7 najlepszych ćwiczeń z tyłu deltu dla mocnych ramion
![7 Best Rear Delt Exercises for Strong Shoulders - welzo](http://welzo.com/cdn/shop/articles/7-best-rear-delt-exercises-for-strong-shoulders-welzo.jpg?v=1710941814&width=1420)
Tylne naramienne lub tylne naramienniki są kluczowymi mięśniami znajdującymi się z tyłu ramion. Odgrywają istotną rolę w rotacji i stabilizacji stawu barkowego. Według dr Emily Splichal, znanego podiatry i specjalistę od ruchu człowieka, „wzmocnienie tylnych naramienników znacząco przyczynia się do zrównoważonej muskulatury barku, co jest niezbędne do zapobiegania urazom i utrzymaniu optymalnej funkcji barku”. Ponadto silne tylne naraziki przyczyniają się do pozycji pionowej, zmniejszając ryzyko rozwoju problemów postawy, takich jak zaokrąglone ramiona.
Zdrowie tylnych naramienników jest konieczne nie tylko dla ruchów funkcjonalnych, ale także dla równowagi estetycznej. Badanie w Journal of Sports Science & Medicine podkreśla, że dobrze rozwinięte tylne naraziki przyczyniają się do wizualnej symetrii górnej części ciała, która jest często zaniedbanym aspektem typowych rutynowych treningów skupiających się głównie na mięśniach z przodu i bocznej. Dr Alan Rudd, specjalista ds. Medycyny sportowej, radzi „integracja ćwiczeń, które w szczególności kierują się do tylnych naramienników, mogą prowadzić do ulepszonej mechaniki barku i bardziej proporcjonalnej budowy ciała”.
Najlepsze ćwiczenia tylnej delta obejmują ciągnięcia twarzy, giętą hantlowe muchy, siedzące rzędy kablowe z szerokim uchwytem, zgięte w rzędach, odwrotne mucha pokładu PEC, rzędy hantli na pochyłej ławce oraz stojące sztandary lub hantle. Ćwiczenia są zaprojektowane w celu wzmocnienia i rozwijania tylnych naramienników, poprawy stabilności barku i poprawy ogólnej postawy. Włączenie tych ukierunkowanych ruchów do rutyny treningowej może pomóc w skorygowaniu nierównowagi mięśni i przyczynić się do dobrze zaokrąglonej, estetycznej ciała górnej części ciała. Zgodnie z właściwą formą i techniką ma kluczowe znaczenie dla zmaksymalizowania skuteczności i zapobiegania obrażeniom.
Pokrycia twarzy to ćwiczenie oporowe ukierunkowane przede wszystkim do tylnych naramienników. Angażują również mięśnie górnego pleców i zewnętrzne rotatory ramion.
Ćwiczenie to jest niezbędne do przeciwdziałania wspólnej nierównowagi mięśni spowodowanej przedłużającymi działaniami siedzącymi i przyszłymi. Jak zauważył dr Sandra Larkin, fizjoterapeuta, „ciągnięcia twarzy są skutecznym ćwiczeniem do wzmocnienia tylnych mięśni barkowych, pomagając w ten sposób w korekcie nierównowagi barku”.
Dr Larkin ostrzega również przed typowymi błędami, takimi jak ciągnięcie liny zbyt blisko szyi lub stosowanie nadmiernej masy, co może prowadzić do naruszenia. Sugeruje skupienie się na kontrolowanych ruchach i zapewnienie właściwego wycofania szkaplerza.
Odwrotne muchy hantli giętej skierowane są na tylne naramienniki, izolując je poprzez ruch uprowadzenia, w pozycji zgiętej.
Ćwiczenie to wyraźnie kwestionuje tylne naramienniki z powodu oporu indukowanego grawitacją podczas ruchu muchowego. Jak wyjaśnia dr James Carter, ekspert w dziedzinie biomechaniki: „Tylne naramienniki są optymalnie zaangażowane i izolowane podczas poziomego uprowadzenia ramion w tym ćwiczeniu”.
Ważne jest, aby uniknąć wahania ciężarów lub używania pędu. Dr Carter sugeruje: „Skoncentruj się na powolnych, kontrolowanych ruchach, aby zmaksymalizować zaangażowanie tylnych naramienników i zminimalizować ryzyko obrażeń”.
