Ciężka astma: definicja, przyczyny, objawy, diagnoza i leczenie

Ciężki przegląd astmy

Astma jest przewlekłym stanem oddechowym, który dotyka milionów ludzi na całym świecie. Wiele osób z astmą ma łagodne lub umiarkowane objawy zarządzane przez medycynę, ale niewielki odsetek pacjentów ma ciężką astmę, która jest trudniejszą i czasami śmiertelną postacią tego stanu. Na życie osób cierpiących na ciężką astmę ma zasadniczo wpływ na szczególne wyzwania związane z diagnozą, leczeniem i codziennym zarządzaniem. Zagłębimy się w złożoność ciężkiej astmy w następującym artykule, patrząc na jej cechy, podstawowe przyczyny, potencjalne skutki uboczne, objawy i obecne metody leczenia.

Ciężka astma jest definiowana przez trwałe i niekontrolowane objawy, pomimo otrzymania leczenia lekami o dużej dawce. Objawy, które często zakłócają codzienne czynności i sen, obejmują ciągłe świszczący oddech, duszność, ucisk klatki piersiowej i kaszel. W przeciwieństwie do niższych form astmy, ciężkie ataki astmy mogą być nagle i ciężkie, wymagające częstego pobytu szpitalnego i wizyt ER.

Ciężka astma jest podtypem astmy, która nie reaguje dobrze na konwencjonalne terapie. Jest również znany jako astma oporna lub trudna do kontrolowania astma. Częstość występowania może się różnić w zależności od badanej społeczności, ale wpływa na około 5–10% wszystkich pacjentów z astmą. Pomimo najskuteczniejszego leczenia choroba charakteryzuje się nawracającymi zaostrzeniami, przedłużonymi objawami i zmniejszoną czynnością płuc.

Wciąż można odkryć dokładne przyczyny ciężkiej astmy. Wiadomo jednak, że na poważny rozwój astmy ma wpływ wiele rzeczy. Należą do nich podatność genetyczna osoby, wyzwalacze środowiskowe (w tym alergeny, zanieczyszczenia i ekspozycje zawodowe), infekcje oddechowe, otyłość oraz niektóre współistniejące warunki, takie jak przewlekłe zapalenie nosa lub polipy nosowe. Ważne jest, aby pamiętać, że chociaż cechy te zwiększają prawdopodobieństwo rozwoju ciężkiej astmy, nie każdy, kto doświadcza tych czynników, będzie miał ciężką astmę.

Na jakość życia jednostki ma znaczący wpływ ciężka astma. Ograniczenia aktywności fizycznej, zmniejszone czynność płuc, zaburzony sen i zwiększony dyskomfort psychiczny mogą wynikać z ciągłych objawów i zaostrzeń. Ponadto zdrowie emocjonalne pacjentów, powiązania społeczne i ogólna wydajność cierpią w wyniku powtarzających się pobytu szpitalnego, wizyt ER i potrzeby doustnych kortykosteroidów.

Powikłania związane z ciężką astmą obejmują rozwój stałego ograniczenia przepływu powietrza lub trwałą przebudowę dróg oddechowych, a także zwiększone ryzyko ataków astmy, które zagrażają życiu. Kwestie te podkreślają znaczenie wczesnej identyfikacji i skutecznego zarządzania w celu zmniejszenia ich negatywnego wpływu na zdrowie danej osoby.

Dokładna ocena obejmująca dokładną historię medyczną, badanie fizykalne, testowanie czynności płuc i inne wyspecjalizowane badania jest konieczne do zdiagnozowania ciężkiej astmy. Niezbędne jest rozróżnienie ciężkiej astmy od innych chorób, które przypominają jej objawy, takie jak niewydolność serca, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) lub dysfunkcja przewodu głosowego.

Strategia multidyscyplinarna łącząca terapie farmakologiczne, rozpoznawanie i zapobieganie, wykształcenie pacjentów i regularne obserwacje jest wymagane do leczenia ciężkiej astmy. Głównym celem jest zmniejszenie ryzyka zaostrzeń i powikłań, zwiększenie czynności płuc i objawy kontrolne.

Wdychane kortykosteroidy w wysokich dawkach, długo działających beta-agoniści i inne leki, takie jak teofilina, modyfikatory leukotrieny lub leki biologiczne, które ukierunkowane są na niektóre szlaki zapalne, są często stosowane w ramach farmakoterapii ciężkiej astmy. Bezpośrednio atakując leżące u podstaw mechanizmy zapalne, leczenie biologiczne, takie jak przeciwciała monoklonalne, które ukierunkowały szlaki immunoglobuliny E (IgE), interleukinę-5 (IL-5) lub IL-4/IL-13, przekształciły leczenie ciężkiej astmy.

Oprócz przyjmowania medycyny, znalezienia i unikania czynników, które pogarszają objawy astmy. Może to obejmować ochronę przed alergenami, zwiększenie jakości powietrza w pomieszczeniach i identyfikacja środowisk pracy, które pogarszają astmę. Pacjenci są wzmocnieni poprzez wykształcenie pacjentów, które obejmuje skuteczne techniki inhalatora i techniki samozarządzania, aby aktywnie uczestniczyć w ich opiece i rozpoznać wczesne oznaki ostrzegawcze ciężkiej astmy.

Regularne monitorowanie jest konieczne do oceny skuteczności terapii i w razie potrzeby zmodyfikowania strategii zarządzania. Dzienniki objawowe, testowanie czynności płuc i rutynowe wizyty kontrolne u lekarzy muszą być używane jako narzędzia monitorujące. 

Rozwój badań nieustannie rozwija zrozumienie ciężkiej astmy i otwiera drzwi do nowoczesnych strategii terapeutycznych. Tworzenie ukierunkowanych zabiegów, określonych strategii medycyny i funkcji drobnoustrojów w patofizjologii astmy są aktywnymi częściami badań nad ciężką astmą.

Osoby z ciężką astmą zmagają się z trudnym stanem, który ma duży wpływ na ich codzienne życie. Osoby z ciężką astmą i lekarzy muszą współpracować, aby zwiększyć kontrolę objawów i ogólną jakość życia, dzieląc się świadomością przyczyn, objawów i opcji leczenia chorób. Dla osób z ciężką astmą, trwające badania i odkrycia naukowe dają nadzieję na lepsze zarządzanie i wyniki.

Co to jest ciężka astma?

Ostra ciężka astma jest ostrym atakiem astmy, który nie poprawia się wraz z konwencjonalnymi terapiami szklanych oskrzela (inhalatorów) i kortykosteroidów. Wiele genów, z których niektóre mają działanie ochronne, przyczyniają się do rozwoju astmy, a każdy gen ma wyjątkową podatność na wpływ środowiska. Jednak podstawa genetyczna ostrej, ciężkiej astmy jest nadal nieznana. Objawy obejmują zwężenie klatki piersiowej, duszność (duszność), która szybko się pogarsza, suchy kaszel, wykorzystanie akcesoriów mięśni oddechowych, szybkie lub ciężkie oddychanie oraz ciężkie świszczący oddech. Niedrożność dróg oddechowych, która stanowi zagrożenie zagrażające życiu, jest uważane za objaw awaryjny ciężkiej astmy. Chociaż przyczyna rosnącej częstości występowania atopii i astmy jest jeszcze nieznana, jest to związane z zakażeniem wirusem oddechowym.

Ciężka astma jest definiowana przez trwałe i niekontrolowane objawy, pomimo otrzymania leczenia lekami o dużej dawce. Objawy, które często zakłócają codzienne czynności i sen, obejmują ciągłe świszczący oddech, duszność, ucisk klatki piersiowej i kaszel. W przeciwieństwie do niższych form astmy, ciężkie ataki astmy mogą być nagle i ciężkie, wymagające częstego pobytu szpitalnego i wizyt ER.

Ciężka astma jest podtypem astmy, która nie reaguje dobrze na konwencjonalne terapie. Jest również znany jako astma oporna lub trudna do kontrolowania astma. Częstość występowania może się różnić w zależności od badanej społeczności, ale wpływa na około 5–10% wszystkich pacjentów z astmą. Pomimo najskuteczniejszego leczenia choroba charakteryzuje się nawracającymi zaostrzeniami, przedłużonymi objawami i zmniejszoną czynnością płuc.

Astma charakteryzuje się powtarzającymi się epizodami świszczącego, duszności, ucisku klatki piersiowej i kaszlu. Kaszel uwalnia plwocina z płuc, ale usunięcie jest trudne. Ze względu na podwyższone ilości eozynofilowych białych krwinek wygląda ono przypominające pusa podczas powrotu do zdrowia po epizodzie astmy (zaostrzenie). Zazwyczaj objawy pogarszają się w nocy, rano, po wysiłku lub w chłodne dni. 

Zapalenie astmy charakteryzuje się napływem eozynofili podczas reakcji wczesnej fazy i mieszaną naciek komórkową złożoną z eozynofili, komórek tucznych, limfocytów i neutrofili podczas reakcji późnej fazy (lub przewlekłej). Ustanowienie środowiska immunologicznego, które jest głównie pomocnicze limfocytów T2 w przeciwieństwie do pomocniczego limfocytów T1, prawdopodobnie w wyniku specyficznych form stymulacji immunologicznej na początku, jest prostym wyjaśnieniem alergicznego zapalenia astmy. Dlatego osoba bezbronna genetycznie staje się podatna na alergeny.

Osoby z ciężką astmą zmagają się z trudnym stanem, który ma duży wpływ na ich codzienne życie. Osoby z ciężką astmą i lekarzy muszą współpracować, aby zwiększyć kontrolę objawów i ogólną jakość życia, dzieląc się świadomością przyczyn, objawów i opcji leczenia chorób. Dla osób z ciężką astmą, trwające badania i odkrycia naukowe dają nadzieję na lepsze zarządzanie i wyniki.

