieden met gecompliceerde waterafgiftesystemen. De kennis van deze verschillen helpt iemand om mitigatiemaatregelen te nemen, waardoor het risico op het aansluiten van de ziekte wordt voorkomen.

Wat zijn de risicofactoren van de ziekte van legionairs?

Er zijn verschillende factoren die ertoe leiden dat mensen vaker last hebben van de ziekte van legionairs.

Leeftijd - Mensen ouder dan 50 worden vaker getroffen.

Bestaande gezondheidsproblemen - Degenen die al aanwezig zijn, vergroten de kans. Mensen lijden al aan ademhalingsproblemen, waaronder mensen die roken, lijden aan chronische obstructieve longziekte en longkanker. Een zwak immuunsysteem veroorzaakt een hoger risico. Diabetes, nierziekte, leukemie, andere soorten kanker en chemotherapie verzwakken allemaal het immuunsysteem.

Zeker Lifestyle -keuzes en gewoonten verhoogt het risico. Zwaar drinken verhoogt bijvoorbeeld de kansen. Eén studie toonde aan dat mensen die cannabis gebruikten vaker last hadden van de ziekte. Een andere bron biedt een veelheid aan andere factoren, bijvoorbeeld, bevallen in een waterlichaam. In de 50 staten van de VS wordt vermoed dat er slechts één pasgeboren beer ziek is geworden in de eerste maand van het leven van de baby. Helaas waren er in 2016 al 2 gevallen van dergelijke ziekten: 2 pasgeborenen kregen intraveneuze antibiotica voor de ziekte van legionairs, en beide werden geboren in huisbuizen.

Hoe wordt de ziekte van Legionnaires gediagnosticeerd?

Meestal wordt een urine- en sputum -test bevolen om de ziekte van legionairs te diagnosticeren. Naast het beelden van de binnenkant van de borst met behulp van een röntgenfoto of CT-scan. Een lichamelijk onderzoek geeft aan dat patiënten worden gevraagd naar hun gezondheids- en reisgeschiedenis. Tests gedaan om de ziekte van legionairs te diagnosticeren

Om de ziekte van Legionnaires te diagnosticeren, worden tests uitgevoerd om te zien of het Legionella -bacteriën is en niet iets anders. Tests en beeldvorming om de ziekte van legionairs te diagnosticeren zijn urinetests en sputumtests.

1. De urinetest wordt gedaan door:

Een "schone vangst" -methode wordt gebruikt, dus het monster is steriel. Was eerst je handen. Ten tweede, schoon en droog het genitale gebied. Ten derde laat het eerste deel van urine in het toilet vrij. Ten vierde wordt directe urine vervolgens verzameld in een container. Ten vijfde, de urineer urineren in de toiletpot. Zesde, retourneer de container zoals geïnstrueerd door de zorgverlener.

2. Sputum -test wordt door de artsen als volgt gedaan:

Artsen vragen om diep te ademen en dan diep in een speciale beker te hoesten. Het geëvalueerde feest werd naar bed gezet en de dokter tikte op haar rug, dus het sputum kwam van de longen. Als het sputum niet komt, vragen de artsen om te ademen met zout, waarna het lijkt te hoesten.

3. Bloedtest

 Een professional in de gezondheidszorg haalt een bloedmonster uit een ader in de arm met behulp van een kleine naald, meestal een snelle procedure die minder dan 5 minuten duurt. Het verzamelde bloed wordt vervolgens afgezet in een testbuis of flacon voor verdere analyse.

4. Beeldvorming

Zorgverleners gebruiken gespecialiseerde machines om afbeeldingen van longen vast te leggen. Deze afbeeldingen helpen bij het detecteren van afwijkingen of veranderingen, zoals longontsteking, in de longweefsels.

5. Bronchoscopie

Aanbieders voeren een bronchoscopie uit, met behulp van een slanke, verlichte buis die bekend staat als een bronchoscoop, om het interieur van de longen visueel te onderzoeken. Tijdens deze procedure halen ze monsters van longweefsel of vloeistoffen op voor diagnostische testen.

