Historia fosfatydylocholiny
Johann Thiemann, niemiecki chemik, izolował fosfatydylocholinę po raz pierwszy w 1848 r. Jej struktura chemiczna została odkryta dopiero na początku XX wieku. Rola fosfatydylocholiny w chorobie wątroby po raz pierwszy badano w latach 50. XX wieku.
Wiele procesów, w tym pamięć, skurcz mięśni i tętno, zależy od acetylocholiny. W celu zwiększenia poziomu acetylocholiny i zwiększenia funkcji poznawczych, czasami przyjmuje się suplementy fosfatydylocholiny. Nie ma jednak dowodu na to, że to działa. Wysoka choroba cholesterolu i wątroby to dwa inne warunki leczone fosfatydylocholiną.
Suplementy zawierające fosfatydylocholinę są ogólnie uważane za bezpieczne. Mogą jednak skutkować negatywnymi skutkami ubocznymi, takimi jak wzdęcia, biegunka i rozstrój żołądka. Aby zmniejszyć te działania niepożądane, fosfatydylocholinę należy przyjmować z jedzeniem. Suplementy zawierające fosfatydylocholinę nie należy brać w ciąży ani kobiet karmiących piersią.