Παχυσαρκία και διαβήτης: Ποια είναι η σύνδεση;

Επισκόπηση της παχυσαρκίας και του διαβήτη

Η παχυσαρκία και ο διαβήτης, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, έχουν αναδειχθεί ως δύο από τις σημαντικότερες προκλήσεις για την υγεία στη σύγχρονη εποχή. Ενώ το καθένα αποτελεί ουσιαστική ανησυχία από μόνη της, η αλληλεπίδραση του επιπολασμού τους υπογραμμίζει τον επείγοντα χαρακτήρα της κατανόησης της σχέσης τους.

Η σύνδεση μεταξύ της παχυσαρκίας και του διαβήτη είναι ένα θέμα που έχει περάσει το ενδιαφέρον των ιατρικών επαγγελματιών και ερευνητών για πολλά χρόνια. Οι δύο προϋποθέσεις είναι περίπλοκα συνδεδεμένες και η κατανόηση αυτής της ένωσης είναι ζωτικής σημασίας για τις πρωτοβουλίες δημόσιας υγείας. 

Καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός συνεχίζει να αντιμετωπίζει αυτά τα θέματα υγείας, καθίσταται όλο και πιο κρίσιμη η ανατομή και η κατανόηση των μυριάδων παραγόντων που συμβάλλουν στην αύξηση τους μαζί με τη σύνδεσή τους.

Τι είναι η παχυσαρκία;

Η παχυσαρκία είναι μια ιατρική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υπερβολική ποσότητα σωματικού λίπους. Συνήθως ποσοτικοποιείται χρησιμοποιώντας τον δείκτη μάζας σώματος (BMI), ένα εργαλείο που υπολογίζει μια αναλογία βάρους ενός ατόμου προς ύψος. Ένα άτομο θεωρείται υπέρβαρο με ΔΜΣ από 25 έως 29,9 και παχύσαρκο με ΔΜΣ 30 ή παραπάνω.

Ωστόσο, ο ΔΜΣ είναι μόνο ένας δείκτης και δεν μετρεί άμεσα το σωματικό λίπος. Επομένως, πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη άλλοι παράγοντες, όπως η περιφέρεια της μέσης, η συνολική υγεία και η κατανομή του λίπους. Η παχυσαρκία αποτελεί σημαντική ανησυχία, διότι αυξάνει τον κίνδυνο πολλών ασθενειών και υγειονομικών συνθηκών, συμπεριλαμβανομένων καρδιακών παθήσεων, διαβήτη, ορισμένων καρκίνων και οστεοαρθρίτιδας.

Τι είναι ο διαβήτης;

Ο διαβήτης είναι μια χρόνια ιατρική κατάσταση όπου το σώμα δεν είναι σε θέση να παράγει ή να χρησιμοποιήσει σωστά την ινσουλίνη, μια ορμόνη που είναι απαραίτητη για τη μετατροπή της ζάχαρης (γλυκόζης) σε ενέργεια. Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι διαβήτη:

Διαβήτης τύπου 1: Πρόκειται για μια αυτοάνοση κατάσταση όπου το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται και καταστρέφει τα βήτα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας. Ως αποτέλεσμα, το σώμα παράγει ελάχιστη ή καθόλου ινσουλίνη. Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 πρέπει να λαμβάνουν καθημερινά ινσουλίνη για να διαχειριστούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους.

Διαβήτης τύπου 2: Σε αυτόν τον τύπο, το σώμα δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη ή γίνεται ανθεκτική στα αποτελέσματά του. Αυτό οδηγεί σε συσσώρευση ζάχαρης στην κυκλοφορία του αίματος. Ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να αντιμετωπιστεί με αλλαγές στον τρόπο ζωής, φάρμακα από του στόματος και μερικές φορές, ινσουλίνη.