Pacjenci z astmą są leczeni wieloma lekami. Niektóre leki zapobiegają lub zmniejszają zapalenie dróg oddechowych. Inni zatrzymują odpowiedź alergiczną, która powoduje objawy. Inni ułatwiają świszczące się i kaszel, co ułatwia oddychanie. Niektóre osoby uważają, że astma może zostać wyrosła, jednak jest to nieprawidłowe. Tak naprawdę nie wyrostasz astmy, nawet jeśli objawy znikną z czasem, ponieważ astma może prowadzić do zmian w dróg oddechowych.

Jaki jest drugi termin na ciężką astmę?

Kolejnym terminem na ciężką astmę jest „krucha astma” lub „trudna do kontrolowania astma”. Warunki te są wykorzystywane do zdefiniowania podzbioru przypadków astmy, które charakteryzują się trwałymi i ciężkimi objawami, pomimo otrzymania najlepszej możliwej opieki medycznej i terapii. Sugeruje to, że astma jest trudna do zarządzania i wymaga kompleksowej terapii w leczeniu objawów i unikania zaostrzenia.

Chociaż termin „ciężka astma” jest najbardziej znany i często używany, istnieją również dodatkowe terminy, które można użyć do lepszego opisania i kategoryzacji stanu. Warunki te obejmują ciężką astmę eozynofilową, kruchą astmę, trudną do kontrolowania astmę, astmę zależną od sterydów i astmę oporną na leczenie. Jednak w przypadku precyzyjnej diagnozy i skutecznego zarządzania astmą zawsze zaleca się rozmowę z lekarzem.

Krucha astma jest słowem używanym do scharakteryzowania niezwykle niestabilnej postaci astmy, która jest podatna na nagłe i poważne zaostrzenia. Kruche pacjenci z astmy często napotykają ogromne fluktuacje objawów i odpowiedzi na leczenie, a także nieprzewidywalne i szybkie zmiany w funkcji płuc.

Trudna do kontrolowania astma jest terminem stosowanym do wskazania astmy, który jest trudny do zarządzania, pomimo zalecanych schematów leków i strategii leczenia. Wskazuje to na konieczność bardziej aktywnych technik zarządzania, a także trwałe objawy, częste zaostrzenia i inne objawy.

Termin zależny od sterydów jest stosowany, gdy osoby z astmą potrzebują ciągłej doustnej terapii kortykosteroidów, aby kontrolować swoje objawy. Chociaż sterydy są silnymi lekami przeciwzapalnymi, które skutecznie radzą sobie z astmą, przedłużone ich wykorzystanie ma szereg negatywnych skutków ubocznych.

Termin „astma oporna na leczenie” opisuje astmę, która nie reaguje wystarczająco na konwencjonalne metody terapeutyczne. Aby kontrolować swoje objawy, osoby z astmą, które są odporne na leczenie, często potrzebują dodatkowych terapii, takich jak leki biologiczne lub zaawansowane interwencje.

Jak poważna jest ciężka astma?

Ciężka astma, znana również jako astma refrakcyjna lub trudna do leczenia, stanowi poważne wyzwania dla pacjentów, pracowników służby zdrowia i społeczeństwa jako całości. Poważność ciężkiej astmy podkreśla zwiększone ryzyko powikłań zdrowotnych, jakie przedstawia. Powtarzające się ataki astmy wymagają ratownika medycznego z powodu niekontrolowanego stanu zapalnego i zwężenia dróg oddechowych. Ataki te mogą być śmiertelne i prowadzą do hospitalizacji, przyjęć na jednostki intensywnej terapii lub jedno i drugie. Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), która zwiększa obciążenie zdrowia układu oddechowego, jest kolejnym zaburzeniem oddechowym, które jest bardziej prawdopodobne u osób z ciężką astmą.

Początek trwałej niedrożności dróg oddechowych jest jednym z głównych poważnych skutków ciężkiej astmy. Powtarzające się epizody stanu zapalnego i przebudowy dróg oddechowych stopniowo zwężają drogi oddechowe w czasie, które obniżają funkcję płuc. Pacjenci napotykają znaczne trudności w wyniku tej niedrożności, co prowadzi do przedłużonego dyskomfortu, ograniczeń ćwiczeń i zmniejszenia ogólnej zdolności oddechowej.

Zaostrzenia ciężkiej astmy, które występują często i regularnie, to kolejna powaga ciężkiej astmy. Zaostrzenia to szybkie pogorszenie objawów astmy, które są wywoływane przez wiele rzeczy, w tym narażenie na alergeny, infekcje oddechowe lub drażniące warunki środowiskowe. Epizody te są śmiertelne i wymagają pilnego leczenia, takiego jak podawanie ogólnoustrojowych kortykosteroidów i hospitalizacja. 

Zakażenia układu oddechowego częściej wpływają na osoby z ciężką astmą. Naturalne mechanizmy obrony płuc są narażone na ciągłe zapalenie i zmiany strukturalne w dróg oddechowych, pozostawiając narząd bardziej otwarty na zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybowe. Zakażenia oddechowe, takie jak zapalenie płuc i zapalenie oskrzeli, wywołują zaostrzenia, dalsze pogarszające się kontrola astmy i prowadzące do przedłużających się okresów odzyskiwania.

Ciężka astma ma poważny negatywny wpływ na zdrowie psychiczne i emocjonalne pacjenta. Lęk, rozpacz i niższa jakość życia wynikają z przewlekłej natury choroby, częstych objawów, ograniczeń aktywności fizycznej oraz ciągłej potrzeby leków i monitorowania. Zwłaszcza w przypadku astmy lęk przejawia się unikanie wyzwalaczy, epizodów paniki i strachu przed utratą oddechu, co dodatkowo ogranicza codzienne czynności.

Leki w wysokiej dawce, takie jak doustne kortykosteroidy, długo działające beta-agoniści i biologiczne, są często stosowane w leczeniu ciężkiej astmy. Chociaż leki te są niezbędne do leczenia objawów, mają niechciane skutki uboczne. Na przykład długoterminowe użycie ogólnoustrojowych kortykosteroidów może powodować przyrost masy ciała, rozwój zaćmy, supresję nadnerczy, osteoporozę i zwiększoną podatność na infekcje. 

Oba ilość snu i jakość mają duży wpływ ciężka astma. Wzory snu są zakłócane i rozdrobnione przez objawy astmy nocnej, takie jak nocne kaszel, świszczący oddech i duszność. Problemy ze snem prowadzą do zmęczenia w ciągu dnia, słabej uwagi, upośledzonej funkcji poznawczej i ogólnego spadku jakości życia. Ponadto brak snu utrudnia kontrolowanie objawów astmy, co prowadzi do błędnego cyklu objawów i problemów ze snem.

Osoby z ciężką astmą mają ograniczenia dotyczące zdolności do wykonywania określonych zadań lub pracy w poszczególnych środowiskach. Osoby z ciężką astmą są bardziej podatne na zaostrzenia w niektórych branżach, które podlegają pracownikom na alergeny, drażniące lub wysiłek fizyczny. W rezultacie ludzie mogą potrzebować zmienić karierę, skrócić godziny pracy, a nawet całkowicie zrezygnować z zawodów, co ma wpływ na ich bezpieczeństwo zawodowe i finansowe.

Czym różni się ciężka astma od innych rodzajów astmy?

Podczas gdy wszystkie rodzaje astmy obejmują przewlekłe zapalenie i zwężenie dróg oddechowych, ciężka astma stanowi dodatkowe wyzwania i różni się od innych rodzajów astmy na kilka sposobów. 

W porównaniu z łagodniejszymi rodzajami choroby ciężka astma często objawia się częstszymi i ciężkimi objawami. Powtarzające się kaszel, ucisk klatki piersiowej, duszność i świszczący oddech to niektóre z tych objawów. Osoby cierpiące na astmę z ciężkimi objawami często mają objawy każdego dnia, czasem nawet kilka razy dziennie, co znacznie obniża ich jakość życia.

Standardowe leki astmy, takie jak krótko działające rozszerzenia oskrzela (np. Albuterol) i wziewne kortykosteroidy są często mniej skuteczne w leczeniu ciężkiej astmy. Aby wyleczyć astmę, osoby z ciężkimi przypadkami muszą przyjmować większe dawki lub dodatkowe rodzaje leków. Pacjenci nadal doświadczają objawów i zaostrzeń po najskuteczniejszym leczeniu.

Zwiększona częstość ataków astmy lub zaostrzeń wiąże się z ciężką astmą. Są to przypadki, w których objawy astmy szybko się nasilają, często wymagają natychmiastowej pomocy medycznej. Zaostrzenia ciężkiej astmy mogą być niebezpieczne, a nawet śmiertelne, jeśli nie są leczone od razu.

Przewlekłe i pogarszające się zapalenie dróg oddechowych jest powszechną cechą ciężkiej astmy. Wiele wyzwalaczy, w tym nadaktywna odpowiedź immunologiczna, zwiększona synteza chemiczna zapalna i udział poszczególnych komórek odpornościowych, przyczynia się do tego stanu zapalnego. To przewlekłe zapalenie przyczynia się do trwałych objawów i zmniejszonej odpowiedzi leczenia obserwowanej w ciężkiej astmie.

Na codzienne czynności, kontakty społeczne i ogólne samopoczucie jednostki mają duży wpływ ciężka astma. Ograniczenia fizyczne, zaburzenia snu i powtarzające się hospitalizacje wynikają z choroby. Ze względu na ciągłe leczenie objawów i nieprzewidywalną naturę zaostrzeń przewlekła natura ciężkiej astmy prowadzi do problemów emocjonalnych i psychicznych.

Jak powszechna jest ciężka astma?

Ciężka astma jest stosunkowo mniej powszechna w porównaniu z łagodnymi lub umiarkowanymi postaciami astmy. Dokładna częstość występowania ciężkiej astmy różni się w zależności od badanej populacji i kryteriów zastosowanych do zdefiniowania jej nasilenia. Szacuje się jednak, że około 5-10% osób z astmą ma ciężką astmę.

Uważa się, że ciężka astma wpływa na 5% do 10% pacjentów. Spośród nich od 20% do 50% jest uważanych za ciężką, niekontrolowaną astmę, co oznacza, że ​​nie są one w stanie odpowiednio poradzić sobie z chorobami z lekami, które są już na rynku. Według szacunków około 1 miliona Amerykanów i 2,5 miliona osób na całym świecie cierpi na ciężką, niekontrolowaną astmę.