Siedzące rzędy kablowe z szerokim uchwytem są skutecznym ćwiczeniem złożonym, które są ukierunkowane na tylne naramienniki wraz z mięśniami pleców i bicepsów.
Ta odmiana siedzącego rzędu specyficznie kieruje się do tylnych naramienników ze względu na szeroką pozycję przyczepności, która zmienia kąt ciągnięcia i zaręczyn mięśni barkowych. Dr Helen Torres, fizjoterapeuta, zauważa: „Szeroki siedzący rząd jest doskonały do wzmocnienia tylnych naramienników i poprawy ogólnego stanu zdrowia barku”.
Dr Torres zaleca utrzymanie stacjonarnego tułowia podczas ćwiczeń, aby upewnić się, że tylne naramienniki są skutecznie zaangażowane i zapobiegają obciążeniu dolnej części pleców.
Odwrotna mucha PEC Deck to ćwiczenie izolacyjne wykonywane na maszynie, specjalnie zaprojektowane w celu ukierunkowania tylnych naramienników. Według dr Gregory'ego Hughesa, specjalistę w dziedzinie chirurgii ortopedycznej, „ćwiczenie to jest niezbędne dla osób mających na celu wzmocnienie ich tylnych mięśni naramiennych, ponieważ pozwala na skupione zaangażowanie i kontrolowany ruch”.
W tym ćwiczeniu tylne naramienniki są zaangażowane przez poziome uprowadzenie ramion. Dr Hughes wyjaśnia: „Wzór ruchu muchy odwrotnej talii PEC specyficznie izoluje tylne naramienniki, odsuwając ramiona od linii środkowej ciała przed oporem, co jest kluczowe dla ich rozwoju”.
Częstym błędem jest stosowanie nadmiernej masy, prowadzące do użycia pędu i zmniejszenia zaangażowania mięśni. Dr Hughes radzi: „Wybierz wagę, która pozwala na pełną kontrolę ruchu, zapewniając, że tylne naramienniki, a nie plecy lub ramiona, wykonują pracę”.
Rzęby hantli na pochyłości są wykonywane z klatką piersiową na pochyłej ławce, skutecznie izolując górne tylne i tylne naramienniki. Pozycja nachylenia zmniejsza odkształcenie dolnej części pleców, co czyni go bezpieczniejszą opcją dla osób z problemami z dolną częścią pleców.
Ćwiczenie to jest korzystne dla wzmocnienia tylnych naramienników wraz z romboidami i pułapkami. „Pozycja ławki nachylonej zapewnia większy nacisk na górne i tylne naramienniki, zwiększając wsparcie postawy i stabilność barku”, stwierdza dr Fiona Barry, kręgarz, z naciskiem na obrażenia sportowe.
Aby zmaksymalizować rozwój tylnych naramiennych, dr Barry zaleca utrzymanie skupienia się na ściśnięciu łopatek na szczycie ruchu i zapewnieniu pełnego zakresu ruchu.
Odwrotne muchy z sztangi lub hantle są kluczowe dla izolowania tylnych naramienników. Wykonane z sztangami lub hantlami, ćwiczenie to obejmuje podnoszenie ciężarów na zewnątrz od ciała w ruchu odwrotnego.
Dr Lisa Morton, fizjoterapeuta specjalizujący się w rehabilitacji górnej części ciała, stwierdza: „Ćwiczenie to ukierunkuje przede wszystkim tylne naramienniki poprzez angażowanie ich w ruch uprowadzenia poziomego, krytyczny dla zrównoważonego rozwoju barku”.
Dr Morton zaleca się zaokrąglanie pleców lub zbyt wysokie podnoszenie ciężarów, ponieważ może to prowadzić do obciążenia. Sugeruje: „Trzymaj plecy prosto i skup się na przemieszczaniu ciężarów przez siłę tylnych naramienników”.
Jednokazałowe pochylone nad rzędami są jednostronnym ćwiczeniem, co oznacza, że pracują po jednej stronie ciała na raz. Ćwiczenie to zostało zaprojektowane w celu wzmocnienia górnej części pleców, w tym tylnych naramienników, a także poprawy równowagi mięśni i stabilności rdzenia. Koncentrując się na jednym ramieniu na raz, pomaga zidentyfikować i skorygować nierównowagę między lewymi i prawymi stronami ciała.