Και οι δύο μορφές του διαβήτη, εάν είναι ανεξέλεγκτες, μπορούν να οδηγήσουν σε επιπλοκές όπως καρδιακές παθήσεις, νεφρική νόσο, απώλεια όρασης και νευροπάθεια. Η τακτική παρακολούθηση και διαχείριση είναι ζωτικής σημασίας για όσους έχουν διαβήτη για να εξασφαλίσουν ότι τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους παραμένουν εντός του εύρους στόχου και για την πρόληψη ή την καθυστέρηση των επιπλοκών.

Ποια είναι η σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και διαβήτη;

Η παχυσαρκία και ο διαβήτης, ιδιαίτερα ο διαβήτης τύπου 2, μοιράζονται μια βαθιά σύνδεση, με την παχυσαρκία να είναι ένας από τους κύριους παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2. Ακολουθεί μια βαθύτερη εξερεύνηση της αλληλεξάρτησής τους:

Αντίσταση ινσουλίνης: Κεντρική στη σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και διαβήτη είναι η έννοια της αντίστασης στην ινσουλίνη. Σε άτομα με παχυσαρκία, ειδικά εκείνα με υπερβολικό κοιλιακό ή σπλαχνικό λίπος, τα κύτταρα του σώματος γίνονται λιγότερο ευαίσθητα στην ινσουλίνη που παράγεται από το πάγκρεας. Αυτή η αντίσταση σημαίνει ότι περισσότερη γλυκόζη παραμένει στην κυκλοφορία του αίματος, οδηγώντας σε αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Φλεγμονώδεις παράγοντες: Ο λιπώδης ιστός (λιπαρός ιστός) σε παχύσαρκα άτομα τείνει να απελευθερώνει υψηλότερη ποσότητα ορισμένων μορίων που προάγουν τη φλεγμονή. Η χρόνια φλεγμονή μπορεί να κάνει το σώμα λιγότερο ευαίσθητο στην ινσουλίνη, συμβάλλοντας περαιτέρω στην αντίσταση στην ινσουλίνη.

Μεταβολικό σύνδρομο: Η παχυσαρκία αποτελεί κύριο συστατικό του μεταβολικού συνδρόμου, ένα σύμπλεγμα συνθηκών (συμπεριλαμβανομένης της υψηλής αρτηριακής πίεσης, των αυξημένων επιπέδων χοληστερόλης και του υψηλού σακχάρου στο αίμα) που αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακής νόσου, εγκεφαλικού επεισοδίου και διαβήτη.

Υπερφόρτωση παγκρέατος: Καθώς τα κύτταρα του σώματος γίνονται ανθεκτικά στην ινσουλίνη, το πάγκρεας αντισταθμίζει την παραγωγή περισσότερης ινσουλίνης. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η υπερεκτίμηση μπορεί να εξαντλήσει το πάγκρεας, μειώνοντας την ικανότητά του να παράγει επαρκή ινσουλίνη, οδηγώντας στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2.

Λιπαρή ηπατική νόσο: Η παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει στη συσσώρευση λίπους στο ήπαρ, μια κατάσταση γνωστή ως μη αλκοολική λιπαρή ηπατική νόσο (NAFLD). Αυτό μπορεί να αυξήσει περαιτέρω την αντίσταση στην ινσουλίνη και τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2.

Ορμονικές αλλαγές: Ο λιπώδης ιστός δεν είναι απλώς μια παθητική αποθήκευση λίπους. Είναι ένα ενεργό ενδοκρινικό όργανο που απελευθερώνει διάφορες ορμόνες και πρωτεΐνες. Μερικά από αυτά, όπως η λεπτίνη και η αδιπονεκτίνη, παίζουν ρόλους στη ρύθμιση της όρεξης, του μεταβολισμού και της ευαισθησίας στην ινσουλίνη. Οι ανισορροπίες σε αυτές τις ορμόνες λόγω της παχυσαρκίας μπορούν να διαταράξουν τον μεταβολισμό της γλυκόζης και να συμβάλουν στην ανάπτυξη του διαβήτη.

