Co to jest dysmorfia odwrotnego ciała?

Co to jest dysmorfia ciała?

Dysmorfia ciała, medycznie określana jako zaburzenie dysmorficzne ciała (BDD), charakteryzuje się zaabsorbem postrzeganymi wadami w wyglądzie fizycznym, często niewidocznym lub niewielkim dla innych. Zaburzenie to jest powszechnie związane ze znaczącym stresem i upośledzonym funkcjonowaniem. Zagłębiając się w zawiłości BDD, artykuł ten ma na celu oświetlenie mniej znanego wariantu: dysmorfia odwrotnego ciała.

Dysmorfia odwrotnego ciała pojawia się jako kontrast z BDD, gdzie jednostki postrzegają siebie jako bardziej dopasowane lub muskularne niż w rzeczywistości. Dr Emily Harris, psycholog specjalizujący się w zaburzeniach obrazu ciała, stwierdza: „Podczas gdy tradycyjna dysmorfia ciała koncentruje się na postrzeganej wadzie, odwróconej dysmorfii ciała obejmuje błędne postrzeganie fizycznej sprawności lub mięśni”.

Ten artykuł stara się zapewnić kompleksowe zrozumienie dysmorfii odwrotnego ciała. Obejmuje eksplorację jego objawów, przyczyn podstawowych i różnicowania od tradycyjnego BDD. Ponadto odnosi się do psychologicznych konsekwencji i potencjalnych podejść do leczenia, leżąc u podstaw kluczowego tematu zrozumienia i zarządzania tym złożonym stanem.

Zrozumienie dysmorfii ciała

Zaburzenie dysmorficzne ciała definiuje się w podręczniku diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych (DSM-5) jako przewlekły stan zdrowia psychicznego charakteryzującego się obsesyjnym skupieniem się na postrzeganej wadach wyglądu. Objawy obejmują powtarzające się zachowania, takie jak sprawdzanie lustrzane lub nadmierne pielęgnacja oraz uporczywe myśli o wyglądie.

Według National Health Service (NHS) BDD wpływa na około 1% populacji Wielkiej Brytanii, pokazując jej rozpowszechnienie. Psychologiczny wpływ BDD jest głęboki, często prowadzący do silnego lęku i depresji. Dr Mark Griffiths, konsultant psychiatra, zauważa: „Pacjenci z BDD mogą doświadczać wyniszczającego wstydu i niepokoju, poważnie wpływając na ich codzienne funkcjonowanie i jakość życia”.

Co to jest dysmorfia odwrotnego ciała?

Dysmorfia z odwróconym ciałem, podkategoria BDD, charakteryzuje się urojeniowym przekonaniem, że ciało jest bardziej muskularne i sprawne niż w rzeczywistości. Kontrastuje to z tradycyjnym BDD, gdzie zwykle kładzie nacisk na postrzegane wady lub wady. Dr Harris wyjaśnia: „Pacjenci z odwróconą dysmorfią ciała są często zajęci zyskaniem mięśni i mogą nie docenić procentu tłuszczu z organizmy”.

Koncepcja dysmorfii odwrotnego ciała zyskała rozpoznawanie pod koniec XX wieku, zbieżąc się ze zwiększonym społecznym skupieniem się na fizykach mięśniowych. Badania wskazują, że ten wariant jest bardziej rozpowszechniony wśród mężczyzn, szczególnie tych zaangażowanych w kulturystykę lub działania fitness. Statystyki ujawniają, że do 10% samców na siłowni wykazuje objawy dysmorfii odwrotnego ciała, podkreślając jego znaczenie w niektórych populacjach.

Ten wariant BDD jest często pomijany z powodu społecznej waloryzacji mięśni, co prowadzi do niediagnozy. Dr Griffiths podkreśla znaczenie rozpoznawania dysmorfii odwrotnego ciała, „podobnie jak w przypadku tradycyjnego BDD, osoby cierpiące na ten wariant wymagają interwencji psychologicznej, ponieważ są one zagrożone ekstremalnym zachowaniami, takimi jak nadużywanie sterydów i nieuporządkowane jedzenie”.

Eksploracja dysmorfii odwrotnego ciała rzuca światło na złożoność zaburzeń obrazu ciała, podkreślając potrzebę dopracowanego zrozumienia jego różnych przejawów. Ten artykuł ma na celu zagłębienie się w ten stan, oferując wgląd w jego przyczyny, objawy i potencjalne interwencje.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Czynniki psychologiczne

Dysmorfia odwrotnego ciała jest zakorzeniona w złożonych czynnikach psychologicznych. Dr Harris identyfikuje kluczowego czynnika: „Niska samoocena i historia negatywnego wizerunku ciała mogą predysponować jednostki do odwrócenia dysmorfii ciała”. Osoby z tym stanem często mają zniekształcone postrzeganie swojej budowy ciała, co prowadzi do obsesji na temat nieosiągalnego ideału fizycznego.