Jednokazałowe pochylone nad rzędami są skierowane do tylnych naramienników, angażując je podczas ruchu ciągnięcia. To zaangażowanie ma kluczowe znaczenie, ponieważ tylne naramienniki odgrywają kluczową rolę w wycofywaniu i podniesieniu łopatki. Dr Sandra Larkin, fizjoterapeuta, zauważa: „Jednostronny charakter ćwiczeń pozwala na skoncentrowane skupienie się na tylnych mięśniach barku, zwiększając aktywację i rozwój siły w tylnych naramiennikach”.
Aby zapobiec obrażeniom i zapewnić skuteczność zgiętego jednoramiennego nad rzędami, dr Larkin doradza:
Najlepsze ćwiczenie z tyłu deltu mogą się różnić w zależności od indywidualnych poziomów sprawności, preferencji i celów. Jednak wielu ekspertów fitness i fizjoterapeutów, takich jak dr Gregory Hughes, zaleca muchę odwrotnej talii PEC ze względu na jego zdolność do skutecznego izolowania i celowania w tylne naramienniki. Ćwiczenie to pozwala na skoncentrowane zaangażowanie tylnych naramienników, minimalizując zaangażowanie innych grup mięśni, dzięki czemu jest wysoce skuteczne do wzmocnienia tego konkretnego obszaru.
Aby skutecznie celować w tylne delty, włącz ćwiczenia obejmujące poziome uprowadzenie ramion i wymagają ruchu ramion z dala od ciała przeciwko oporowi. Szczególnie korzystne są ćwiczenia, takie jak gięte odwrotne muchy hantlowe, ciągnięcia twarzy i siedzące rzędy kablowe z szerokim uchwytem. Według dr Lisy Morton, zapewniając odpowiednią formę-taką, jak utrzymywać proste plecy podczas ruchów pochylonych i skupiając się na ściśnięciu łopatek-może znacznie zwiększyć zaangażowanie tylnych naramienników.
Tylne delty mogą być trudne do trenowania ze względu na swoją pozycję i fakt, że często są przyćmione przez bardziej dominujące mięśnie przednich i środkowych podczas ćwiczeń złożonych. Ponadto, jak zauważa dr Fiona Barry, wiele osób może zaniedbać określone ćwiczenia tylnych deltów w swoich procedurach treningowych, co prowadzi do słabszych tylnych deltoidów w porównaniu z innymi mięśniami barkowymi. Jednak przy odpowiednim wyborze ćwiczeń i technikę możliwe jest skuteczne szkolenie i wzmocnienie tylnych deltów.
Izolowanie tylnych deltów może być korzystne, szczególnie dla osób, które chcą poprawić równowagę barku, postawę i ogólne zdrowie ramion. Dr Alan Rudd sugeruje, że izolowanie tylnych deltów ma kluczowe znaczenie dla rozwiązania problemu nierównowagi mięśni i zapobiegania urazom związanym z nadmiernie rozwiniętymi mięśniami przedniego barku. Ćwiczenia izolacyjne w szczególności ukierunkowane na tylne naramienniki mogą pomóc w osiągnięciu bardziej zrównoważonego i symetrycznego rozwoju barku, przyczyniając się do lepszego ruchu funkcjonalnego i wyglądu estetycznego.
Podsumowując, włączenie tych ćwiczeń do systemu treningowego może znacznie wzmocnić tylne naramienniki, poprawić zdrowie, funkcję i estetykę ramion. Jak podsumowuje dr Hughes, „zrównoważone podejście do treningu ramion, podkreślające tylne naramienniki, jest niezbędne dla ogólnej integralności ramion i estetyki”. Zgodnie z wskazówkami dostarczonymi przez pracowników służby zdrowia i zapewnienie właściwej formy i techniki zmaksymalizuje korzyści z tych ćwiczeń przy jednoczesnym minimalizowaniu ryzyka obrażeń.
Plus get the inside scoop on our latest content and updates in our monthly newsletter.