Αν και όλοι με παχυσαρκία θα αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2, η παρουσία υπερβολικού σωματικού λίπους, ειδικά γύρω από την κοιλιά, αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο. Αντίθετα, η απώλεια βάρους, που επιτυγχάνεται μέσω παρεμβάσεων στον τρόπο ζωής όπως η διατροφή και η σωματική δραστηριότητα, έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και μπορεί να αποτελέσει ακρογωνιαίο λίθο στην πρόληψη και τη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2.

Αποδεικτικά στοιχεία της σύνδεσης μεταξύ παχυσαρκίας και διαβήτη

Ο κόσμος έχει δει μια ανησυχητική αύξηση της παχυσαρκίας από τη δεκαετία του 1970. Ο παγκόσμιος επιπολασμός της παχυσαρκίας έχει σχεδόν τριπλασιαστεί τις τελευταίες δεκαετίες, σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ). Αντιμετωπίζοντας αυτή την τάση, η συχνότητα εμφάνισης διαβήτη έχει επίσης δει μια δραματική κλιμάκωση.

Το 1980, υπήρχαν 108 εκατομμύρια άνθρωποι με διαβήτη παγκοσμίως, ένας αριθμός που αυξήθηκε σε 422 εκατομμύρια μέχρι το 2014. "Η ταυτόχρονη ανάπτυξη της παχυσαρκίας και του διαβήτη δεν είναι συμπτωματική. Μεταξύ των δύο προϋποθέσεων, "όπως εξηγείται από τον Dr Pauline Gray, έναν κορυφαίο επιδημιολόγο στο Πανεπιστήμιο του Αγίου Γεωργίου του Λονδίνου.

Επιπλέον, μια αναφορά από το Diabetes UK ρίχνει περισσότερο φως σε αυτή τη σχέση, υποδεικνύοντας ότι περίπου το 90% των ενηλίκων με διαβήτη τύπου 2 είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. "Οι αριθμοί από το Diabetes UK αφορούν αλλά δεν προκαλούν έκπληξη το γεγονός ότι είναι προφανές από την κλινική πρακτική ότι η συντριπτική πλειοψηφία των διαβητικών τύπου 2 μάχονται με προβλήματα βάρους", όπως υπογραμμίζεται από τον Δρ Andrew Turner, έναν διαβαολόγο από το νοσοκομείο του Βασιλικού Λονδίνου.

Πώς προκαλεί η παχυσαρκία διαβήτη;

Η παχυσαρκία, ιδιαίτερα το υπερβολικό κοιλιακό λίπος, οδηγεί σε αντίσταση στην ινσουλίνη όπου τα κύτταρα δεν ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στην ινσουλίνη, καθιστώντας πιο δύσκολο τα κύτταρα να απορροφούν τη γλυκόζη από την κυκλοφορία του αίματος. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό το επίμονο υψηλό σάκχαρο στο αίμα μπορεί να οδηγήσει σε διαβήτη τύπου 2.

Ένας βασικός παράγοντας που γεφυρώνει την παχυσαρκία και τον διαβήτη είναι το φαινόμενο της αντίστασης στην ινσουλίνη. Ουσιαστικά, η αντίσταση στην ινσουλίνη αναφέρεται στη μειωμένη ικανότητα των κυττάρων να ανταποκρίνονται στη δράση της ινσουλίνης, με αποτέλεσμα να μειώσει την πρόσληψη γλυκόζης. Όταν συμβεί αυτό, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα παραμένουν αυξημένα, δημιουργώντας ένα μονοπάτι προς τον διαβήτη. Κεντρική στη συζήτηση του ρόλου της παχυσαρκίας στον διαβήτη είναι η δυσμενής επίδραση του λίπους, ειδικά του σπλαχνικού λίπους που περιβάλλει τα εσωτερικά όργανα. Τέτοιες αποθέσεις λίπους απελευθερώνουν μια σειρά από φλεγμονώδεις χημικές ουσίες και ορμόνες, διαταράσσοντας τις μεταβολικές διεργασίες του σώματος και προωθώντας την αντίσταση στην ινσουλίνη.