6. Thoracentese.

In een aspiratie genaamd thoracentese wordt vloeistof afgevoerd van buiten de longen en getest op tekenen van Legionella.

Wat zijn de risico's en resultaten van de tests voor de ziekte van Legionnaires?

Er is geen risico om een ​​urine- of sputummonster te bieden. Als een persoon echter een bloedtest doet, heeft hij lichte pijn of blauwe plekken op de naaldplaats, maar de meeste symptomen verdwijnen snel. Wat de testresultaten betreft, als men een positief resultaat heeft, heeft men hoogstwaarschijnlijk de ziekte van legionairs. Het negatieve resultaat betekent echter dat men een ander type infectie of weinig Legionella -bacteriën in het monster heeft. Indien nodig herhaalt men de test om het resultaat te verifiëren.

Wat is het beheer en de behandeling van de ziekte van legionairs?

De ziekte van milde legionairs wordt behandeld met een enkel antibioticaregime. De mogelijke geneesmiddelen omvatten fluorochinolonen, zoals levofloxacine of moxifloxacine, of macroliden, zoals azithromycine of claritromycine. Een alternatieve therapie is een favoriete tetracycline of het recept van een arts. Gebruik in het geval van vermoedelijke Legionella -infectie een fluorochinolon of een macrolide, omdat tetracyclines niet effectief zijn tegen deze stam.

Intraveneuze antibiotica moeten worden gebruikt bij patiënten met ernstige ziekte die ziekenhuisopname vereisen; Gebruik orale antibiotica voor een cursus van 10 tot 14 dagen voor patiënten wanneer er klinische verbetering is geweest. Immungecompromitteerde patiënten of patiënten met ernstige onderliggende ziekte, of ernstige en gecompliceerde pneumonie als gevolg van L. pneumophila, moet een 14- tot 21-daagse cursus ontvangen. Immunosuppressed patiënten moeten een fluorochinolon ontvangen. Als fluoroquinolon geen optie is, gebruik dan azithromycine. Voor degenen die immunosuppressieve medicijnen gebruiken, is dosisverlaging noodzakelijk. Het sterftecijfer bij de immuungecompromitteerde patiëntenpopulatie blijft hoog met Legionella -infectie. De ziekte van Legionnaires is over het algemeen te voorkomen en daarom hoeven mensen in de algemene bevolking de ziekte niet te contracteren.

Wat zijn enkele van de preventiestrategieën om te beschermen tegen de ziekte van Legionnaires?

Het risico op de ziekte van legionairs wordt beperkt door maatregelen te implementeren om de groei van Legionella -bacteriën in verschillende systemen en omgevingen te regelen, waaronder spa's, warmwatersystemen, koeltorens en zelfs potmixen. Inzicht en vasthouden aan preventieve richtlijnen zijn cruciaal voor het minimaliseren van de overdracht van Legionella -bacteriën en het voorkomen van uitbraken.

1. Onderhoud en behandeling van kunstmatige systemen

Overheidsvoorschriften bieden specifieke richtlijnen voor het onderhoud en de behandeling van kunstmatige watersystemen om de proliferatie van Legionella -bacteriën te voorkomen.

2. Heet watersystemen

Legionella -bacteriën gedijen voor hete watersystemen voornamelijk waar het water staat of gehouden bij temperaturen variërend tussen 25 bij 50 ° C. De potentiële reservoirs omvatten douchemonden, warmwatertaps, opslagvaten, combinatie van warm/koud wateraflevering en fittingen, inclusief slangen en douchekoppen en filters. Een goede installatie en regelmatig onderhoud van binnenlandse sanitairsystemen zijn essentieel bij het voorkomen van de groei van Legionella -bacteriën. Het is belangrijk om een ​​erkende loodgieter te raadplegen voor het geval er zorgen zijn over de integriteit en de waterkwaliteit van het systeem.