Dzieci z ciężką astmą są narażone na zwiększone ryzyko poważnej zachorowalności. Dzieci z ciężką astmą częściej doświadczają negatywnych wyników, takich jak skutki uboczne leków, zagrażające życiu zaostrzenia i niższa jakość życia. Bardzo ważne jest rozróżnienie między ciężką astmą oporną na terapię od trudności w leczeniu astmy, która jest trudna do zarządzania. Złe przestrzeganie narkotyków, niewłaściwe leczenie lub niedokładna diagnoza astmy są najczęstszymi problemami, które należy wykluczyć przed zdiagnozowaniem ciężkiej astmy u dzieci.

Według raportu Centers for Disease Control and Prevention (CDC) wśród dzieci w wieku od 5 do 11 i 12 i 17 lat wynosi odpowiednio 9,6% i 10,5%. Szacuje się, że 8,3% dzieci poniżej 18 roku życia w USA ma astmę. Wykazano, że dzieci z normalną czynnością płuc i normalnym wskaźnikiem masy ciała mają astmę, niezależnie od tego, jak ciężkie było. Dzieci z ciężką astmą mają liczbę eozynofili, czułość alergenu i poziomy IgE, które są zauważalnie wyższe niż u dorosłych.

Chociaż większość dzieci z astmą reaguje skutecznie na rutynowe leczenie, znaczna z nich nadal ma ciężką chorobę odporną na normalne leczenie. Według międzynarodowych badań astmy i alergii w dzieciństwie (ISAAC) istnieje 6,9% nastolatków na całym świecie, ma ciężką astmę, z rozpowszechnieniem od 3,8% w Azji i Pacyfiku, Europie Północnej i Wschodniej oraz 11,3% w Ameryce Północnej. Dzieci z ciężką astmą częściej doświadczają działań niepożądanych związanych z narkotykami, zagrażającymi życiu zagraniciu i niższej jakości życia. W rezultacie ciężka astma jest znaczącym obciążeniem zdrowotnym. Ciężka astma ma również charakterystykę znaną jako trwałe ograniczenie przepływu powietrza. 

Jakie przyczyny lub czynniki ryzyka ciężkiej astmy?

Zrozumienie przyczyn ciężkiej astmy ma kluczowe znaczenie dla skutecznych strategii zapobiegania i zarządzania. Genetyczne predyspozycje, uczulenie alergenu, rozregulowanie immunologiczne, ekspozycje środowiskowe, hiperreaktywność dróg oddechowych, otyłość i wyzwalacze zawodowe przyczyniają się do rozwoju i zaostrzenia ciężkiej astmy. 

Na ciężką astmę znacząco wpływają czynniki genetyczne. Ludzie częściej rozwijają astmę, jeśli mają rodzinną historię choroby lub innych chorób alergii. Liczne geny, w tym te zaangażowane w kontrolę immunologiczną, nadreaktywność dróg oddechowych i rozwój płuc, zostały powiązane z patofizjologią ciężkiej astmy. Mutacje w tych genach wpływają na tendencję osoby do reakcji alergicznych i ostatecznego rozwoju astmy.

Uczulenie na niektóre alergeny jest jednym z głównych czynników, które przyczyniają się do ciężkiej astmy. Te alergeny obejmują roztocza pyłu w domu, pyłek, łupież zwierząt, drobnoustroje z pleśni i określone pokarmy. Gdy alergeny te są narażone na osoby zagrożone, ich układ odpornościowy generują silniejszą reakcję, co powoduje zapalenie dróg oddechowych i zwężenie oskrzeli. Na początek i pogorszenie ciężkiej astmy wpływają różne czynniki środowiskowe. Objawy astmy są zaostrzone przez alergeny zewnętrzne, takie jak zanieczyszczenia pyłku i powietrza, w tym palenie, cząsteczki i lotne związki organiczne (LZO). Ponadto wirusowe infekcje oddechowe pogarszają istniejące wcześniej objawy astmy lub zwiększają szanse na jej zdobycie, szczególnie u małych dzieci.

Astma spowodowana przez alergie jest często wywoływana przez narażenie zawodowe na wiele chemikaliów. Ze względu na narażenie na drażniące lub alergeny, takie jak chemikalia, kurz lub opary, niektóre zawody, takie jak rolnictwo, obróbka drewna i produkcja chemiczna, stanowią wyższe ryzyko. Znaczny udział chorób astmy dorosłych jest spowodowany czynnikami zawodowymi. Te bodźce z miejsca pracy mogą powodować hiper-reakcję dróg oddechowych i trwałe zapalenie dla osób wrażliwych.

Czy alergie powodują ciężką astmę?

Tak, astma i alergie to dwie często doświadczane choroby medyczne, które mają znaczący wpływ na populację świata. Liczne badania ujawniły silny związek między alergiami a astmą, szczególnie w przypadkach ciężkiej astmy, pomimo faktu, że oba zaburzenia są oddzielne. Celem artykułu jest dogłębne badanie połączeń między alergenami a ciężką astmą. 

Alergie to reakcje immunologiczne wywołane narażeniem na określone rzeczy lub alergeny, które zwykle są nieszkodliwe dla większości ludzi. Te podrażnienia występują w wielu różnych postaciach i obejmują pyłki, roztocza pyłu, odchylenie dla zwierząt, zarodniki pleśni i niektóre pokarmy. Ilekroć narażone na alergen, te ze słabymi substancjami układu odpornościowego, takie jak histamina, co prowadzi do objawów, w tym kichania, swędzenia, wodnistych oczu i przekrwienia nosa.

Z drugiej strony astma jest przewlekłą chorobą oddechową naznaczoną zapaleniem dróg oddechowych i zwężenia. Wrzechanie, kaszel, duszność i ucisk w klatce piersiowej to objawy tego stanu zapalnego. Od łagodnego do ciężkiego, astma wpływa na codzienne życie i ogólne samopoczucie. Ciężka astma stanowi poważne ryzyko dla ludzi. 

Astma i alergie często współistnieją, a astma czasami rozwija się u osób z alergiami. Różne czynniki genetyczne, środowiskowe i immunologiczne odgrywają rolę w precyzyjnym związku między dwoma zaburzeniami, które są złożone i wielowymiarowe.

Astma związana z alergią jest jednym z podstawowych mechanizmów łączących alergie i ciężkiej astmy. W ciężkiej astmie ekspozycja na alergen rozpoczyna reakcję immunologiczną, która zawęża i podrażnia drogi oddechowe. W rezultacie osoby, które podwyższały wrażliwość na alergeny, doświadczają ciężkich objawów astmy. Według szacunków znaczna liczba osób z astmą, zwłaszcza dzieci, ma ciężką astmę.

Objawy astmy są często powiązane z niektórymi alergenami. Te alergeny obejmują karaluchy, roztocza, zwierzakowe i pleśni. Narażenie na te alergeny powoduje poważny atak astmy u ludzi, którzy mają zarówno alergie, jak i astmę. Aby zminimalizować ryzyko zaostrzeń, ludzie tacy muszą właściwie zidentyfikować i zarządzać swoimi wyzwalaczami.

Inne bodźce niezażerowe przyczyniają się do ciężkich epizodów astmy oprócz alergenów. Wyzwalacze te obejmują palenie, ćwiczenia, chłodne dni, zanieczyszczenie powietrza, choroby oddechowe i określone leki. Regulacja i zapobieganie ciężkim atakom astmy wymaga kontrolowania tych czynników wraz z alergenami.

Jakie są typowe objawy ciężkiej astmy?

Rozpoznanie objawów ciężkiej astmy ma kluczowe znaczenie dla wczesnej diagnozy, skutecznego leczenia i poprawy długoterminowych wyników. Poniżej wymieniono niektóre powszechne objawy ciężkiej astmy. 

Niektórzy ciężcy osoby cierpiące na astmę mają problemy z żołądkowo -jelitowym, takie jak refluks, wzdęcia i ból w brzuchu. Niektóre wyzwalacze, takie jak stres, poszczególne leki lub choroby leżące u podstaw choroby refluksowej przełyku (GERD), powodują widoczne objawy. Jednak w celu oceny konkretnych objawów i zidentyfikowania przyczyny podstawowej, ważne jest, aby rozmawiać z lekarzem.

Ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem, jeśli dana osoba ma ciężki lub uporczywy dyskomfort brzuszny w celu uzyskania właściwej diagnozy i leczenia. Ekspert medyczny będzie w stanie ocenić objawy, przeprowadzić wszelkie niezbędne testy i zaoferować określone zalecenia oparte na konkretnych warunkach.

Lęk i ciężka astma często oddziałują, co powoduje złożoną interakcję między zdrowiem fizycznym i psychicznym. U osób z ciężką astmą alergeny powodują odpowiedź immunologiczną, która powoduje łańcuch zdarzeń, który zwiększa poziom stresu i lęk. Trwałe obawy związane z atakiem astmy i związane z nimi ograniczenia codziennych czynności wywołanych przez poważną astmę mają poważny negatywny wpływ na zdrowie psychiczne osoby. Lęk pogorszy poważne objawy astmy, powodując hiperwentylację i zwężenie oskrzeli.

U osób z ciężką astmą wiele zmiennych prowadzi do wzrostu lub pogorszenia lęku. Po pierwsze, nieregularne cechy epizodów astmy i odpowiadający strach przed uduszeniem powodują wiele niepokoju. Ból psychiczny wywołany postrzeganiem zagrożenia dla własnego lub ukochanej osoby rozpoczyna cykl zmartwienia i niepokoju. Ponadto ograniczenia wprowadzone przez ciężką astmę, takie jak unikanie określonych miejsc lub czynności, powodują izolację społeczną, niską samoocenę i zwiększony niepokój.

Dodatkowo na układ mózgu i neuroprzekaźników wpływają bezpośrednio przewlekłe zapalenie i rozregulowanie immunologiczne związane z ciężką astmą.