Η αποσαφήνιση του κύκλου, ο καθηγητής Karen White από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ εξηγεί: "Με την παχυσαρκία, υπάρχει συσσώρευση λίπους, ιδιαίτερα γύρω από την κοιλιά. Αυτό το σπλαχνικό λίπος είναι μεταβολικά ενεργό και παρεμβαίνει στην ευαισθησία της ινσουλίνης του σώματος. , το πάγκρεας αντισταθμίζει την παραγωγή περισσότερης ινσουλίνης.

Ποιοι άλλοι παράγοντες συμβάλλουν στη σύνδεση;

Πέρα από την αντίσταση στην ινσουλίνη, οι παράγοντες που συνδέουν την παχυσαρκία με τον διαβήτη περιλαμβάνουν τη γενετική, τη χρόνια φλεγμονή, τις ορμονικές ανισορροπίες από τα λιπώδη κύτταρα, τον μεταβολισμό του μεταβολισμού των λιπών και τις αλλαγές στα βακτήρια του εντέρου. Ενώ η παχυσαρκία και ο διαβήτης είναι αναμφισβήτητα αλληλένδετα φυσιολογικά, η σχέση τους είναι πολύ πιο περίπλοκη από τις απλές σωματικές διαδικασίες.

Η γενετική διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην προδιάθεση ορισμένων ατόμων και στις δύο συνθήκες. "Έχουμε εντοπίσει συγκεκριμένους γενετικούς δείκτες που καθιστούν τα άτομα πιο ευαίσθητα στην παχυσαρκία και, κατά συνέπεια, τον διαβήτη, είναι μια αλληλεπίδραση γονιδίων και περιβάλλοντος", όπως δήλωσε ο Δρ Emily Watson, γενετικός ερευνητής στο King's College του Λονδίνου.

Πράγματι, οι επιλογές του τρόπου ζωής, κυρίως η διατροφή και η σωματική άσκηση (ή η έλλειψη), διαμορφώνουν σημαντικά το τοπίο της παχυσαρκίας-διαβήτη. Η σύγχρονη δυτική διατροφή, που χαρακτηρίζεται από υψηλή ζάχαρη, λίπος και επεξεργασμένα τρόφιμα, σε συνδυασμό με καθιστικά τρόπους ζωής, ωθεί τις δίδυμες επιδημίες. Η προσθήκη ενός άλλου στρώματος πολυπλοκότητας είναι οι μακρο-περιβαλλοντικοί παράγοντες. Η ταχεία αστικοποίηση που παρατηρήθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αναμορφώσει τις συνθήκες διαβίωσης, συχνά περιορίζοντας τις ευκαιρίες για σωματική δραστηριότητα και αυξάνοντας την εξάρτηση από τα ανθυγιεινά, μεταποιημένα τρόφιμα.

"Το χτισμένο περιβάλλον μας, ειδικά στις αστικές περιοχές, προωθεί ακούσια την παχυσαρκία. , ένας εμπειρογνώμονας δημόσιας υγείας από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.

Πώς να αποτρέψετε την παχυσαρκία και τον διαβήτη;

Για να αποφευχθεί η παχυσαρκία και ο διαβήτης, είναι σημαντικό να διατηρηθεί μια ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε ολόκληρα τρόφιμα, να συμμετέχετε σε τακτική σωματική δραστηριότητα, να παρακολουθείτε και να διαχειρίζεστε το άγχος, να έχετε επαρκή ύπνο και να έχετε τακτικούς ελέγχους υγείας για την ανίχνευση σημείων έγκαιρης προειδοποίησης.