3. Spa -pools

Het goede beheer en onderhoud van spa -pools is door regelmatige zorgvuldige reiniging, desinfectie en regelmatig onderhoud. Het onderhoud van spa -poolwaterchemiebeheer, uitgebreide desinfectie, strikte filtratie en recirculatiesystemen zijn ook essentieel bij het beheren van het water. De oppervlakken van het zwembad moeten regelmatig worden schoongemaakt, omdat ze helpen de veiligheid en het goede beheer van het water te waarborgen.

4. Fonteinen

Fonteinen zijn erg gevaarlijk, vooral als ze verwarmd of met tussenpozen warm water hebben, vooral als ze aerosolen creëren die de Legionella -bacteriën dragen. Daarom is het erg belangrijk dat ze regelmatig worden gedesinfecteerd of schoon worden gehouden, en dat het water schoon wordt gehouden of regelmatig wordt gewijzigd.

5. Nebulisers en luchtbevochtigers

Goed onderhoud van vernevelaars is opgenomen in de richtlijnen van de fabrikant voor het reinigen van de vernevelaars, inclusief het periodieke onderhoud van de pompen en de vervanging van de filters terwijl de luchtbevochtigers worden gehandhaafd, het gebruik van alleen gedestilleerd, gekookt en gekoeld water. Na het gebruik van de vernevelaar moet een goede reiniging oefenen door deze in warm afwasvloeistof en warm warm te weken. Spoel het in schoon gekookt water en drogen vervolgens alle componenten in de lucht. Evenzo worden alle componenten van de luchtbevochtiger volledig gedroogd na het koken. Zowel de vernevelaar als de luchtbevochtiger mogen niet droog worden geveegd als ze er meer ziektekiemen in introduceren.

6. Spa -baden

Regelmatig onderhoud van het spa -bad wordt voornamelijk gedaan door het na elk gebruik uit te voeren en schoon te maken. Regelmatige inspecties en reiniging staan ​​van het grootste belang bij het handhaven van de netheid. Ten slotte is de aanbevolen methode om het hele systeem drogen te houden tijdens inactiviteit het beste om ervoor te zorgen dat het hele systeem droog wordt gehouden.

Als het gaat om binnenlandse verdampings airconditioners, moeten de modder van deze koelsystemen die de groei van bacteriën, algen en puin worden schoongemaakt, worden schoongemaakt om een ​​continu onderhoudsschema mogelijk te maken om het risico te verminderen en een optimale prestaties van de eenheid te waarborgen. Wat betreft de draagbare verdampingskoelunits, ze moeten worden afgevoerd, grondig gereinigd en gedroogd als deze niet voor een lange periode of wekelijkse werking wordt gebruikt. Ook moet je bij het hanteren van grond of potmix een stofmasker en handschoenen dragen om potentiële micro -organismen en het risico op de ziekte van legionaires te voorkomen.

Wat zijn enkele van de manieren om te zorgen voor een potmix met Legionella?

De ziekte is een longontstekingachtige ziekte veroorzaakt door inademing van de bacterie. Hier zijn de methoden die men gebruikt om weg te blijven van die ziekte:

• Draag beschermende apparatuur - Dit is een essentiële manier om de ziekte te vermijden. Men moet een stofmasker en handschoenen gebruiken bij het hanteren van grond, compost of potmix.
• Volg en behoud goede persoonlijke hygiëne - men moet altijd de handen wassen na het hanteren van grond en op vitale tijden zoals voordat je roken, drinken, eten of het gezicht raken.
• Houd de potmixzakken uit direct zonlicht en zorg ervoor dat deze de Legionella -groei niet ondersteunt. Het gebied moet ook goed geventileerd zijn.
• Probeer de zakken voorzichtig en voorzichtig in een geventileerd gebied te openen om te voorkomen dat het bodemstof wordt inademen.
• Controleer de omvang van water door zachte stromen te gebruiken om planten te douchen met een lagedrukslang, die de vorming van aerosolen voorkomt. De bladeren mogen het gebied niet spatten, maar eerder in een emmer.
• Vermijd het ademen van plantenwaterdruppeltjes in hangende manden of andere druppels terwijl het water de potplanten voedt en de grond niet aanraakt. 