Wpływy społeczne i kulturowe

Wpływu norm społecznych i kulturowych nie może być zaniżony. Współczesne media często uwielbiają mięśniowe fizjaki, ustalając nierealistyczne standardy atrakcyjności fizycznej. Ta presja kulturowa, szczególnie u młodych mężczyzn, może wspierać rozwój dysmorfii odwrotnej ciała. Badanie przeprowadzone przez University of London ujawniło, że narażenie na obrazy ciał mięśniowych zwiększyło niezadowolenie z własnego ciała wśród uczestników płci męskiej.

Linki biologiczne lub genetyczne

Podczas gdy badania nad czynnikami biologicznymi i genetycznymi dysmorfii odwrotnej ciała są nadal powstające, niektóre badania sugerują genetyczne predyspozycje do zaburzeń dysmorficznych ciała. Według dr Griffithsa „Historia podobnych zaburzeń rodziny może zwiększyć ryzyko, co wskazuje na możliwy składnik genetyczny”.

Objawy i objawy

Wspólne znaki

Święto rozpoznania dysmorfii odwróconej ciała jest obsesyjne zajęcie, by być niewystarczającym muskularnym. Osoby mogą spędzać nadmierny czas i zasoby na kulturystykę, schematy dietetyczne i suplementy. Często wykazują kompulsywne zachowania, takie jak częste sprawdzanie lusterek lub pomiary ciała.

Porównanie z tradycyjną dysmorfią ciała

W przeciwieństwie do tradycyjnej dysmorfii ciała, w której często koncentruje się na minimalizacji postrzeganej wady, odwrócone dysmorfia ciała koncentrują się na rozszerzaniu i wyolbrzymieniu pewnych cech ciała, szczególnie mięśni. Dr Harris zauważa: „Podczas gdy oba zaburzenia obejmują zniekształcony wizerunek ciała, manifestacja w odwróconej dysmorfii ciała jest przeszacowaniem wielkości ciała i mięśni”.

Anonimowe studium przypadku obejmuje „John”, 25-letni mężczyzna, który pomimo posiadania muskularnej budowy postrzega się jako słabo rozwinięty. Rutyna John's Gym przekracza trzy godziny dziennie, a on przestrzega ścisłej diety wysokobiałkowej. Jego życie społeczne i zawodowe ucierpiało z powodu utrwalenia masy mięśniowej.

Wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne

Efekty psychologiczne

Psychologiczne konsekwencje dysmorfii odwrotnego ciała są znaczące. Krótkoterminowe efekty obejmują lęk i obsesyjne myśli, podczas gdy długoterminowe efekty mogą prowadzić do przewlekłej depresji i izolacji społecznej. Dr Griffiths stwierdza: „Ciągłe zajęcie wizerunkiem ciała może poważnie wpłynąć na zdrowie psychiczne, co prowadzi do stanów takich jak depresja i lęk społeczny”.

Zagrożenie dla zdrowia fizycznego

Zagrożenia dla zdrowia fizycznego związane z dysmorfią odwrotnego ciała obejmują uszkodzenie wynikające z nadmiernego wysiłku, nierównowagi hormonalne z powodu nadużywania suplementów i potencjalne stosowanie sterydów. Ryzyko te może prowadzić do długoterminowych problemów zdrowotnych, takich jak zniszczenia wspólne, problemy z wątrobą i warunki serca.

Wpływ na jakość życia i relacje

Dysmorfia odwrotnego ciała może głęboko wpływać na jakość życia i relacji. Obsesja na punkcie osiągnięcia pewnej budowy ciała może prowadzić do zaniedbania osobistych relacji i obowiązków. Dr Harris zauważa: „Warunek może stworzyć rozłam w relacjach osobistych, ponieważ jednostki mogą wycofać się społecznie lub zaniedbać swoich partnerów i rodziny”.

Podsumowując, dysmorfia odwrotnego ciała jest wieloaspektowym zaburzeniem pod wpływem czynników psychologicznych, społecznych i potencjalnych biologicznych. Jego objawy różnią się znacznie od tradycyjnej dysmorfii ciała i stanowi wyjątkowe wyzwania dla zdrowia psychicznego i fizycznego, wpływając na ogólną jakość życia.