Η διάσπαση του επικίνδυνου κύκλου μεταξύ παχυσαρκίας και διαβήτη είναι υψίστης σημασίας για τα παγκόσμια αποτελέσματα της υγείας. Δεν πρόκειται απλώς για τη διαχείριση αυτών των συνθηκών, αλλά για την πρόληψη και την παρεμβολή για να σταματήσουν την εξέλιξή τους. Ακολουθούν ορισμένοι τρόποι για την πρόληψη αυτών των συνθηκών:

Ισορροπημένη διατροφή

• Επιλέξτε ολόκληρα, μη επεξεργασμένα τρόφιμα όπως φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως, άπαχες πρωτεΐνες και υγιή λίπη.
• Περιορίστε την πρόσληψη ζαχαρούχων ποτών, μεταποιημένα σνακ και τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ανθυγιεινά λίπη και προστιθέμενα σάκχαρα.
• Παρακολουθήστε μεγέθη μερίδων για να αποφύγετε την υπερκατανάλωση.

Σωματική δραστηριότητα

• Συμμετέχετε σε τουλάχιστον 150 λεπτά μέτριας έντασης ή 75 λεπτά αερόβιας άσκησης έντονης έντασης κάθε εβδομάδα.
• Ενσωματώστε ασκήσεις κατάρτισης αντοχής τουλάχιστον δύο ημέρες την εβδομάδα.
• Συμπεριλάβετε την ευελιξία και τις ασκήσεις ισορροπίας, όπως η γιόγκα ή το Tai Chi, για γενική ευεξία.

Υγιεινές επιλογές για τον τρόπο ζωής

• Αποφύγετε ή περιορίστε την κατανάλωση αλκοόλ.
• Αποφύγετε το κάπνισμα ή τη χρήση προϊόντων καπνού.
• Αποκτήστε επαρκή ύπνο, με στόχο 7-9 ώρες τη νύχτα για ενήλικες.
• Διαχειριστείτε το άγχος μέσω τεχνικών χαλάρωσης όπως διαλογισμός, ασκήσεις βαθιάς αναπνοής ή χόμπι.

Τακτική παρακολούθηση της υγείας

• Προγραμματίστε τακτικούς ελέγχους με επαγγελματίες υγείας.
• Παρακολούθηση του βάρους, της αρτηριακής πίεσης, των επιπέδων χοληστερόλης και του σακχάρου στο αίμα τακτικά.
• Μείνετε ενημερωμένοι σχετικά με τους εμβολιασμούς και τις προβολές.

Εκπαιδεύστε και αυξήστε την ευαισθητοποίηση

• Κατανοήστε τους κινδύνους που σχετίζονται με την παχυσαρκία και τον διαβήτη.
• Μείνετε ενημερωμένοι για τις πρακτικές υγιεινής διατροφής και τρόπου ζωής.

Συμμετοχή στην κοινότητα

• Εισαγγελέα για πολιτικές που προωθούν τις επιλογές υγιεινής διατροφής στα σχολεία και τους χώρους εργασίας.
• Υποστήριξη πρωτοβουλιών που δημιουργούν χώρους για σωματικές δραστηριότητες, όπως πάρκα ή μονοπάτια πεζοπορίας.

Οικογενειακή και κοινωνική υποστήριξη

• Ενθαρρύνετε τα μέλη της οικογένειας και τους φίλους να υιοθετήσουν υγιείς συνήθειες.
• Συμμετέχετε σε ομαδικές δραστηριότητες ή συμμετέχετε σε ομάδες υποστήριξης για να παραμείνετε κίνητρα.

Προσεκτική κατανάλωση

• Δώστε προσοχή στις ενδείξεις πείνας και πληρότητας.
• Αποφύγετε τις περισπασμούς κατά την κατανάλωση, όπως την παρακολούθηση τηλεόρασης.

Περιορίστε τις καθιστικές συμπεριφορές

• Κάντε διαλείμματα κατά τη διάρκεια μεγάλων περιόδων συνεδρίασης.
• Επιλέξτε δραστηριότητες που σας κάνουν να κινηθείτε, όπως συναντήσεις με τα πόδια ή όρθια θρανία.