Het naleven van de bovenstaande preventieve methoden voorkomt dat iemand de ziekte in Australië uit kunstmatige watersystemen of het milieu wordt gestuurd. De werknemers van kunstmatige systemen moeten nauw observeren en de richtlijnen volgen.

Mensen vragen ook

Kan de ziekte van legionairs terugkeren na het krijgen van de behandeling?

Ja, het is mogelijk om de ziekte van legionairs aan te gaan, zelfs na het krijgen van de behandeling, maar het is niet gebruikelijk. Het herhaling van de ziekte van legionairs gebeurt wanneer een persoon opnieuw wordt blootgesteld Legionella Bacteriën die vaak worden aangetroffen in waterreservoirs zoals bubbelbaden, sanitairsystemen en koeltorens. Personen met een gecompromitteerde immuniteit of lijden aan chronische longziekten lopen een hoog risico op de ziekte van de legionairs. Het is belangrijk om de patiënt van de ziekte van legionairs nauwlettend te volgen en ervoor te zorgen dat de behandeling correct wordt gevolgd door de voltooiing van de antibiotica -cursussen. Bovendien moeten ook preventieve maatregelen worden gevolgd, zoals een goed onderhoud van de waterreservoirs door regelmatige desinfectie, kan het risico op herhaling van de ziekte van legionairs aanzienlijk verminderen.

Hoe vaak moeten de watersystemen worden gecontroleerd Legionella Bacteriën?

Watersystemen moeten worden gecontroleerd Legionella Bacteriën minstens vier keer per dag. Deze frequentie hangt ook af van de gerelateerde factoren zoals de complexiteit van het watersysteem, aantal en soort mensen die het gebruiken, zoals ziekenhuizen of verpleeghuizen en lokale gezondheidsvoorschriften met betrekking tot de verspreiding van door water overgedragen infecties. Het is essentieel om routinematig de systemen te controleren om de minimale hoeveelheden van te detecteren Legionella Bacteriën vrij vroeg, die snelle sanering mogelijk maken door reinigen en desinfectie. Deze maatregelen helpen bij het verminderen van de uitbraak van de ziekte van legionairs en labelt het watersysteem veilig voor consumptie.  

Conclusie

De ziekte van Legionnaires is een ernstige vorm van longontsteking veroorzaakt door een bacterie genaamd Legionella. Symptomen van de ziekte van legionairs zijn hoofdpijn, spierpijn, hoge koorts, agitatie, koude rillingen, hoest en verwarring. Naarmate de aandoening vordert, wordt koorts toeneemt, vergezeld van verslechterende spierpijn en koude rillingen.

Langdurige complicaties van de ziekte van legionairs omvatten septische schok, ademhalingsfalen en nierfalen. Risicofactoren van de ziekte van legionairs zijn onder meer het bevorderen van leeftijd, eerdere of huidige geschiedenis van bepaalde gezondheidsproblemen en slechte gewoonten van zwaar drinken en middelengebruik. Om de ziekte van de legionairs te diagnosticeren, zouden de experts in de gezondheidszorg urinetest, sputumtest, bloedtest, beeldvorming van de borst, bronchoscopie en thoracocentese adviseren.

De ziekte van milde legionairs wordt behandeld met een enkel antibioticaregime. De mogelijke geneesmiddelen omvatten fluorochinolonen, zoals levofloxacine of moxifloxacine, of macroliden, zoals azithromycine of claritromycine. Intraveneuze antibiotica moeten worden gebruikt bij patiënten met ernstige ziekte die ziekenhuisopname vereisen; Gebruik orale antibiotica voor een cursus van 10 tot 14 dagen voor patiënten wanneer er klinische verbetering is geweest. Het risico op de ziekte van legionairs wordt beperkt door maatregelen te implementeren om de groei van Legionella -bacteriën in verschillende systemen en omgevingen te regelen, waaronder spa's, warmwatersystemen, koeltorens en zelfs potmixen. Inzicht en vasthouden aan preventieve richtlijnen zijn cruciaal voor het minimaliseren van de overdracht van Legionella -bacteriën en het voorkomen van uitbraken.