LSD dla lęku wyjaśnił: czy to naprawdę działa?

Dietyloamid kwasu lyserginowego, powszechnie znany jako LSD, jest silną substancją psychodeliczną znaną z indukowania głębokich działań halucynogennych. Znacząco modyfikuje procesy myślenia jednostki, odczucia i reakcje emocjonalne, którego kulminacją jest unikalne doświadczenia, które odchodzą od zwykłej rzeczywistości.

Po drugiej stronie spektrum leży niepokój - stan naznaczony nadmiernym zatrzymaniem lub strachem, nawet w okolicznościach, w których większość zwykle nie znajduje powodu, aby się bać. To nieustępliwe poczucie niepokoju utrudnia rutynowe operacje, przytłaczające osoby z scenariuszami codziennego życia.

Korzeniem przyczyn lęku są:

• Wieloaspektowe, obejmujące wyzwalacze środowiskowe, takie jak obawy pieniężne lub konflikty interpersonalne.
• Genetyczne predyspozycje do określonych warunków zdrowia psychicznego.
• Dolegliwości fizyczne, takie jak choroby serca lub cukrzyca i nierównowaga w neuroprzekaźnikach mózgu, powodują nieregularne wahania nastroju.

LSD wchodzi w działanie po zużyciu po ustach, zwykle poprzez pochłanianie papieru do blotu na powierzchni języka-gdzie angażuje się w wyspecjalizowane receptory serotoniny znajdujące się w obwodach mózgu. Serotonina reprezentuje fundamentalny neuroprzekaźnik, który moduluje nasze nastroje wraz z wieloma innymi funkcjami. Ponieważ te tradycyjne ścieżki ulegają tymczasowym zmianom podczas „podróży LSD”, wynikające z tego postrzeganie znacząco odbiegają od normalnych doświadczeń sensorycznych.

Co to jest LSD?

Dietyloamid kwasu lizergicznego lub LSD został po raz pierwszy zsyntetyzowany w 1938 r. Przez szwajcarski chemika Albert Hofmann w Sandoz Laboratories, który przypadkowo odkrył swoje potężne właściwości halucynogenne około pięć lat później. Jego wpływ na zmianę myśli, postrzegania i uczuć doprowadził do znacznej eksploracji przez połowę XX wieku zarówno na arenach rekreacyjnych, jak i naukowych.

LSD działa głównie przez wiązanie receptorów serotoniny w obrębie kory przedczołowej mózgu, który jest odpowiedzialny za regulację nastroju, między innymi. Ta interakcja tymczasowo zmienia ścieżki przetwarzania sygnałów, co skutkuje zmienionymi doświadczeniami sensorycznymi zwanymi „wycieczkami”.

Badania Pojawiające się w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci sugerują, że psychedeliki, takie jak LSD, mogą mieć obiecujący potencjał terapeutyczny dla zaburzeń zdrowia psychicznego, takich jak lęk lub depresja ze względu na ich zdolność do tworzenia warunków sprzyjających introspekcji, ułatwiając w ten sposób emocjonalną katharsis i ulepszone strategie radzenia sobie.

Czy LSD pomaga z lękiem?

LSD ma potencjał łagodzący objawy lęku, poparte pojawiającymi się dowodami badawczymi. A Badanie kliniczne przeprowadzone w University of Basel W Szwajcarii badano przy użyciu LSD jako leczenia śmiertelnie chorych pacjentów zajmujących się silnym stresem i zaburzeniami lękowymi. Po pojedynczej dawce LSD naukowcy zaobserwowali znaczne zmniejszenie poziomu stresu zgłaszanego przez pacjenta, który utrzymywał się w ciągu 12 miesięcy.

Inny badanie opublikowane w "Journal of Nervous and Mental Disease„Stwierdzono, że umiarkowane dawki LSD mogą obniżyć wyniki lękowe wśród dorosłych w obliczu chorób zagrażających życiu. Odkrycia sugerują poprawę nie tylko bezpośrednio po„ podróży LSD ”, ale także trwałych korzyści z ogólnego zdrowia psychicznego.

Oprócz tych prób, anegdotyczne raporty wielu samozwańczych osób odzwierciedlają podobne sentymenty - proponując wartość terapeutyczną halucynogenów w stosunku do przewlekłych stanów zmartwień lub ataków paniki.

Jedna teoria postuluje, że podczas zmienionego stanu psychedelików, takich jak LSD, ludzie zdobywają nowy wgląd w swoje problemy, prowadząc ich do poprawy przetwarzania emocjonalnego, zmniejszając w ten sposób ich niespokojne tendencje.

Należy jednak zauważyć, że chociaż istniejące dane wskazują obietnicę dotyczącą stosowania substancji psychodelicznych, takich jak LSD w leczeniu zaburzeń nastroju, w tym lęku - bardziej rygorystyczne poszukiwania naukowe, stosowanie większych rozmiarów próbek, pozostaje niezbędne, zanim przejdzie do ostatecznych wniosków na temat bezpieczeństwa i długiego Efekty terminowe.

Jakie ryzyko należy wziąć pod uwagę?

Korzystanie z LSD jest pełne ryzyka i rozważań, o których użytkownicy muszą być świadomi. Po pierwsze, nieprzewidywalność związana z skutkami LSD stanowi znaczące ryzyko. Każda osoba reaguje inaczej na ten potężny lek - niektórzy może doświadczyć euforii, podczas gdy inni mogą przejść przez przerażające halucynacje, prowadząc ich do paranoi lub ataków paniki.

Podobno wysokie dawki zwiększają szanse na reakcje niepożądane, które obejmują poważne zamieszanie, złudzenia wypełnione terroryzmem, a także warunki długoterminowe, takie jak Halucynogen trwający zaburzenie percepcji (HPPD) Tam, gdzie zmiany percepcyjne utrzymują się daleko poza faktyczną „podróżą”, powodując cierpienie w codziennych czynnościach.

Ponadto mieszane wyniki różnych rodzajów badań ujawniają niepewność dotyczące bezpieczeństwa, szczególnie wśród osób predysponowanych do zaburzeń psychicznych, takich jak schizofrenia lub zaburzenie afektywne dwubiegunowe - wprowadzając inny obszar wymagający ostrożności przed rozważeniem użycia.

Dalsze rozważania obejmują problemy z prawem, ponieważ posiadanie lub dystrybucja pozostaje nielegalna w wielu jurysdykcjach na całym świecie, pomimo potencjału terapeutycznego sugerowanego przez badania naukowe obecnie badane.

Wynos

LSD wykazuje potencjał jako narzędzie do zarządzania lękiem. Pojawiające się dowody badawcze i anegdotyczne raporty wskazują, że może to pomóc złagodzić objawy tego przewlekłego stanu, oferując alternatywne podejście terapeutyczne. Pomimo tych intrygujących ustaleń należy zachować ostrożność ze względu na nieodłączne ryzyko związane z nieprzewidywalnością skutków, prawdopodobieństwem niepożądanych reakcji, w tym długoterminowych zaburzeń psychicznych, szczególnie w populacjach wrażliwych i problemach legalności. Czynniki te podkreślają potrzebę bardziej rygorystycznych badań naukowych dotyczących parametrów bezpieczeństwa i długoterminowych skutków przed wyciągnięciem ostatecznych wniosków na temat jego zastosowania klinicznego w ramach standardowych protokołów leczenia.