Diagnoza i wyzwania

Diagnoza odwróconej dysmorfii ciała

Diagnozowanie dysmorfii odwrotnego ciała obejmuje dokładną ocenę psychologiczną. Dr Emily Harris wyjaśnia: „Diagnoza opiera się przede wszystkim na subiektywnym doświadczeniu pacjenta, w tym cierpieniu i zajęciu jego postrzeganym brakiem mięśni”. Klinicyści stosują kryteria DSM-5 do oceny zakresu obsesji i jej wpływu na życie jednostki.

Wyzwania w uznaniu i diagnozie

Jednym z głównych wyzwań w diagnozowaniu tego stanu jest jego względna zapomnienie i brak świadomości, nawet w społeczności medycznej. Dr Mark Griffiths dodaje: „Pacjenci często nie szukają pomocy, ponieważ społeczeństwo ma tendencję do postrzegania zaabsorbowania fitness jako pozytywną cechą, masującą kwestie”.

Błędna diagnoza i pokrywa się z innymi zaburzeniami

Dysmorfia odwrotnego ciała można błędnie zdiagnozować jako inne zaburzenia zdrowia psychicznego, takie jak zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne lub zaburzenia odżywiania z powodu nakładających się objawów. Dr Harris zauważa: „Rozróżnienie polega na szczególnym nacisku na przyrost mięśni, który jest unikalny dla odwrócenia dysmorfii ciała”.

Leczenie i zarządzanie

Terapie psychologiczne

Terapia behawioralna poznawcza (CBT) jest uważana za skuteczną w leczeniu dysmorfii odwrotnego ciała. Ta terapia pomaga pacjentom kwestionować i zmieniać ich zniekształcone przekonania na temat wizerunku ciała. Dr Griffiths stwierdza: „CBT wykazał obiecujące wyniki w poprawie samooceny i zmniejszeniu obsesyjnych zachowań”.

Leki i interwencje medyczne

Chociaż nie ma specyficznych leków na dysmorfię odwrotnego ciała, można przepisać leki przeciwdepresyjne w celu rozwiązania związanych z tym objawów, takich jak depresja lub lęk. Dr Harris ostrzega: „Leki należy uznać za część szerszego planu leczenia, w tym terapii”.

Zmiany stylu życia i systemy wsparcia

Kluczowe jest włączenie zdrowego stylu życia i budowanie silnego systemu wsparcia. Korzystne może być angażowanie się w umiarkowane, zrównoważone ćwiczenia i poszukiwanie wsparcia od przyjaciół, rodziny lub grup wsparcia. Dr Griffiths radzi: „Zachęcanie zdrowego relacji z ćwiczeniami i wizerunkiem ciała jest kluczowe w zarządzaniu dysmorfią odwróconego ciała”.

Życie z odwróconą dysmorfią ciała

Historie osobiste

Wywiad z „Davidem”, który od lat żyje z dysmorfią odwrotnego ciała, ujawnia codzienne zmagania. „To ciągła bitwa z moim odbiciem. Wiem logicznie, jestem sprawny, ale nie mogę się powstrzymać od poczucia się nieodpowiedniego ” - dzieli się. Jego historia podkreśla wewnętrzny konflikt, przed którymi stoi wielu z tym stanem.

Strategie radzenia sobie

Strategie radzenia sobie obejmują regularne doradztwo, praktyki uważności i rozwijanie hobby poza systemami fitness. David wspomina: „Terapia i malowanie były moim schronieniem. Pomagają mi skupić się na czymś poza moim wyglądem fizycznym. ”

Znaczenie wsparcia

Rola wsparcia ze strony rodziny, przyjaciół i dostawców opieki zdrowotnej jest kluczowa. David przypisuje swój system wsparcia za swoje postępy: „Ich zrozumienie i cierpliwość były kluczowe w mojej podróży w kierunku akceptacji”.

Wniosek

Ten artykuł zagłębił się w złożoność dysmorfii odwrotnego ciała, podkreślając jego objawy, przyczyny i wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne. Omówiono wyzwania w diagnozie i nakładanie się z innymi zaburzeniami, a także skuteczność leczenia takich jak CBT i znaczenie środowiska wspierającego.

Zrozumienie i świadomość dysmorfii odwrotnego ciała ma kluczowe znaczenie. Jest to stan, który wykracza poza entuzjazm próżności lub fitness, obejmując głęboko zakorzenione walki psychologiczne. Zachęcane są osoby stojące przed tym zaburzeniem do poszukiwania profesjonalnej pomocy i wsparcia, ponieważ podróż w kierunku powrotu do zdrowia i samoakceptacji jest procesem współpracy i ciągłym.