Η σημασία της έγκαιρης ανίχνευσης και παρέμβασης

Ο εντοπισμός των παραγόντων κινδύνου για παχυσαρκία και διαβήτη σε πρώιμο στάδιο μπορεί να αλλάξει σημαντικά την πορεία της υγείας ενός ατόμου. «Όσο πιο γρήγορα εντοπίσουμε και αντιμετωπίσουμε τις μεταβολικές αλλαγές ή τις τάσεις αύξησης βάρους, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχουμε να αποτρέψουμε τον διαβήτη τύπου 2», όπως δήλωσε η Δρ Rebecca Simmons, ενδοκρινολόγος στο Imperial College του Λονδίνου.

Οι τακτικοί έλεγχοι υγείας, η παρακολούθηση του σακχάρου στο αίμα και οι εκτιμήσεις βάρους γίνονται απαραίτητα εργαλεία σε αυτή την προσπάθεια.

Στρατηγικές για την προώθηση υγιέστερων τρόπων ζωής

Ο βασικός άξονας της πρόληψης τόσο της παχυσαρκίας όσο και του διαβήτη βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην προώθηση πιο υγιεινών τρόπων ζωής. Αυτό περιλαμβάνει ισορροπημένες δίαιτες, τακτική σωματική δραστηριότητα και ψυχική ευεξία. Πρωτοβουλίες όπως προγράμματα γυμναστικής που βασίζονται στην κοινότητα, διατροφική εκπαίδευση στα σχολεία και εκστρατείες δημόσιας υγείας μπορεί να είναι μεταμορφωτικές.

"Πρέπει να ενσωματώσουμε τη συνείδηση ​​για την υγεία στον ίδιο τον ιστό των κοινωνιών μας. Είναι να κάνουμε την υγιεινή επιλογή την εύκολη επιλογή", τόνισε ο Δρ Άλιστερ Μπράουν, διατροφολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.

Η Δυνατότητα των Εξατομικευμένων Παρεμβάσεων Βασισμένων στη Γενετική

Η αυγή της γονιδιωματικής έχει ανοίξει δρόμους για εξατομικευμένες παρεμβάσεις. Καθώς η κατανόησή μας για τις γενετικές προδιαθέσεις για παχυσαρκία και διαβήτη βαθαίνει, η προσαρμογή των στρατηγικών πρόληψης στη γενετική σύνθεση ενός ατόμου γίνεται εφικτή.

"Στο εγγύς μέλλον, θα συνταγογραφούμε προσαρμογές ή παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής όχι μόνο με βάση τα συμπτώματα αλλά και τις γενετικές προδιαθέσεις. Είναι μια αλλαγή του παιχνιδιού για την προληπτική ιατρική", όπως δήλωσε η Δρ Lucy Williams, γενετιστής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Ο ρόλος των ηγετών στην καταπολέμηση και των δύο συνθηκών

Ενώ οι ατομικές προσπάθειες είναι ζωτικής σημασίας, η σημασία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος δεν μπορεί να αγνοηθεί. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έχουν το βάρος της δημιουργίας περιβαλλόντων που αποθαρρύνουν την παχυσαρκία και τον διαβήτη. Αυτό μπορεί να κυμαίνεται από πολεοδομικό σχεδιασμό που ενθαρρύνει τη σωματική δραστηριότητα έως κανονισμούς για τις βιομηχανίες τροφίμων.

"Οι πόλεις, οι κωμοπόλεις και τα χωριά μας πρέπει να εξελιχθούν. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έχουν καθήκον να διασφαλίσουν ότι το περιβάλλον μας προάγει την υγεία και δεν προκαλεί ασθένειες", σχολιάζει ο Σερ Μάικλ Φέργκιουσον, σύμβουλος πολιτικής υγείας στην κυβέρνηση του ΗΒ.