Zmęczenie jest częstym objawem osób z ciężką astmą, chociaż zwykle jest maskowane przez bardziej zauważalne objawy oddechowe. Wiele czynników odgrywa rolę w jego pojawieniu się, chociaż dokładne mechanizmy powodujące zmęczenie związane z ciężką astmą nie są w pełni znane.

Z powodu nocnych objawów ciężkiej astmy, takich jak kaszel i trudności z oddychaniem, wzorce snu są zaburzone. Zakłócenia te powodują słaby sen, co powoduje wyczerpanie w ciągu dnia i niski poziom energii. 

Poniżej wymieniono niektóre powszechne objawy ciężkiej astmy. 

1. Duszność 

Ludzie, którzy mają ciężką astmę, mogliby poczuć oddech lub mieć problemy z oddychaniem. W zależności od pacjenta i występowania wyzwalaczy nasilenie tego objawu waha się od niewielkiego do ciężkiego. Wpływ duszności na aktywność fizyczną i tolerancję wysiłku jest znaczny. Czasami towarzyszy mu ucisk w klatce piersiowej.

Wśród różnych objawów doświadczanych przez osoby z ciężką astmą trudność w oddychaniu wyróżnia się jako jeden z najbardziej niepokojących i wyniszczających. Charakterystycznym oznaką ciężkiej astmy jest trudności z oddychaniem. Zdarza się to w wyniku zapalenia i zwężenia dróg oddechowych, co uniemożliwia wystarczającą ilość powietrza do płuc i wychodzenia. Układ odpornościowy poważnie astmatycznej przesadza z niektórymi alergenami, co powoduje reakcję zapalną w drogach oddechowych. To zapalenie powoduje obrzęk, wzrost produkcji śluzu i zwężenie oskrzeli lub zaostrzenie mięśni otaczających drogi oddechowe.

Problemy z oddychaniem są znacznie zaostrzone przez zwężenie oskrzeli. Kobieta oddechu i charakterystyczny świszczący dźwięk jest spowodowany zwężeniami w drogach oddechowych, które utrudniają przejście powietrza. Problemy z oddychaniem obejmują intensywność od niewielkich do ciężkiego i czasami mogą zmieniać zagrażające życiu, wymagając pogotowia medycznego.

Na jakość życia osoby z ciężką astmą ma duży wpływ na trudności z oddychaniem. Dla osób z ciężką astmą proste działania, takie jak wchodzenie po schodach, ćwiczenie, a nawet rozmowa mogą stać się trudne. Utrzymujący się wysiłek oddychania powoduje wyczerpanie, zmartwienie i zmniejszenie aktywności fizycznej.

2. Wrzechanie 

Wrzechy jest jednym z najbardziej zauważalnych objawów ciężkiej astmy. Swepanie to termin używany do opisania wysokiego gwizdka, który dzieje się podczas oddychania. Z powodu stanu zapalnego i nadmiernej produkcji śluzu powoduje go zwężenie dróg oddechowych. Swepanie występuje zarówno podczas inhalacji, jak i wydechu, jednak jest to bardziej oczywiste podczas wydechu. Po wystawieniu na alergeny lub wyzwalaczy, takich jak roztocza, pyłki, włosy dla zwierząt domowych lub określone pokarmy, osoby z ciężką astmą często zgłaszają, że ich świszczenie się pogarsza. 

Niektórzy pacjenci mają świszczącą duszność, która jest hałaśliwa, niewygodna oddychanie, inni opisują gwizdanie oddech lub szelest śluzu w gardle. Większość pacjentów z astmą, którzy zgłaszają aktywne oddech, zwykle ma dokument lekarza, w którym to odkrycie jest napisane. Swepanie niekoniecznie towarzyszy aktywnej astmie, dlatego jej brak nie wyklucza diagnozy ciężkiej astmy. Zapytany bezpośrednio, niektóre osoby z uporczywą astmą, które doręczyły się, aby zachwycić tę informację. Większość astmatyków zgłasza szczelność klatki piersiowej częściej niż świszczący oddech, często w połączeniu z kaszlem lub dusznością. Dlatego ważne jest, aby zapytać o świszczenie od każdego pacjenta, który ma ciągłe lub sporadyczne objawy oddechowe, historię astmy lub innych przewlekłych chorób dróg oddechowych.

Zlokalizowana lub powszechna niedrożność lub zwężenie dróg oddechowych od krtani do małych oskrzeli powoduje świszczący oddech. Zwężenie oskrzeli, obrzęk błony śluzowej, kompresja zewnętrzna, częściowa niedrożność przez guz, obcy materiał lub trwałe wydzieliny to kilka możliwych przyczyn zwężenia dróg oddechowych. Uważa się, że prawie zamknięte przez drogi oddech ściany dróg oddechowych oscylują lub wibrują, co wytwarza świszczyznię. Zmniejszone ciśnienie gazowe i przepływ są wytwarzane w ograniczonym obszarze, gdy powietrze jest wymuszane przez ograniczoną część dróg oddechowych z dużą prędkością zgodnie z zasadą Bernoulli. W pewnym momencie wewnętrzne ciśnienie w dróg oddechowych zaczyna rosnąć, a następnie światło oddechowe po prostu otwiera się ponownie. Powoduje to „trzepotanie” ścian dróg oddechowych i melodyjny, „ciągły” dźwięk, gdy drogi oddechowe na przemian są prawie zamknięte i prawie otwarte.

3. Trudność w mówieniu 

Gdy objawy astmy trwają pomimo leków w wysokiej dawce i idealnej opieki, zidentyfikowana jest ciężka astma. Pacjenci z ciężką astmą doświadczają dużego obciążenia chorobą i płacą wysokie wydatki medyczne. W ciężkiej astmie upośledzenie sznurka głosowego jest znaczącym powikłaniem. Kiedy głos wokalny składa się szybko i mimowolnie zamykany podczas oddychania, powoduje dysfunkcję przewodu głosowego, co powoduje kaszel, świszczący oddech i duszność oddechu. Dysfunkcja przewodu głosowego jest często mylona z astmą. Ponadto problemy głosowe są powszechnym oznaką astmy. W ciężkiej astmie upośledzenie krtani nie jest dobrze rozpoznawane. Celem tego badania było scharakteryzowanie funkcji krtani u osób z ciężką astmą i porównanie jej z osobami z innymi nieprawidłowościami krtani, takimi jak dysfonizacja rdzenia wokalnego i dysfonia napięcia mięśni.

Vertigan i współpracownicy przyjrzeli się funkcji krtani w 4 grupach pacjentów, w tym z ciężką astmą, dysfunkcją sznurka głosowego, dysfonii napięcia mięśniowego i zdrowych kontroli w badaniu opublikowanym w Journal of Allergy and Clinical Immunology: w praktyce. Uczestnicy wzięli udział w różnych ocenach, w tym w badaniach głosowych, zweryfikowanych ocen objawów pacjenta i funkcjonalnej transnazowej laryngoskopii. W przypadku pilotażowej interwencji patologii mowy losowo wybrano dziesięć osób z ciężką astmą.

Uczestnicy z ciężką astmą doświadczyli obniżonej jakości głosu, zwiększonego kaszlu i nadwrażliwości krtani. Dysfunkcja krtani wpłynęła na 88% osób z ciężką astmą, która albo uszkodziła ich głos lub zdolność oddychania. Obaj obecni byli pacjenci z dysfunkcją przewodu głosowego i nieregularnym ruchem fałdowania głosu. Podczas przemówienia występowało również nieprawidłowe napięcie w grupach mięśni krtani (pudełko głosowe) i fałdach wokalnych. Zgodnie z tym odkryciem niezwykła jakość głosu astmatycznego pacjentów jest wynikiem wzorców napięcia mięśniowego. Średni wynik kwestionariusza kontroli astmy wzrósł o 0,5 u 10 uczestników, którzy otrzymali interwencję patologii mowy, a każdy uczestnik wykazał poprawę co najmniej jednego objawu. Mimo to nie było żadnych zmian w funkcji płuc. 

Tradycyjnie astma była postrzegana jako niższe zaburzenie dróg oddechowych. Biorąc pod uwagę wysoką częstość występowania dysfunkcji krtani u osób z ciężką astmą, może występować silna korelacja między dwoma warunkami, które mogą pojawiać się jako sznur głosowy lub dysfonia napięcia mięśni. Według wstępnych danych interwencja patologii mowy poprawia wyniki kontroli astmy poprzez poprawę dysfunkcji krtani. Dysfunkcja krtani należy ocenić i leczyć w celu zmniejszenia jego wpływu na objawy astmy i umożliwić wyspecjalizowane leczenie.

4. Trudność spanie

Zaburzenia snu u osób z ciężką astmą jest skomplikowanym problemem, który ma duży wpływ na ich zdrowie i samopoczucie. Pracownicy służby zdrowia tworzą kompletne programy leczenia, które obejmują zarówno zarządzanie astmą, jak i interwencje snu, znając przyczyny i doceniając, jak ważne jest rozwiązywanie zakłóceń snu w ciężkiej astmie. Pacjenci i pracownicy służby zdrowia muszą współpracować w celu poprawy kontroli astmy i jakości snu, co ostatecznie poprawi jakość życia osób o ciężkiej astmie.

Nocne objawy ciężkiej astmy, takie jak kaszel, świszczący oddech, duszność i ucisk w klatce piersiowej, są częstsze i intensywne. Trudno jest dobrze odpocząć, ponieważ objawy te mogą spowodować, że osoba obudzi się ze snu.

Obturacyjny bezdech senny (OSA) i nocna astma to dwa warunki oddychania, które częściej rozwijają się u osób z ciężką astmą. OSA charakteryzuje się krótkimi przystankami w oddychaniu podczas snu z powodu częściowej lub całkowitej niedrożności górnych dróg oddechowych. Krótko działające beta-agoniści i doustne kortykosteroidy to dwa przykłady leków stosowanych w leczeniu astmy, które zakłócają sen lub indukują bezsenność. Trudności ze snem u osób z ciężką astmą pogarszają się przez te działanie niepożądane.