Συστάσεις ειδικών για το σπάσιμο του κύκλου

Οι ειδικοί επαναλαμβάνουν ομόφωνα το αίσθημα των περιεκτικών στρατηγικών. "Πρόκειται για ολιστικές προσεγγίσεις – συνδυάζοντας ατομικές, κοινοτικές παρεμβάσεις και σε επίπεδο πολιτικής. Πρέπει να συνδυάσουμε αυτές τις στρατηγικές στενά για να δημιουργήσουμε ένα δίχτυ ασφαλείας κατά της παχυσαρκίας και του διαβήτη", προτείνει η Δρ Hannah Clarke, εμπειρογνώμονας δημόσιας υγείας στο London School of Hygiene. & Τροπική Ιατρική.

Ο αντίκτυπος της Κοινωνίας και της Οικονομίας

Πέρα από τις άμεσες ανησυχίες για την υγεία, οι κυματιστικές επιπτώσεις της παχυσαρκίας και του διαβήτη αγγίζουν τόσο την κοινωνική όσο και την οικονομική σφαίρα. Το μέγεθος της επίδρασής τους επιβάλλει να τα αντιμετωπίζουμε όχι μόνο ως ατομικά ζητήματα υγείας αλλά ως συλλογικές κοινωνικές προκλήσεις.

Η οικονομική επιβάρυνση του διαβήτη στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, ιδιαίτερα στο NHS, είναι συγκλονιστική. Υπολογίζεται ότι ο διαβήτης κοστίζει στο NHS πάνω από 10 δισεκατομμύρια £ ετησίως – περίπου το 10% του συνολικού προϋπολογισμού του. Αυτές οι δαπάνες περιλαμβάνουν θεραπείες, φάρμακα και τη διαχείριση επιπλοκών όπως η νεφρική νόσο και οι καρδιακές παθήσεις.

Οι κοινωνικές επιπτώσεις της ανεξέλεγκτης παχυσαρκίας και του διαβήτη είναι πολυσχιδείς. Η χαμένη παραγωγικότητα, η κλιμάκωση των επιβαρύνσεων της υγειονομικής περίθαλψης και η μειωμένη ποιότητα ζωής για τους ασθενείς είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. «Όταν υπολογίζεις το έμμεσο κόστος – τις χαμένες εργάσιμες ημέρες, την καταπόνηση των οικογενειών, τις επιπτώσεις στην ψυχική υγεία – απεικονίζει μια ζοφερή εικόνα του κοινωνικού φόρου ακριβώς σε αυτές τις συνθήκες», τόνισε ο Καθηγητής Ρόμπερτ Έλις, οικονομολόγος υγείας στο University College του Λονδίνου .

Σχόλια εμπειρογνωμόνων για την οικονομική προοπτική

Είναι ζωτικής σημασίας να αντιληφθούμε την παχυσαρκία και τον διαβήτη ως αλληλένδετα οικονομικά και θέματα υγείας. "Η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και του διαβήτη δεν είναι απλώς προνόμιο για την υγεία, είναι μια οικονομική επιταγή. Το βιώσιμο μέλλον των συστημάτων και των οικονομιών της υγειονομικής περίθαλψης εξαρτάται από την ικανότητά μας να ενισχύουμε αυτές τις επιδημίες", δηλώνει ο Dr Elaine Baxter, ερευνητής της πολιτικής υγείας.

Οι άνθρωποι ρωτούν επίσης

Μπορεί η απώλεια βάρους αντίστροφου διαβήτη;

Ναι, η απώλεια βάρους μπορεί να βοηθήσει μερικά άτομα με διαβήτη τύπου 2 να επιτύχουν καλύτερο έλεγχο του σακχάρου στο αίμα και ακόμη και να πάνε σε ύφεση, πράγμα που σημαίνει ότι τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους επιστρέφουν στο φυσιολογικό χωρίς την ανάγκη φαρμάκων. Ωστόσο, η ικανότητα αντιστροφής του διαβήτη μέσω της απώλειας βάρους μπορεί να εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του πόσο καιρό κάποιος είχε την ασθένεια και τη σοβαρότητα της κατάστασής τους. Είναι σημαντικό να συνεργαστείτε στενά με έναν επαγγελματία υγειονομικής περίθαλψης όταν σκοπεύετε να διαχειριστείτε ή να αντιστρέψετε τον διαβήτη μέσω της απώλειας βάρους.

Ποια φάρμακα χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν στην παχυσαρκία και τον διαβήτη;

Διάφορα φάρμακα χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της παχυσαρκίας και του διαβήτη. Ακολουθεί μια σύντομη επισκόπηση:

Φάρμακα για παχυσαρκία

• Semaglutide (Wegovy): Μια άλλη ενέσιμη επιλογή, που εγκρίθηκε πρόσφατα για απώλεια βάρους.
• Orlistat (alli, xenical): Αποκλείει την απορρόφηση ορισμένων διαιτητικών λιπών.
• Φαιντερμίνη και τοπιραμική (Qsymia): Ένας συνδυασμός που καταστέλλει την όρεξη και αυξάνει την αίσθηση της πληρότητας.
• Βουπροπρωμό και ναλτρεξόνη (contrave): Στόχος των εγκεφάλων που ρυθμίζουν την όρεξη και την ανταμοιβή.
• Liraglutide (Saxenda): Ένα ενέσιμο φάρμακο που αναπτύχθηκε αρχικά για διαβήτη, αλλά βοηθά επίσης στην απώλεια βάρους.

Φάρμακα για διαβήτη

• Μετφορμίνη: Φάρμακα πρώτης γραμμής για διαβήτη τύπου 2. Βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και μειώνει την παραγωγή γλυκόζης στο ήπαρ.
• Σουλφονυλουρίες (π.χ. γλιπιζίδιο, γλυμπουρίδιο, γλιμεπιρίδη): Δώστε το πάγκρεας για να παράγουν περισσότερη ινσουλίνη.
• Θειαζολιδινοδιόνια (π.χ., osiglitazone, pioglitazone): Κάντε τους ιστούς του σώματος πιο ευαίσθητους στην ινσουλίνη.
• Αναστολείς DPP-4 (π.χ., Sitagliptin, Linagliptin): Μειώστε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα επηρεάζοντας τα ένζυμα στο έντερο.
• Αγωνιστές υποδοχέα GLP-1 (π.χ. exenatide, liraglutide): Μιμητικές ορμόνες που αυξάνουν την παραγωγή ινσουλίνης και την αργή εκκενώρηση του στομάχου.
• Αναστολείς SGLT2 (π.χ., empagliflozin, dapagliflozin): Κάντε τα νεφρά να εκκρίνουν περισσότερη γλυκόζη στα ούρα.
• Ινσουλίνη: Που χρησιμοποιούνται τόσο στον τύπο 1 όσο και στον προχωρημένο διαβήτη τύπου 2. Είναι μια ορμόνη που ρυθμίζει το σάκχαρο του αίματος.
• Meglitinides (π.χ. Repaglinide, Nateglinide): Διεγείρουν την έκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας.

Σύναψη

Η σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και διαβήτη είναι μια απόδειξη για τις πολυπλοκότητες των σύγχρονων προκλήσεων για την υγεία. Η πολύπλευρη σύνδεσή τους, η φυσιολογία, η γενετική, το περιβάλλον και οι κοινωνικές δομές, απαιτούν συντονισμένες προσπάθειες από διάφορους ενδιαφερόμενους.

Καθώς προχωράμε, η επείγουσα ανάγκη να κατανοήσουμε, να αποτρέψουμε και να διαχειριστούμε αυτές τις συνθήκες εντείνεται. Διότι, στην αντιμετώπιση του αίνιγμα της παχυσαρκίας-Diabetes, δεν προστατεύουμε απλώς την ατομική υγεία, αλλά ενισχύουμε τον ίδιο τον ιστό των κοινωνιών και των οικονομιών μας.