Pacjentom z uporczywą astmą muszą być zarządzani odpowiednimi lekarstwami, takimi jak agoniści beta i wziewne kortykosteroidy. Jednak pomimo zastosowania wdychanych kortykosteroidów (ICS) znaczna liczba pacjentów nadal doświadcza objawów, szczególnie w nocy. Pacjenci z chorobami oskrzeli doświadczają złej jakości życia, pozbawienia snu i lęku w wyniku ich nocnej duszności i czujności. W celu oceny kontroli choroby mogą być istotne snu astmatyczne i leczenie nocne.

Istnieją powiązania między objawami związanymi z astmą a problemami ze snem. W porównaniu z pacjentami bez problemów oskrzeli, astmatyka częściej mają trudności z zasypianiem, zaburzonym snem na polisomnografii, wczesnych porannych przebudzeniach i senności w ciągu dnia. Ponad 40% dzieci z astmą wykazuje klinicznie istotną codzienną senność. Dorośli astmatycy, którzy doświadczyli znacznej senności w ciągu dnia, stanowili 50% populacji.

Istnieją teraz mocne dowody na to, że objawy astmatyczne, problemy ze snem, ograniczenia aktywności, upośledzenie czynności płuc i potrzebę leków ratowniczych można leczyć przy odpowiednim leczeniu. Gdy astma jest pod kontrolą, objawy tylko czasami reccur, a ciężkie zaostrzenia muszą być rzadkie.

5. Szybkie oddychanie

Szybkie oddychanie, znane również jako tachypnea, jest jednym z wielu objawów doświadczanych przez osoby z ciężką astmą i jest głównym powodem do niepokoju. 

W ciężkiej astmie, narażona na alergeny, takie jak pyłek, roztocza pyłu lub odchylenie zwierząt domowych, powoduje reakcję immunologiczną, która rozpala drogi oddechowe. Ze względu na obrzęk i zwężenie ścian dróg oddechowych wywołanych przez to zapalenie, trudniej jest swobodne wejście i wychodzenie z płuc. Szybkie oddychanie wynika z reakcji ciała na przyspieszenie oddychania.

W ciężkiej astmie szybkie oddychanie powoduje hiperwentylację, stan oznaczony przez nierównowagę w spożyciu tlenu i wyjściu dwutlenku węgla. Powoduje to poczucie zawroty głowy, zawrotów głowy i mrowienia w kończynach. Hipersyventilation pogarsza niewydolność układu oddechowego, a u niektórych osób prowadzi ataki paniki.

Wśród różnych objawów doświadczanych przez osoby z ciężką astmą trudność w oddychaniu wyróżnia się jako jeden z najbardziej niepokojących i wyniszczających. Charakterystycznym oznaką ciężkiej astmy jest trudności z oddychaniem. Zdarza się to w wyniku zapalenia i zwężenia dróg oddechowych, co uniemożliwia wystarczającą ilość powietrza do płuc i wychodzenia. Poważny układ odpornościowy osoby astmatycznej z góry reaguje na niektóre alergeny, co powoduje reakcję zapalną w drogach oddechowych. To zapalenie powoduje obrzęk, wzrost produkcji śluzu i zwężenie oskrzeli lub zaostrzenie mięśni otaczających drogi oddechowe.

Problemy z oddychaniem są znacznie zaostrzone przez zwężenie oskrzeli. Kobieta oddechu i charakterystyczny świszczący dźwięk jest spowodowany zwężeniami w drogach oddechowych, które utrudniają przejście powietrza. Problemy z oddychaniem obejmują intensywność od niewielkich do ciężkiego i czasami mogą zmieniać zagrażające życiu, wymagając pogotowia medycznego.

Na jakość życia osoby z ciężką astmą ma duży wpływ na trudności z oddychaniem. Dla osób z ciężką astmą proste działania, takie jak wchodzenie po schodach, ćwiczenie, a nawet rozmowa mogą stać się trudne. Utrzymujący się wysiłek oddychania powoduje wyczerpanie, zmartwienie i zmniejszenie aktywności fizycznej.

6. Ciężki kaszel

Przewlekły kaszel jest kolejnym powszechnym oznaką ciężkiej astmy. Kaszel jest suchy lub w towarzystwie produkcji śluzu. Jest to wywoływane przez alergeny lub ćwiczenia fizyczne i wydaje się, że zdarzają się częściej w nocy lub wczesnym rankiem. Ponadto choroby układu oddechowego i narażenie na drażniące, takie jak dym lub silne zapachy, pogarszają kaszel.

Niewielki odsetek osób z astmą doświadcza niewygodnego i trudnego stanu ostrego kaszlu. Aby stworzyć wydajne metody zarządzania, konieczne jest zrozumienie pochodzenia, objawów i skutków ciężkiej astmy. Osoby z ciężką astmą mogą poprawić jakość życia poprzez lepsze kontrolowanie objawów, zmniejszając ciężkie zaklęcia kaszlu i dostosowując ich styl życia odpowiednią opieką medyczną, wsparcie i zmiany stylu życia. Aby uzyskać odpowiednią opiekę i wsparcie, bardzo ważne jest, aby jak najszybciej szukać pomocy medycznej, jeśli ty lub ktoś, kogo kochasz, ma poważne objawy astmy.

7. ucisk lub ból klatki piersiowej 

U osób z ciężką astmą szczelność w klatce piersiowej i bólu są spowodowane złożonymi interakcjami między układem neurologicznym, układem immunologicznym i układem oddechowym. Objawy te są spowodowane wieloma ważnymi czynnikami.

Zapalenie dróg oddechowych: U osób z ciężką astmą uporczywe zapalenie dróg oddechowych powoduje większą produkcję śluzu i zwężenia oskrzelowego, co powoduje ucisk w klatce piersiowej.

Oskrzel: Szybkie skurcze mięśni dróg oddechowych zwanych rozdzielczością oskrzeli powoduje, że już spuchnięte drogi oddechowe stają się jeszcze bardziej zwężone, co powoduje dyskomfort i ból w klatce piersiowej.

Nadmierna reagowanie: Osoby z ciężką astmą mają drogi oddechowe, które są zbyt wrażliwe na różnorodne wyzwalacze, takie jak alergeny, dym lub ćwiczenia, które mogą powodować ucisk w klatce piersiowej i bólu.

Pułapkowanie powietrza: W ciężkiej astmie akumulacja powietrza powoduje długotrwałe wygaśnięcie, co powoduje ekspansję płuc i prowadzi do dyskomfortu klatki piersiowej.

Konsekwencje kliniczne: IN Pacjenci z ciężką astmą, uciskiem klatki piersiowej i ból mają ważne konsekwencje kliniczne, które wpływają na ogólne zdrowie pacjenta.

Zmniejszona jakość życia: Aktywność fizyczna, sen i codzienne funkcjonowanie mogą być znacznie ograniczone przez ucisk i ból klatki piersiowej, co powoduje zmniejszenie standardu życia.

Pacjenci z niekontrolowaną astmą często doświadczają licznych zaostrzeń i potrzebują hospitalizacji, które stają się obciążone systemem opieki zdrowotnej.

Skutki uboczne leków: Skurcze mięśni i problemy trawienne mogą wystąpić podczas stosowania wysokich dawek leków w leczeniu ciężkiej astmy.

8. Zmęczenie lub słabość

Zmęczenie jest częstym objawem osób z ciężką astmą, chociaż zwykle jest maskowane przez bardziej zauważalne objawy oddechowe. Wiele czynników odgrywa rolę w jego pojawieniu się, chociaż dokładne mechanizmy powodujące zmęczenie związane z ciężką astmą nie są w pełni znane.

Z powodu nocnych objawów ciężkiej astmy, takich jak kaszel i trudności z oddychaniem, wzorce snu są zaburzone. Zakłócenia te powodują słaby sen, co powoduje wyczerpanie w ciągu dnia i niski poziom energii. 

Ataki astmy powodują zwężenie dróg oddechowych, co utrudnia oddychanie. Powoduje to mniejsze spożycie tlenu, które pozbawiłyby tkanki ciała i narządy tlenu. Brak tlenu powoduje zmęczenie, ponieważ jest to konieczne do wytwarzania energii. Różne cząsteczki i cytokiny są uwalniane w wyniku reakcji immunologicznej wywołanej przez przewlekłe zapalenie związane z ciężką astmą. Te chemikalia mają zdolność rozpowszechniania objawów złego samopoczucia i zmęczenia w całym ciele.

Na jakość życia jednostki ma duży wpływ zmęczenie ciężkiej astmy. Ciągłe zmęczenie utrudnia ćwiczenia i angażowanie się w aktywność fizyczną, co ogranicza zaangażowanie w czynności społeczne i codzienne. Ponadto zakłóca funkcje poznawcze, upośledzające ostrość, pamięć i ogólną wydajność. Ponadto cykl fizycznego i psychicznego zmęczenia powstaje przez obecność problemów oddechowych i zmęczenia, które obniżają motywację i podnoszą poziom stresu.

9. Ataki astmy 

Ataki astmy, znane również jako zaostrzenia lub „rozbłyski”, są ostrymi epizodami pogorszonych objawów astmy, często prowadzących do szybkiego pogorszenia funkcji płuc. Ze względu na ich regularność, nasilenie i odporność na terapię ataki te są szczególnie problematyczne w ciężkiej astmie. Drogi oddechowe są znacząco utrudnione przez ciężki śluz, obrzęk i stan zapalny podczas ataku na astmę.

W patofizjologii ataków astmy u osób z ciężką astmą jest skomplikowana interakcja wielu czynników. Stopień zapalenia astmatycznego w drogach oddechowych jest znaczący. Układ odpornościowy nadmiernie reaguje na alergeny lub podrażnienia poprzez wydzielanie mediatorów zapalnych, takich jak histamina, leukotrieny i cytokiny. Ta kaskada zdarzeń prowadzi do zwężenia oskrzeli i zwiększonej produkcji śluzu, dodatkowo zwężając drogi oddechowe.

Ponadto powtarzające się ataki są wywoływane przez przebudowę dróg oddechowych, co jest ważną cechą poważnej astmy. Trwałe zakażenie wpływa na strukturę dróg oddechowych, powodując zwłóknienie podnabłonkowe i pogrubienie błony podstawnej oprócz zwiększonej masy mięśni gładkich dróg oddechowych. Ograniczenie przepływu powietrza podczas zaostrzeń staje się jeszcze silniejsze w wyniku tych zmian.

Jak zdiagnozowano ciężką astmę?

Dokładny proces stosuje się do diagnozowania ciężkiej astmy, w tym dokładnego przeglądu historii medycznej pacjenta, oceny objawów, badania fizykalnego, testów czynności płuc, testów alergii i, jeśli to konieczne, testów wyzwań. Dokładna diagnoza umożliwia lekarzom tworzenie określonych planów leczenia, które obejmują metody unikania alergenów, leków i wykształcenia pacjentów, poprawy zarządzania i jakości życia u osób z ciężką astmą.

Pierwszy krok w diagnozowaniu ciężkiej astmy jest uzyskanie szczegółowej historii medycznej i przeprowadzenie dokładnej oceny objawów. Lekarz zapyta pacjenta o jego objawy, takie jak kaszel, świszczący oddech, duszność i nacisk w klatce piersiowej. Będą patrzeć na takie rzeczy, jak ćwiczenia, zimne powietrze, choroby układu oddechowego i narażenie na alergeny, jak to możliwe przyczyny lub kwestie obciążające. Lekarz oceni codzienną rutynę i nawyki snu pacjenta, a także częstotliwość, czas trwania i nasilenie objawów. 

Po przejrzeniu historii medycznej pacjenta przeprowadzane jest badanie fizykalne w celu poszukiwania wszelkich objawów lub oznak astmatycznych. Medyczny profesjonalista użyje stetoskopu do słuchania płuc pacjenta i słuchania wszelkich nienormalnych wyników oddechowych, takich jak świszczący oddech lub zmniejszone dźwięki oddechu. Oprócz sprawdzania fragmentów nosowych, szukają chorób alergicznych, takich jak wyprysk lub nieżyt nosa, które ogólnie pokrywają się z ciężką astmą.

Diagnoza ciężkiej astmy zależy w dużej mierze od wyników testowania czynności płuc. Egzaminy te mierzą wydajność, z jaką płuca mogą wdychać i wydechować powietrze, a także to, jak dobrze działają drogi oddechowe. Dwa najczęstsze zastosowane testy to test spirometrii i szczytowego przepływu wydechowego (PEF).

Spirometria ocenia, ile powietrza osoba może siłą wydechować po głębokim oddechu. Pomaga w ocenie wydajności płuc, w tym przepływu powietrza i objętości. Wzór obturacyjny, rozpoznawalny wzór, który wskazuje na blokowanie dróg oddechowych w ciężkiej astmie, można zobaczyć za pomocą spirometrii. 

W monitorowaniu PEF najszybsza szybkość, z jaką osoba siłą wydycha powietrze, jest mierzona za pomocą urządzenia ręcznego zwanego maksymalnym miernikiem przepływu. Regularne monitorowanie PEF pomaga w wykrywaniu wahań przepływu powietrza i określania nasilenia objawów astmy.

Skuteczne zarządzanie ciężką astmą zależy od rozpoznania określonych alergenów, które ją powodują. W celu zidentyfikowania obecności przeciwciał specyficznych dla alergenu badanie alergii przeprowadzane są za pomocą badań skórnych lub badań krwi (specyficzne IgE). Niewielkie ilości alergenów nakłada się na powierzchnię skóry podczas testowania skórki, a następnie natychmiast monitoruje reakcję alergiczną. Przeciwciała specyficzne dla alergenów są określane podczas badań krwi. Testy te potwierdzają tworzenie określonych schematów leczenia poprzez identyfikację alergenów, do których dana osoba jest nadwrażliwy.

Aby określić diagnozę ciężkiej astmy, czasami konieczne są testy wyzwań. Badania te obejmują dokładne monitorowanie objawów pacjenta i czynności płuc, jednocześnie narażając go na podejrzane alergeny lub wyzwalacze w kontrolowanych okolicznościach. Aby dokonać właściwej diagnozy, lekarze wykluczają dalsze możliwe przyczyny objawów oddechowych, takie jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), dysfunkcja przewodu głosowego lub problemy z sercem.

Jakie testy są używane do diagnozowania ciężkiej astmy?

Pełna i precyzyjna diagnoza ciężkiej astmy jest niezbędna do określania najlepszego kursu leczenia i zwiększenia wyników pacjentów. Połączenie historii medycznej, oceny klinicznej, testów czynności płuc, testów wyzwań oskrzelowych, pomiaru Feno, obrazowania, testowania alergii, aw niektórych okolicznościach do diagnozy stosuje się indukowane badanie plwociny. Poprzez zastosowanie tych testów lekarze odróżniają ciężką astmę od innych chorób układu oddechowego, identyfikują fenotyp astmy, mierzyć zapalenie dróg oddechowych i hiper-reagowanie oraz dostosowania plany leczenia do skutecznego zarządzania tym stanem.

Ważne jest, aby pamiętać, że ciężka astma jest skomplikowanym zaburzeniem, a tylko specjaliści medyczni z szkoleniem w zakresie medycyny oddechowej muszą być w stanie ją zdiagnozować. Pacjenci z ciężką astmą mogą zaobserwować znaczną poprawę jakości życia z wczesną i prawidłową diagnozą i odpowiednim postępowaniem. Eksperci przewidują, że dalsze badania i poprawa metod diagnostycznych wzmocnią zrozumienie i zdolność do leczenia tej trudnej dolegliwości oddechowej.

Poniżej wymieniono powszechne testy stosowane do diagnozowania ciężkiej astmy:

Testy funkcji płuc

W celu zdiagnozowania i śledzenia nasilenia astmy testy czynności płuc są kluczowe. Te badania oceniają funkcję płuc i pomagają w określaniu stopnia ograniczenia przepływu powietrza. Poniżej znajdują się dwa główne testy czynności płuc używane do identyfikacji astmatyki:

Spirometria jest podstawowym i powszechnie używanym testem, który ocenia, jak szybko i ile powietrza kogoś wdycha i wydala. Oferuje szereg ważnych miar, w tym wymuszoną pojemność witalną (FVC) i przymusową objętość wydechową w ciągu jednej sekundy (FEV1). Przy określaniu ograniczenia przepływu powietrza stosunek FEV1 do FVC jest szczególnie przydatny. Istnienie ograniczenia dróg oddechowych, cechy definiującej astmę, pokazuje zmniejszony stosunek FEV1/FVC.

Pomiar szczytowego przepływu wydechowego (PEF): szczytowy przepływ wydechowy jest najszybszym szybkością, z jaką ktoś może nagle wypuścić oddech po głębokim wdychaniu. Pacjenci z ciężką astmą widzą znaczne zmiany poziomu PEF, co wskazuje na pogorszenie objawów. Monitorowanie PEF jest przydatne w zarządzaniu astmą.

Testy na wyzwanie oskrzelowe

Testy na wyzwanie oskrzelowe, czasami nazywane testami rozdzielczości oskrzeli, są wykorzystywane do oceny hiperreaktywności dróg oddechowych, co jest podstawową cechą astmy. W tym teście funkcja płuc pacjenta ocenia się zarówno przed, jak i po wdychaniu leku, który powoduje zwężenie dróg oddechowych. Poniżej znajdują się testy wyzwań oskrzelowych.

Wyzwanie związane z metacholiną: po wdychaniu substancja cholinergiczna metacholina powoduje zawęzienie dróg oddechowych. Test wyzwania metacholiny jest uważany za pozytywny, jeżeli powoduje znaczny spadek FEV1, co wykazuje podwyższoną hiperreaktywność dróg oddechowych.

Wyzwanie z mannitolem: Mannitool jest lekiem zwężającym oskrzela, który jest wykorzystywany do zwiększenia reakcji dróg oddechowych. Wyzwanie mannitolu, takie jak metacholina, pomaga lekarzom ustalić, którzy pacjenci mają bardziej wrażliwe drogi oddechowe.

Te testy wyzwań rozróżniają astmę od innych chorób układu oddechowego, w tym przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), które mają objawy podobne do ciężkiej astmy.

Pomiar ułamkowego wydychanego tlenku azotu (Feno)

Patogeneza astmy zależy szeroko od stanu zapalnego dróg oddechowych, która jest oceniana za pomocą nieinwazyjnej techniki zwanej pomiarem frakcyjnego wydychanego tlenku azotu (FENO). Tlenek azotu jest bardziej obficie wytwarzany w zapalnych drogach oddechowych, a nadmierne poziomy feno są powiązane z astmą eozynofilową, która jest podtypem ciężkiej astmy, która jest często obserwowana. Monitorowanie Feno pomaga lekarzom w podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia, takich jak stosowanie kortykosteroidów w celu zmniejszenia stanu zapalnego.

Tomnotów rentgenowskich CT i prześwietlenia klatki piersiowej

Prześwietlenie klatki piersiowej i skany CT są pomocne w wykluczeniu innych chorób, takich jak zapalenie płuc, guzy płuc lub oskrzela, które mają podobne objawy, jednak nie są one szczególnie stosowane w rozpoznaniu astmy. Dodatkowo pomagają w zidentyfikowaniu ciężkich efektów astmy, takich jak pneumothorax lub hiperinflacja płuc.

Test alergii

Testowanie alergii są niezbędne w celu ustalenia, czy alergeny powodują lub pogarszają objawy pacjenta astmatycznego. Specyficzne alergeny, do których uwrażliwiony jest pacjent, są określane przez badania kłucia skóry lub badania krwi (takie jak poziomy IgE). U osób z ciężką astmą unikanie lub kontrolowanie narażenia na niektóre wyzwalacze jest pomocne w kontrolowaniu objawów.

Badanie plwociny po indukcji

W niektórych okolicznościach, zwłaszcza gdy próbuje wskazać określone fenotypy astmy, można przeprowadzić indukowane badanie plwociny. W tym teście roztwór soli fizjologicznej jest wdychany w celu stymulowania wytwarzania plwociny, która następnie jest badana pod kątem eozynofili i innych markerów zapalnych. Zmniejszenie zapalenia eozynofilowego jest pomocne w zarządzaniu ciężką astmą, ponieważ astma eozynofilowa jest fenotypem wskazanym przez więcej eozynofili.

Czy badanie krwi jest przeprowadzane w celu zdiagnozowania ciężkiej astmy?

Tak, badania krwi są ważne w rozpoznaniu ciężkiej astmy, ponieważ podają ważne informacje o podstawowych procesach zapalnych. Klinicyści lepiej charakteryzują różne fenotypy astmy i modyfikują plany leczenia przy użyciu określonych biomarkerów, takich jak eozynofile, Feno, IgE w surowicy, periostyna i cytokiny. Badania krwi nie są samodzielnym narzędziem diagnostycznym, ale ich połączenie z innymi ocenami klinicznymi poprawia precyzję diagnozy ciężkiej astmy i umożliwia określone strategie zarządzania, co ostatecznie prowadzi do lepszych wyników pacjentów i wyższego standardu życia. Oczekuje się, że badania krwi staną się jeszcze ważniejsze w terapii ciężkiej astmy w miarę rozwoju badań.

Niektóre kluczowe badania krwi stosowane w ciężkiej diagnozie astmy obejmują:

Liczba eozynofili: Ważnym składnikiem alergicznego stanu zapalnego jest białe krwinki znane jako eozynofil. Eozynofilowa astma, odrębny podtyp ciężkiej astmy naznaczony wyższą odpowiedzią na kortykosteroidy, jest często związana z podwyższonym poziomem eozynofili we krwi i plwocinie. Pomiary eozynofilowe krwi mogą pomóc w zidentyfikowaniu pacjentów, którzy mogliby skorzystać z określonego leczenia.
Pomiar ułamkowego wydychanego tlenku azotu (FENO): Patogeneza astmy zależy szeroko od stanu zapalnego dróg oddechowych, która jest oceniana za pomocą nieinwazyjnej techniki zwanej pomiarem frakcyjnego wydychanego tlenku azotu (FENO). Tlenek azotu jest bardziej obficie wytwarzany w zapalnych drogach oddechowych, a nadmierne poziomy feno są powiązane z astmą eozynofilową, która jest podtypem ciężkiej astmy, która jest często obserwowana. Monitorowanie Feno pomaga lekarzom w podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia, takich jak stosowanie kortykosteroidów w celu zmniejszenia stanu zapalnego.

Stężenia IgE w surowicy: Immunoglobulina E (IGE) jest przeciwciałem, które odgrywa rolę w reakcjach alergicznych. W astmie alergicznej kolejnym odrębnym fenotypem ciężkiej astmy jest podwyższony poziom IgE w surowicy. Wysokie poziomy IgE można zastosować do kierowania stosowaniem leków biologicznych, które ukierunkowały określone szlaki związane z alergicznym stanem zapalnym. Immunoglobulina E (IGE) jest przeciwciałem, które odgrywa rolę w reakcjach alergicznych, a poziomy IgE w surowicy to mierzą. Innym odrębnym fenotypem ciężkiej astmy jest astma alergiczna, która często ma podwyższone poziomy IgE w surowicy. Wysokie poziomy IgE mogą pomóc w kierowaniu zastosowaniem biologicznych zabiegów, które ukierunkowały określone szlaki związane z alergicznym stanem zapalnym.

Poziomy periostyny: Periostin jest białkiem związanym z eozynofilowym zapaleniem i przebudowy tkanki. Zwiększona reaktywność na kortykosteroidy i szczególne leczenie biologiczne wiąże się z podwyższonym poziomem periostyny ​​we krwi.

Profilowanie cytokin: Przeprowadzane są badania krwi w celu określenia stężeń kilku cytokin, w tym IL-4, IL-5, IL-13 i IL-17, które są niezbędne w pośredniczeniu w zapaleniu i przebudowie dróg oddechowych. Profilowanie cytokin pomaga zidentyfikować podtypy ciężkiej astmy i wybrać najlepszy sposób leczenia.

Badania krwi dostarczają przydatnych informacji, ale mają pewne wady. Podczas interpretacji wartości biomarkerów konieczne jest staranne rozważenie unikalnych cech pacjenta, zażywania narkotyków i innych warunków. Ponadto niektóre biomarkery są hodowane tylko w przypadku ciężkiej astmy, ale także alergii lub innych zaburzeń oddechowych.

Zastosowanie badań krwi w diagnozie ciężkiej astmy musi zostać ulepszone i zatwierdzone w przyszłych badaniach. W celu zwiększenia dokładności diagnozy i prognozowania odpowiedzi leczenia obejmuje to odkrycie nowych biomarkerów i tworzenie algorytmów obejmujących liczne biomarkery.

Jakie są kryteria diagnozowania ciężkiej astmy?

Diagnozowanie ciężkiej astmy obejmuje rozważenie kilku kryteriów klinicznych i funkcjonalnych. Diagnoza jest zazwyczaj postawiona przez pracownika służby zdrowia, takiego jak pulmonolog lub alergolog, w oparciu o historię medyczną pacjenta, badanie fizykalne i konkretne testy. Oto niektóre z kryteriów stosowanych do zdiagnozowania ciężkiej astmy:

Objawy: Osoby z ciężką astmą mają ciągłe, powtarzające się objawy, które mają duży wpływ na ich codzienne czynności i jakość życia. Wrzechanie, duszność, ucisk klatki piersiowej i kaszel są typowymi objawami; Są gorsze w nocy lub rano.

Częstotliwość i intensywność objawów: Ciężka astma charakteryzuje się częstymi i poważnymi zaostrzeniami (zabrania), nawet jeśli podejmowane są odpowiednie leki i leczenie. Zaostrzenia wymagają hospitalizacji lub pilnej pomocy medycznej.

Funkcja płuc: Spirometria i inne testy czynności płuc są używane do oceny czynności płuc. Niska przymusowa objętość wydechowa w jednej sekundzie (FEV1) lub niska przymusowa objętość wydechowa do wymuszonej pojemności witalnej (FEV1/FVC) są wskaźnikami znacznego ograniczenia przepływu powietrza w ciężkiej astmie.

Stosowanie leków: Pacjenci z ciężką astmą często potrzebują długo działających beta-agonistów i wdychanych podawów kortykosteroidów w celu kontrolowania ich objawów. Nadal mają astmę, która jest niekontrolowana podczas otrzymywania najlepszej opieki.

Odpowiedź na leczenie: Typowe leczenie astmy nie działa dobrze dla osób z ciężką astmą. Ważne jest, aby wykluczyć inne choroby, które mogą powodować objawy podobne do objawów astmy i upewnić się, że wszystkie dostępne wybory leczenia zostały dokładnie zbadane.

Wykluczenie innych warunków: Pracownik opieki zdrowotnej musi wykluczyć inne warunki, które mogą być źródłem objawów, które przypominają astmę, takie jak alergiczna aspergiloza oskrzelowo -płucna (ABPA), przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) i dysfunkcja rdzenia głosowego.

Testy obiektywne: Oprócz spirometrii można przeprowadzić inne testy w celu oceny nasilenia astmy i potencjalnych wyzwalaczy, w tym środków maksymalnych przepływu, testów prowokacji oskrzelowej i testów alergii.

Współistniejące: Oprócz otyłości, choroby refluksowej przełyku (GERD), zapalenia zatok, polipów nosowych, lęku i depresji, ciężkiej astmie często towarzyszy dodatkowe problemy medyczne.

Jakie są leczenie lub leki na ciężką astmę?

Aby osiągnąć optymalne zarządzanie chorobą i zwiększyć jakość życia pacjentów, ciężka astma wymaga dostosowanego i wszechstronnego podejścia terapeutycznego. Wdychane kortykosteroidy i długo działające beta-agoniści są kamieniami węgielnymi krokowego podejścia do zarządzania astmą. Dostępność ukierunkowanych leków do określonych fenotypów astmy poprzez terapeutyki biologiczne całkowicie zmieniła paradygmat leczenia. Ponadto dalsze badania wykazują obietnicę rozwoju jeszcze bardziej wydajnego i niestandardowego leczenia ciężkiej astmy w przyszłości. Pacjenci z ciężką astmą muszą współpracować z lekarzy, aby wybrać odpowiedni przebieg leczenia, który najlepiej zaspokoi ich potrzeby i umożliwić im właściwą kontrolę ich choroby.

Ważne jest, aby podkreślić znaczenie kontroli astmy przed zbadaniem wyborów leczenia. W sytuacjach ciężkiej astmy celem leczenia jest osiągnięcie i utrzymanie doskonałej kontroli astmy oprócz ulgi objawów. Wymaga to łagodzenia objawów, zatrzymywanie zaostrzeń, zwiększenie czynności płuc i zmniejszenie wymagań dotyczących leków ratujących życie.

Poniżej wymieniono niektóre opcje leczenia kontroli astmy:

Stopniowe podejście do zarządzania astmą: Zarządzanie astmą zwykle podejmuje krok stopniowe, zaczynając od podstawowych leczenia i stopniowo wzrastając do silniejszych leków w razie potrzeby. Strategia ta nadal jest podstawowym kamieniem węgielnym dla zindywidualizowanych strategii leczenia osób z ciężką astmą.

• Krok 1: Krótko działający beta-agoniści (SABA) są pierwszym krokiem. Rozluźniając mięśnie dróg oddechowych, wdychane rozszerzone oskrzela, takie jak Albuterol, oferują szybką ulgę podczas ostrych ataków astmy. Są one jednak niewystarczające, aby poradzić sobie z ciężką astmą.
• Krok 2: ICS wdychane w niskiej dawce (ICS), które są lekami przeciwzapalnymi, które zmniejszają zapalenie dróg oddechowych, są uważane za kamień węgielny leczenia astmy. Podczas leczenia astmy łagodnej do umiarkowanej, są one często stosowane z SABA.
• Krok 3: ICS o niskiej dawce + długo działający beta-agoniści (LABAS)-U pacjentów z łagodną astmą laboratory są często przepisywane w połączeniu z ICS, aby zapewnić długotrwałą rozszerzenie oskrzeli.
• Krok 4: Średnie dawki ICS + LABA - Dawkowanie IC i LABA jest zwiększona dla osób z ciężką astmą, której stan jest nadal niekontrolowany po kroku 3.
• Krok 5: Cortykosteroidy doustne + ICS w wysokiej dawce + labas - doustne kortykosteroidy są celem planu leczenia osób z ciężką astmą, zwłaszcza tych, którzy doświadczają nawracających zaostrzeń. Doustne kortykosteroidy mają pewne poważne skutki uboczne, gdy są stosowane długoterminowe, co zmniejsza ich użyteczność.

Terapie biologiczne dla ciężkiej astmy: Badania wielu fenotypów i endotypów astmy poczyniły znaczny postęp w ostatnich latach. Odkrycia te wywołały tworzenie wyspecjalizowanych biologicznych metod leczenia ciężkiej astmy, które są ukierunkowane na szczególne podstawowe ścieżki zapalne. Oferując pacjentów, którzy nie reagują na konwencjonalne leki skuteczne wybory leczenia, biologiczne te zrewolucjonizowały leczenie astmy.

Omalizumab: Ważnym czynnikiem w astmie alergicznej jest immunoglobulina E (IgE), która jest celem przeciwciała monoklonalnego omalizumabu. Jest to zalecane u pacjentów z ciężką astmą alergiczną, których objawy trwają pomimo stosowania ICS i LABA o dużej dawce.

MEPOLIZUMAB: Mepolizumab hamuje eozynofilową astmatogenną cytokinę interleukinę-5 (IL-5). Pacjenci z astmą eozynofilową mogą wykorzystywać ten biologiczny do zmniejszenia ataków astmy.

Reslizumab: Ten lek jest skierowany do IL-5 podobnie do Mepolizumabu, z wyjątkiem tego, że jest podawany dożylnie. Pacjenci z ciężką astmą eozynofilową, która ma 18 lat lub starszych, kwalifikują się do niej.

Benralizumab: Poprzez zależną od przeciwciał cytotoksyczności komórkowej (ADCC), która jest ukierunkowana na receptor IL-5, benralizumab powoduje wyczerpanie eozynofili. Jest wykorzystywany w przypadku ciężkiej astmy eozynofilowej.

DUPILUMAB: Przeciwciało monoklonalne, które jest ukierunkowane na IL-4 i IL-13, dwie cząsteczki, które są ważne w zapaleniu typu 2. Jest to przepisywane na ciężką astmę o wysokiej liczbie eozynofili lub doustnej zależności kortykosteroidów.

Termoplastyka oskrzelowa: W przypadku osób z ciężką astmą ta stosunkowo nowa operacja nazywana jest termoplastyką oskrzelową. Podczas bronchoskopii pociąga za sobą stosowanie regulowanej energii cieplnej do ścian dróg oddechowych. Leczenie ma na celu zmniejszenie nadmiernego szarpiezmu oskrzeli, poprawę objawów astmy i zmniejszenia mięśni gładkich dróg oddechowych.

Przyszłe potencjalne terapie: Badania zawsze ujawniają nowe cele i metody leczenia ciężkiej astmy. Przyszłe zabiegi, które można zastosować, obejmują:

Inhibitory IL-33 i TSLP: interleukina-33 (IL-33) i grasica limfopoetyna zrębowa (TSLP) to cytokiny zaangażowane w zapalenie astmy. Hamowanie tych ścieżek oferuje obiecujące opcje terapeutyczne.

Antagoniści receptora prostaglandyny D2 (PGD2): PGD2 jest zaangażowany w astmę alergiczną. Kierowanie się na receptory PGD2 może zapewnić nową drogę do leczenia.

Inhibitory małych cząsteczek: Badane są różne małe cząsteczki ukierunkowane na specyficzne szlaki związane z astmą pod kątem ich potencjału skutecznego zarządzania ciężką astmą.

Jakie zmiany stylu życia można wprowadzić, aby pomóc w zarządzaniu ciężką astmą?

Oprócz leków i interwencji medycznych zmiany stylu życia odgrywają kluczową rolę w zarządzaniu ciężką astmą i poprawie ogólnej jakości życia u osób dotkniętych.

Zidentyfikuj i zapobiegaj wyzwalaczom: Identyfikacja i unikanie wyzwalaczy, które mogą zaostrzyć objawy, jest pierwszym krokiem w kontrolowaniu ciężkiej astmy. Alergeny (pyłek, odrobina zwierząt i roztocza) są powszechnymi wyzwalaczami. Dokładny pamiętnik astmy może być przydatny do śledzenia objawów i identyfikacji prawdopodobnych wyzwalaczy. Zaostrzenia astmy są dramatycznie zmniejszane poprzez ograniczenie narażenia na wyzwalacze przy użyciu różnych taktyk, takich jak używanie oczyszczających powietrze, maski do zakładania i pozostanie w środku podczas szczytowych sezonów pyłku.

Unikaj drugiego palenia, porzucając palenie: Palenie jest szkodliwe dla płuc i pogarsza objawy astmy. Palenie należy unikać przez osoby, które mają ciężką astmę, a ekspozycja na dym z drugiej ręki należy zmniejszyć do minimum, ponieważ zwiększa ryzyko poważnych konsekwencji. Dla osób próbujących powstrzymać palenie, grupy wsparcia i programy rzucania palenia mogą być pomocne.

Utrzymuj środowisko wolne od pyłu i czyste: Jeśli chodzi o zarządzanie astmą, obniżenie ekspozycji na alergeny, takie jak roztocza pyłu jest dość korzystne. Zarządzanie roztoczami pyłu i zmniejszenie objawów astmy można łatwo osiągnąć poprzez regularne czyszczenie domu, za pomocą materacy odpornych na alergen i poduszki, mycie pościeli w gorącej wodzie i utrzymanie właściwego poziomu wilgotności.

Stwórz dom przyjazny dla astmy: Oprócz utrzymywania środowiska w czystości można wprowadzić konkretne korekty, aby stworzyć dom przyjazny dla astmy. Wybieranie podłóg z twardego drewna lub płytek zamiast wykładziny, stosowanie naturalnych produktów czyszczących i zapewnienie odpowiedniej wentylacji to wszystkie kroki, które mogą poprawić jakość powietrza w pomieszczeniach i zmniejszyć wyzwalacze.

Ćwicz regularnie i bezpiecznie: Podczas gdy ćwiczenia mogą wywoływać objawy astmy, regularna aktywność fizyczna jest niezbędna dla ogólnego zdrowia. Korzystne jest angażowanie się w czynności, które rzadziej wywołują objawy, takie jak pływanie lub chodzenie. Zawsze skonsultuj się z pracownikiem służby zdrowia przed rozpoczęciem schematu ćwiczeń i upewnij się, że leki astmy są przyjmowane zgodnie z przepisami ataków astmy wywołanych wysiłkiem.

Kontynuuj dobrze odżywiaj: Zdrowa dieta, która jest dobrze zrównoważona i bogata w składniki odżywcze, promuje ogólne samopoczucie i prawdopodobnie zmniejsza stan zapalny związany z astmą. Istotne składniki odżywcze i przeciwutleniacze znajdujące się w diecie wysoko w owocach, warzywach, produktach pełnoziarnistych i szczupłych białkach promują czynność płuc. Należy jednak unikać nadmiernego spożywania przetworzonej żywności, słodzonych napojów i posiłków o wysokiej zawartości tłuszczu, ponieważ mogą one pogorszyć objawy astmy i promować stan zapalny.

Zmniejsz stres: Stres i lęk pogarszają objawy astmy i działają jako wyzwalacze. Radzenie sobie ze stresem może być korzystne i zachęcanie do relaksu poprzez stosowanie praktyk redukcji stresu, takich jak joga, medytacja, ćwiczenia głębokiego oddechu lub spędzanie czasu w naturze.

Wystarczy się spać: Ważne jest, aby uzyskać wystarczającą ilość dobrego snu na ogólne zdrowie i dobre samopoczucie. Brak snu osłabia układ odpornościowy i podnosi możliwość zaostrzeń astmy. Lepsza kontrola astmy wynika z ustanowienia regularnego wzoru snu, wygodnego środowiska do spania i przestrzegania doskonałej higieny snu.

Interakcja z pracownikami służby zdrowia: Skuteczne zarządzanie ciężką astmą wymaga uczciwej i otwartej komunikacji między pacjentami a pracownikami służby zdrowia. Lepsze zarządzanie astmą i bardziej skuteczne schematy leczenia wynikają z rutynowych kontroli, dyskusji z dostawcami medycyny na temat zmian objawów, dostosowania leków i wszelkich problemów.

Jakie badania są obecnie przeprowadzane na temat ciężkiej astmy?

Przeprowadzono różne badania, które obejmują wszystkie aspekty ciężkiej astmy, obejmują one zmienne genetyczne i epigenetyczne, dysbiozę drobnoustrojów oraz narażenie na środowisko, szczególnie dla zanieczyszczeń wewnętrznych i zewnętrznych. Badane są również pojawiające się koncepcje i wyzwania związane z wykorzystaniem paradygmatu exposome i jego stosowania w zaburzeniach alergicznych i astmie. Przedstawiono najważniejsze odkrycia eksperymentalne, które przyczyniają się do zrozumienia układów molekularnych i immunologicznych i wskazują na nowe cele terapeutyczne. Postępowanie w astmie jest silnie zależne od precyzyjnej diagnozy, genotypowania choroby i monitorowania nasilenia. Dalsze szczegóły obejmują prawidłową ocenę i zarządzanie chorobami współistniejącymi astmą/multimorbidacją, interakcję z fenotypami astmy oraz jej znaczenie dla stosowania medycyny precyzyjnej oraz walidację predykcyjnych biomarkerów.

Nowe metody i taktyki leczenia astmy związane z jej procesami i endotypami, szczególnie biologicznymi, są oceniane krytycznie. Wreszcie naukowcy badają przeszkody, połączenia i szlaki molekularne łączące astmę, alergie, SARS-COV-2 i COVID-19 w świetle wcześniejszych pandemii i ich wpływu na leczenie pacjentów.